Πάντα «φιλική» στον Ευάγγελο…

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού, και ειδικότερα ο πρόεδρός της κ. Δημήτρης Κυριτσάκης βρίσκονται στην επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό για τους γνωστούς λόγους. Όπου γνωστοί λόγοι, αφενός οι δικαστικές εκκρεμότητες λόγω της ποινικής δικογραφίας που έχεις σχηματιστεί γα την υπόθεση της μπύρας αφετέρου το πολιτικό «ξεδόντιασμα» της Επιτροπής Ανταγωνισμού και του νυν –ακόμη– προέδρου της μέσω του νομοσχεδίου που έχει κατατεθεί στη Βουλή.

Ρεπορτάζ: Ισμήνη Μελαχροινού

Ετσι δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθούμε ειδικότερα με μια από τις πιο πρόσφατες αποφάσεις της, η οποία μάλιστα είχε να κάνει με την Αλουμίνιον του κ. Μυτιληναίου (και του νομικού της εκπροσώπου κ. Δελλή).

Πριν από λίγες ημέρες, λοιπόν, εκδόθηκε απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού με την οποία εγκρίθηκαν οι δεσμεύσεις που πρότεινε η ΔΕΗ αναφορικά με την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας κατόπιν καταγγελίας του Ομίλου Μυτιληναίος και της Αλουμίνιον της Ελλάδος. Κάποιοι, χωρίς καν να διαβάσουν το κείμενο της απόφασης, έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν ως σπουδαία νίκη της Αλουμίνιον εις βάρος της ΔΕΗ, η δε ίδια η ΔΕΗ βγήκε και αυτή από την πλευρά της για να πει ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν αποτελεί ούτε νίκη ούτε ήττα, αλλά απλά μια ευθυγράμμιση με την πολιτική της επιχείρησης να εξαντλήσει τα περιθώρια διαλόγου με έναν πελάτη της, στα πλαίσια της καλής θέλησης.

Εμείς, λοιπόν, έχοντας ασχοληθεί εκτενώς δημοσιογραφικά με το θέμα της ΔΕΗ με την Αλουμίνιον αλλά και με θέματα της Επιτροπής Ανταγωνισμού, θα επιχειρήσουμε να παραθέσουμε τη δική μας κρίση στην απόφαση αυτή.

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αφετηρία του θέματος, που έχει να κάνει, για άλλη μια φορά, με την «περίεργη» συμπεριφορά της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε μια υπόθεση που εμπλέκεται η Αλουμίνιον της Ελλάδος (πάντα υπό τη νομική εκπροσώπηση του κ. Δελλή). Γιατί τη χαρακτηρίζουμε περίεργη; Διότι ενώ η Αλουμίνιον δεν πλήρωνε κανονικά εδώ και χρόνια τους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος και ενώ έχει και η ίδια αλλά και ο μητρικός της Όμιλος Μυτιληναίος μονάδες παραγωγής ρεύματος με συνολικά 4πλάσια(!) δυναμικότητα σε σχέση με τις ανάγκες της, όπως προκύπτει από τη σχετική εισήγησή της, η Επιτροπή είχε εισηγηθεί(!!!) όχι μόνο την καταδίκη της ΔΕΗ με πρόστιμο, αλλά και την επιβολή σε αυτήν της υποχρέωσης να συνεχίσει να προμηθεύει ρεύμα την Αλουμίνιον της Ελλάδας μέχρι την κατάληξη των μεταξύ τους διαπραγματεύσεων, χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση τις πληρωμές από πλευράς Αλουμίνιον αλλά, και κυριότερο, χωρίς να θέτει ουσιαστικό χρονικό όριο γι’ αυτή την υποχρέωση (η λήψη τελικής απόφασης επί του θέματος από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, όπως αποδείχτηκε και από την υπόθεση της Μπύρας, μπορεί να καθυστερήσει χρόνια, και μέχρι τότε η ΔΕΗ θα ήταν αναγκασμένη να «χορεύει» στους ρυθμούς τής Αλουμίνιον).

