Champions League με έναν ηγέτη σε κάθε γραμμή!

Το… πείραμα με τον Τσόρι Ντομίνγκεζ πέτυχε απόλυτα τον σκοπό του. Ο Αργεντινός όχι μόνο απέδωσε τα λεφτά που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του από τον Ολυμπιακό, αλλά εξελίχθηκε σε ηγέτη της ομάδας και σε «βαρόμετρο» για την απόδοση των «ερυθρόλευκων», τόσο εντός όσο και εκτός ελληνικών συνόρων.

Στον Πειραιά αποφάσισαν να ακολουθήσουν το συγκεκριμένο μονοπάτι, διατηρώντας τον «Τσόρι» με κάθε κόστος στην ομάδα, όντας ο πρώτος που ανανέωσε το συμβόλαιό του για τις δύο επόμενες αγωνιστικές περιόδους.

Όπως αποδείχθηκε όμως, η παρουσία ενός ηγέτη, έστω και στη μεσαία γραμμή, δεν αρκούσε για να πραγματώσει η ομάδα τις επιδιώξεις της διοίκησης και τις προσδοκίες του κόσμου στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Στην πρόσφατη ευρεία σύσκεψη που έγινε υπό την προεδρία του Βαγγέλη Μαρινάκη, από την οποία προέκυψε ένας νέος καταμερισμός εργασιών στον σύλλογο του Πειραιά, συζητήθηκε, σε μεταγραφικό επίπεδο, το μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα, ώστε να έχει περισσότερες πιθανότητες διάκρισης στο Champions League.

Η ιδέα που προκρίθηκε ήταν απλή και… δοκιμασμένη. Τα προηγούμενα χρόνια, πριν ανοίξουν τα ποδοσφαιρικά σύνορα με την υπόθεση Μποσμάν, κάθε ομάδα είχε δικαίωμα να διαθέτει στις τάξεις της τρεις ξένους παίκτες. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν… κοινοτικοί και μη. Τουτέστιν, Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι και λοιπές… δημοκρατικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, λογίζονταν ως ξένοι εκτός της πατρίδας τους. Τότε, λοιπόν, το νόημα είχαν πιάσει οι ιταλικές ομάδες, οι οποίες μονοπωλούσαν τα ευρωπαϊκά κύπελλα. Η Ίντερ είχε τρεις Γερμανούς (Κλίνσμαν, Ματέους, Μπρέμε), η Μίλαν είχε τρεις Ολλανδούς (Ράικαρντ, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν), η Νάπολι είχε Λατίνους (Μαραντόνα, Καρέκα) και μόνο η Γιουβέντους τα… μπέρδευε κάπως, έχοντας τον Γάλλο Πλατινί και τον Πολωνό Μπόνιεκ.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ιταλοί είχαν ένα συγκεκριμένο σκεπτικό που λειτουργούσαν. Κάθε ξένος παίκτης αντιστοιχούσε σε κάθε γραμμή. Ήτοι, ένας αμυντικός, ένας μέσος και ένας επιθετικός. Το άκρως πετυχημένο αυτό μοντέλο ήταν επόμενο να εγκαταλειφθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς με την υπόθεση Μποσμάν άνοιξαν τα σύνορα και ακολούθησε… μετανάστευση ποδοσφαιριστών σε ακραία και… ανεξέλεγκτη μορφή.
Τι είναι αυτό που θέλουν να κάνουν στον Ολυμπιακό; Είναι κάτι πολύ απλό. Διαθέτουν ήδη τον Τσόρι Ντομίνγκεζ στη μεσαία γραμμή. Αυτό που χρειάζονται είναι μία ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα και μία στην επίθεση. Με οδηγό το συγκεκριμένο μοντέλο, προσαρμοσμένο στα σύγχρονα δεδομένα, οι «ερυθρόλευκοι» θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν έναν άξονα με τρεις παίκτες ηγέτες, συν τον ποιοτικό τερματοφύλακα –Ρομπέρτο ή ο αντικαταστάτης του– ώστε να παρουσιαστούν σαφώς πιο δυνατοί στο Champions League της νέας αγωνιστικής περιόδου.

Γκολ και θέαμα για την επίθεση

Στην επιθετική γραμμή έχουν κυκλοφορήσει κατά βάση τρία ονόματα. Η αποχώρηση του Κώστα Μήτρογλου αφήνει πεδίο ελεύθερο για δράση. Ο παίκτης που θα αποκτηθεί, βέβαια, δεν θα έχει καμία σχέση σε επίπεδο στυλ με τον Έλληνα «πιστολέρο». Οι περιπτώσεις των Ροναλντίνιο, Ρομπίνιο και Μπερμπάτοφ παραπέμπει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Παίκτες έμπειροι, φαντεζί, με δεδομένη ικανότητα και ιδιοσυγκρασία.

Ο Ροναλντίνιο έχει… μπερδέματα με την Κερετάρο και θέλει να φύγει από το Μεξικό. Του αρέσει η Ελλάδα και πρόσφατα πέρασε λίγες ημέρες στα ελληνικά νησιά. Ο Ρομπίνιο είναι πιο δύσκολος στην προοπτική της Ελλάδας. Είναι ελεύθερος, αλλά προσανατολίζεται περισσότερο προς την αμερικανική ήπειρο και δη στο MLS ή στην πατρίδα του τη Βραζιλία.

Ο Μπερμπάτοφ είναι πιο πιθανή λύση. Ο Βούλγαρος σούπερ σταρ είναι ελεύθερος από τη Μονακό, του αρέσει η Ελλάδα και το… Champions League και φαντάζει η πιο βατή λύση από τις τρεις.

«Βράχος» για την άμυνα

Στα μετόπισθεν οι λύσεις είναι σαφώς περιορισμένες. Με δεδομένο ότι η μισή Ευρώπη αναζητεί στόπερ με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη η αποστολή των «ερυθρόλευκων». Η κίνηση της διοίκησης να ζητήσει δανεικό από την Μπαρτσελόνα τον Βέλγο Τόμας Βερμάελεν αναδεικνύει τους σκοπούς των Πειραιωτών. Ο διεθνής παίκτης μπορεί να μην καθιερώθηκε στον σύλλογο της Καταλονίας, όμως ποιος μπορεί να τον… κατηγορήσει αν δεν παίζει βασικός στο υπερσύνολο των πρωταθλητών Ευρώπης και Ισπανίας; Έχει αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες, διαθέτει ικανότητα και εμπειρία και σίγουρα μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ένα ελληνικό σωματείο. Αν μη τι άλλο, θα είναι ανώτερος από τον… Μποτία!

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός επιδιώκει να φτιάξει έναν στιβαρό κορμό από παίκτες-ηγέτες. Στον Πειραιά πιστεύουν ότι το εγχείρημα αξίζει τον κόπο. Είναι δοκιμασμένο, κατά μία έννοια, θα αρέσει στον κόσμο και εφόσον πετύχει, θα δώσει επιπλέον κίνητρο για τα επόμενα χρόνια.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα