Κεντροαριστεροί υπάρχουν, η Κεντροαριστερά αγνοείται

Τροφή για νέες συζητήσεις στο μεγάλο εγχείρημα της Κεντροαριστεράς και τη δημιουργία νέου πόλου προκαλούν οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις, όπου αποδεικνύεται ότι η Κεντροαριστερά έχει μέλλον στην Ελλάδα, όσο και εάν οι πρωταγωνιστές επιθυμούν ο καθένας για λόγους προσωπικής υστεροφημίας να είναι το επίκεντρο του νέου πόλου.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Τόσο στη δημοσκόπηση της Κάπα Research, όσο και σε αυτή της GPO, οι πολίτες δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ για να καλύψει αυτό το κενό, ενώ η πολυσπερμία κομμάτων, κινήσεων και ομάδων στον χώρο δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, μία χαλαρή συνεργασία υπό τη μορφή της ιταλικής «ελιάς» δεν έχει τύχη να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό σκηνικό. Αντίθετα, ένας νέος φορέας έχει μέλλον. Όμως εκεί υπάρχουν οι δυσκολίες. Κι αυτό διότι τα δύο κόμματα που έχουν τη «σφραγίδα» της Κεντροαριστεράς, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αντιστέκονται σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο κατεδάφισης του παλιού κόσμου για να γεννηθεί ο νέος κόσμος, και μάλιστα αγωνίζονται για την αναπαραγωγή του είδους, ανακαλύπτοντας στελέχη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των ηγεσιών που όμως είναι ηλικιακά νέα και μπορούν να πλασαριστούν ως εκφραστές της ανανέωσης.

Κι όμως, η κοινωνία επιζητά αυτό τον νέο Κεντροαριστερό πόλο, καθώς εκτιμούν ότι ο δικομματισμός με την καινούργια του μορφή είναι καταστροφικός για τον τόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι 7 στους 10 πολίτες (68,2%) θεωρούν πως χρειάζεται να συγκροτηθεί ένας ισχυρός Κεντροαριστερός πόλος ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το επιθυμούν (ανεξάρτητα αν το ψηφίσουν): το 68,5% των ψηφοφόρων της Ν.Δ., το 64,1% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 80% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, το 63,9% της ΔΗΜΑΡ. Το εντυπωσιακό σε αυτό το δημοσκοπικό εύρημα είναι πως και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ «ελπίζουν» στον νέο Κεντροαριστερό πόλο, ενώ οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. «ποντάρουν» στον νέο φορέα, προκειμένου να περιορίσουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το επόμενο στοιχείο της μέτρησης είναι εντυπωσιακό, καθώς το νέο κεντροαριστερό κόμμα θα ήθελαν να συμμετάσχει στις εκλογές το 45% των ερωτηθέντων, κάτι που κάνει δύσκολη τη ζωή του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά και άλλων κεντροαριστερών σχηματισμών, όπως το κόμμα Λοβέρδου κ.λπ. Μάλιστα, το νέο κόμμα δηλώνουν διατεθειμένοι να το ψηφίσει ένα ποσοστό της τάξης του 30% (11,5% το θεωρούν «πολύ πιθανόν» και το 18,4% «αρκετά»). Όπως γίνεται αντιληπτό, το ποσοστό αυτό συνολικά τα υπάρχοντα κόμματα δεν πρόκειται όχι να το πλησιάσουν, αλλά ούτε καν να το ονειρευτούν. Το εντυπωσιακό είναι ότι ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ θα άφηναν το κόμμα τους για τον νέο κεντροαριστερό φορέα.

Διάλυση και ίδρυση

Φυσικά, αυτά τα δημοσκοπικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΔΗΜΑΡ μοιάζουν με θνησιγενείς οργανισμούς, οι οποίοι αδυνατούν να εμπνεύσουν τους πολίτες. Αντίθετα, ένας νέος φορέας φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει μια δυναμική ικανή να επαναφέρει ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα. Στη δημοσκόπηση της Κάπα Research το 46,6% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι έως τις επόμενες εκλογές ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και οι Κινήσεις της Κεντροαριστεράς πρέπει να σχηματίσουν όλοι μαζί ένα νέο πολιτικό κόμμα. Σε αντίθεση με τις ηγεσίες, το 66,5% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και το 56,3% των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ συμφωνούν με τη διάλυση των κομμάτων τους.