Έτσι, λοιπόν, για να αποφύγει τα χειρότερα(;), η ΔΕΗ υπέβαλε πρόταση για τη λήψη κάποιων δεσμεύσεων εκ μέρους της ώστε να μην ασχοληθεί περαιτέρω η Επιτροπή με τη συγκεκριμένη καταγγελία (το μη χείρον, βέλτιστον, δηλαδή). Τι λέει λοιπόν η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που ενέκρινε τις δεσμεύσεις αυτές; Ότι μέχρι να επιλυθεί το θέμα των τιμολογίων μεταξύ ΔΕΗ και Αλουμίνιον, για το οποίο η απόφαση προβλέπει μια προθεσμία 3 μηνών για την ολοκλήρωση των σχετικών διαπραγματεύσεων, η ΔΕΗ θα συνεχίσει να προμηθεύει με ρεύμα τη ΔΕΗ. Μα αυτό δεν κάνει ήδη η ΔΕΗ εδώ και όχι 3 αλλά 24 μήνες, αφού από τον Ιανουάριο του 2014 η Αλουμίνιον αρνείται να έλθει σε οποιαδήποτε συμφωνία με τη ΔΕΗ και πληρώνει όχι ό,τι της τιμολογείται αλλά ό,τι η ίδια θέλει, δημιουργώντας ένα σχετικό χρέος που στα τέλη του 2015 ξεπερνούσε τα 70 εκατομμύρια ευρώ;

Η ουσία όμως της απόφασης δεν είναι μόνο το χρονικό όριο των 3 μηνών για τις διαπραγματεύσεις, αλλά και άλλες 3 παράμετροί της:

1. Ότι αποτελεί απαράβατο όρο πως η Αλουμίνιον τουλάχιστον θα πληρώνει κανονικά το σημερινά καταβαλλόμενο τίμημα (κάτι που κάθε άλλο παρά δεδομένο ήταν),
2. Ότι θα τηρηθούν οι προβλέψεις του ν.4336/2015 (επικύρωση 3ου Μνημονίου) που επιβάλλει αναθεώρηση των τιμολογίων της ΔΕΗ βάσει του κόστους της (απαγορεύεται δηλαδή πια να πουλήσει σε οποιονδήποτε κάτω του κόστους, όπως συνέβη με την περίφημη σκανδαλώδη απόφαση της διαιτησίας της ΡΑΕ), και
3. Ότι στις τρίμηνες διαπραγματεύσεις θα τηρηθούν πρακτικά (τα οποία προφανώς θα χρησιμοποιηθούν στα περαιτέρω βήματα επίλυσης της διαφοράς, εφόσον αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις).

Επομένως, το αν αποτελεί νίκη ή ήττα η παραπάνω απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού θα κριθεί στο επόμενο βήμα της διαδικασίας επίλυσης της τιμολογιακής διαφοράς μεταξύ της ΔΕΗ και της Αλουμίνιον της Ελλάδος.

Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι η 3μηνη διαπραγμάτευση δεν θα αποβεί επιτυχής; Τόσο η προσέγγιση της Αλουμίνιον στις αντίστοιχες διαπραγματεύσεις της με τη ΔΕΗ την τελευταία 2ετία, την οποία η τελευταία έχει καταγγείλει ως προσχηματική, όσο και γενικότερα άλλα δείγματά της στο παρελθόν, όταν υποτίθεται επιζητούσε τη γρήγορη επίλυση εκκρεμοτήτων της με τη ΔΕΗ (όπως π.χ. τότε που ενώ υποτίθεται βιαζόταν να προχωρήσει η διαιτησία της με τη ΔΕΗ πρότεινε ως ανεξάρτητο διαιτητή τον μόνιμο νομικό της εκπρόσωπο κ. Δελλή, πράξη που αν δεν ήταν δείγμα χιούμορ, σίγουρα είχε γίνει για να καθυστερήσει και όχι να επιταχύνει τη διαδικασία).

Πιστεύουμε δηλαδή τελικά ότι τη λύση στην υπόθεση θα κληθούν να τη δώσουν τα δικαστήρια, όπου και θα κριθεί αν αυτό που προέχει είναι η προάσπιση της περιουσίας του Δημοσίου ή τα κέρδη μιας ιδιωτικής εταιρείας.