«Δεν θεωρώ ότι είμαι τρομοκράτης…»
Λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», του πολύκροτου αυτοβιογραφικού βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα, φαίνεται πως ήρθε η σειρά του Σάββα Ξηρού να εκδώσει το δικό του βιβλίο με τίτλο «Πολιτική ευθύνη».
Το βιβλίο πρόκειται να κυκλοφορήσει την ερχόμενη Παρασκευή από τις εκδόσεις Κονιδάρη και μέσα στις σελίδες του ο Σάββας Ξηρός ή, αλλιώς, ο «Μιχάλης» της 17Ν, που έχει καταδικαστεί σε έξι φορές ισόβια και 2.035 χρόνια, καταγράφει τις εμπειρίες και τις σκέψεις του από τη συμμετοχή του στην τρομοκρατική οργάνωση, τη σύλληψή του, τις μέρες του στον Ευαγγελισμό και την κράτησή του.
Κομμάτια από το βιβλίο του Ξηρού αναδημοσιεύει το «Εθνος», με τον ίδιο να δηλώνει μέσα από τις σελίδες του μετανιωμένος για τους φόνους και ότι θα ήθελε να μην τους έχει κάνει. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το σημείο στο οποίο παρουσιάζει την άποψη του για τον εαυτό του. «Εγώ δεν θεωρώ ότι είμαι τρομοκράτης, θεωρούσα ότι νομιμοποιούμαι από το παλιό άρθρο του Συντάγματος, το 114, καθώς το Σύνταγμα έχει γίνει από τους πολιτικούς λάστιχο για να προσαρμόζεται στις επιθυμίες τους».
Και συνεχίζει γράφοντας ότι «όσο δρούσε η Οργάνωση, δεν τρομοκρατούσε τους πολίτες με τέτοιο τρόπο, ώστε άλλοι να αυτοκτονούν, άλλοι να καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα και άλλοι να φεύγουν μετανάστες. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου κάποιου είδους πρωτοπορία, αλλά ως μέλος μιας κοινωνίας που υφίσταται κάποιες αδικίες, πιστεύω ότι έκανα κάτι που πολλοί επιθυμούσαν, αλλά ελάχιστοι θα τολμούσαν» γράφει χαρακτηριστικά.
Πολλές σελίδες του βιβλίου αφιερώνονται στα φάρμακα που θεωρεί ότι του έδωσαν στον Ευαγγελισμό προκειμένου να «σπάσει», δίνοντας και τη δική του εξήγηση για την ομολογία του. Φτάνει μάλιστα να υπονοήσει ότι και το δικαστήριο χρησιμοποιούσε «περίεργες» μεθόδους: «Ο πρόεδρος, όταν είχε κάποια δυσκολία, έκανε διακοπή και κατεβαίναμε κάτω. Εκεί μας περίμεναν διάφορα έξτρα, πίτσες και άλλα παρόμοια και όταν ανεβαίναμε ξανά, έβλεπες εκεί που πριν ήταν κάποιος εξαγριωμένος με την έδρα, τώρα είχε γαλήνιο ύφος και απλανές βλέμμα και απλά άκουγε τον πρόεδρο να προσπερνάει το πρόβλημα που είχε» ισχυρίζεται…
Τέλος, σε ερώτηση για το πότε, γιατί και πως εντάχθηκε στην οργάνωση, ο Ξηρός αναφέρει ως πρώτη αφορμή τη φωτογραφία του νεκρού Κύπριου αγωνιστή της ΕΟΚΑ που αντίκρισε σε ηλικία 12 ετών. «Από εκεί και πέρα, αυτό λειτούργησε σε μένα ασυναίσθητα, δηλαδή υποσυνείδητα» σημειώνει. Την ένταξή του, ωστόσο, στη «17Ν» την αιτιολογεί ως μια επιλογή κόντρα «στο ρεύμα της εποχής: κούφια λόγια, καθόλου πράξη».