Don’t cry for me Argentina!

Όλα τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω στο Λιονέλ Μέσι! Πίστευαν (και πιστεύουν κάποιοι ακόμη)  πως είναι μικρός και προλαβαίνει να πάρει ένα Μουντιάλ σε 3 ή 7 χρόνια και ότι μέχρι τότε καλό θα ήταν να σηκώσει τουλάχιστον ένα Copa America… Τελικά θα πρέπει να κάνει λίγη ακόμη υπομονή!

Ούτε μετά την ήττα στον τελικό του Μουντιάλ τέτοια κατήφεια στην Αργεντινή και την Εθνική ομάδα. Ίσως στα γήπεδα της Βραζιλίας να ήταν τόσο εμφανής η ανωτερότητα των «πάντσερ» στο σύνολο των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που έκανε ευκολότερη την αποδοχή της δεύτερης θέσης. Στα γήπεδα της Χιλής, όμως, οι Αργεντίνοι ένιωθαν ανώτεροι και η ήττα στα πέναλτι τους πείραξε.

Αν το δει κανείς με ψύχραιμο μάτι, η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής διάγει λαμπρή περίοδο.  Αποτελείται από παικταράδες και φτάνει ψηλά σε όλες τις διοργανώσεις και ενδεχομένως κάποιες συγκυρίες να μην επιτρέπουν την κατάκτηση των μεγάλων τίτλων. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λόγος για δάκρυα για το ποδοσφαιρικό αυτό έθνος, αλλά σίγουρα έχουν πικραθεί αρκετά στην Αργεντινή.  Και το κακό είναι ότι δεν μπορούν πια να τα βάζουν με τον Μέσι, που δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος τους. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα τα είχε καταφέρει το 1986, αλλά τότε οι ταχύτητες ήταν διαφορετικές και ήταν πιο εύκολο για έναν παίκτη μεγάλης ποιότητας να κάνει τη διαφορά,  ήταν πιο εύκολο να είσαι ηγέτης.

Το ποδόσφαιρο των ηγετών έχει αντικατασταθεί πια από το ποδόσφαιρο των καλοστημένων και προετοιμασμένων ομάδων. Και εδώ που τα λέμε, ο Μέσι δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.