Φυσικά, τα παραπάνω ευρήματα δικαιολογούν την εμμονή του Γιώργου Φλωρίδη για τη διάλυση των δύο κομμάτων και την ίδρυση νέου φορέα, ενώ αυξάνουν την πίεση αρκετών στελεχών εκ των «58» που μετέχουν στην Κίνηση να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Μάλιστα, οι υποστηρικτές των ριζοσπαστικών κινήσεων ομιλούν για τα μηνύματα που ήρθαν από τις κάλπες που στήθηκαν στο ΤΕΕ, στη ΓΣΕΒΕΕ, στην ΠΟΣΔΕΠ Πάτρας, από τις συγκλίσεις που επιχειρούνται στην ΑΔΕΔΥ και στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.

Το κεντροαριστερό ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Μηχανικών με επικεφαλής τον Χρ. Σπίρτζη κατέλαβε τη δεύτερη θέση με ποσοστό 23% (με πρώτη την Κίνηση που πρόσκειται στη Ν.Δ. με 26%) και ενσωμάτωσε σοσιαλιστές, οικολόγους, ανανεωτική Αριστερά και ανεξάρτητες δυνάμεις. Από τα 45 μέλη που εξέλεξε, οι μισοί είναι κάτω των 35 ετών.

Στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, η «ΠΑΣΚ και Αγωνιστικές Δημοκρατικές Κινήσεις» αναδείχτηκε πρώτη δύναμη με 23% και αν προστεθούν οι διαφωνούντες με την επίσημη έκφραση, οι οποίοι δεν πήγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, η δύναμη του χώρου φθάνει στο 33%.

Στη ΓΣΕΒΕΕ η παράταξη ΠΑΣΚ ΜΜΕ – Συνεργαζόμενοι με επικεφαλής τον Γ. Καββαθά κατέλαβε την πρώτη θέση με 48%, ενώ η Ακαδημαϊκή Συμπαράταξη με επικεφαλής τον Χ. Μπούρα έλαβε στις εκλογές που έγιναν στον Σύλλογο Μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Πατρών το 50% των ψηφισάντων, ζητώντας την έναρξη δημοκρατικού διαλόγου και στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου αλλά και στην κοινωνία.

Πώς σχολιάζουν…

«Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι υπάρχει αναζήτηση κοινής έκφρασης της παράταξης και ένα πραγματικό πρόβλημα πολιτικής αντιπροσώπευσης του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελεύθερου κέντρου», επεσήμανε ο Γιάννης Βούλγαρης, εκ των ηγετικών στελεχών της πρωτοβουλίας των «58».

Με βάση, λοιπόν, όλα αυτά, η ανοιχτή συγκέντρωση που έχει προγραμματιστεί μεθαύριο Δευτέρα αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς πέραν των επίσημων παρεμβάσεων θεωρείται βέβαιο ότι θα συζητηθούν και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Το θέμα της εκδήλωσης είναι: «Για την προοδευτική ανασυγκρότηση της Ελλάδας – Για τη δημοκρατική αλλαγή της Ευρώπης» και την εκδήλωση διοργανώνουν η Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη (Κίνηση των «58») και οι πολιτικές κινήσεις Δυναμική Ελλάδα, Νέοι Μεταρρυθμιστές, «Μπροστά!», Πολιτεία 2012, Πρωτοβουλία Β΄. Ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο Γιάννης Βούλγαρης, ενώ θα παρέμβουν οι Παρασκευάς Αυγερινός, Πασχάλης Αγανίδης, Χαριτίνη Καρακωστάκη και Γιάννης Μπέζος. Φυσικά, τεράστιο ενδιαφέρον υπάρχει και για το ποιοι θα βρίσκονται στο ακροατήριο.

Όμως και οι θιασώτες του νέου ενιαίου φορέα πέραν των βασικών διακηρύξεων αποφεύγουν να λάβουν ξεκάθαρες θέσεις για το τι εννοούν, όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις. Αποφεύγουν να μιλήσουν για το ποιες είναι οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όπως τι είδους αναδιάρθρωση θέλουν στο Δημόσιο, πώς σκέφτονται τη φορολογική Δικαιοσύνη, όπως και το πώς θα ανασυγκροτηθεί με βάση τα ισχύοντα οικονομικά δεδομένα το κοινωνικό κράτος.

Όπως και το πώς θα ανασυγκροτηθεί η παραγωγική βάση, και ποιοι θα είναι οι κανόνες λειτουργίας στο τραπεζικό σύστημα, ποιοι οι αναπτυξιακοί πόροι, ποιες οι πολιτικές. Και βέβαια, ο πολίτης θέλει, αλλά προς το παρόν η έννοια Κεντροαριστερά παρουσιάζεται ως μία ιδέα, ως μία φαντασίωση. Όμως, για να υλοποιηθεί μια φαντασίωση, χρειάζονται πολλές πρακτικές κινήσεις – και μέχρι τώρα δεν έχουμε δει καμία.