Μόνιμοι κάτοικοι από τον βορρά

Είναι μικρή και γι’ αυτό οι ειδικοί τονίζουν πως είναι το φυσικό αγχολυτικό. Ο λόγος για την Σίκινο, το μικρό νησί των Κυκλάδων, που μπορεί να γοητεύσει τον επισκέπτη με την ομορφιά και να ξυπνήσει τις αισθήσεις με μυρωδιές από θυμάρι και αγριοβότανα στα ορεινά μονοπάτια και να φτιάξει το κέφι τις καλοκαιρινές φεγγαρόλουστες βραδιές με ρακόμελο στις γραφικές κυκλαδίτικες γωνιές της.

Από την εποχή των μύθων η Σίκινος εμφανίζεται ως καταφύγιο: πήρε το όνομά της από τον γιο μιας νύμφης Nαϊάδας και του βασιλιά της Λήμνου Θόα, που κατέφυγε στο νησί για να γλιτώσει από τις αγριεμένες γυναίκες της Λήμνου, που επαναστάτησαν και έσφαξαν όλους τους άνδρες του νησιού. Τίποτε δεν έχει αλλάξει την αίσθηση θαλπωρής που προσφέρει στους επισκέπτες. Καταφύγιο ήταν παλιά, καταφύγιο παραμένει και σήμερα, για όσους όμως αναζητούν την ομορφιά στην απλότητα.

Αυτό το καταφύγιο έφερε στο νησί Γερμανούς, Νορβηγούς και Σουηδούς. Περίπου 15 οικογένειες ξένων νιώθουν πλέον «ντόπιοι» ανάμεσα στους ντόπιους. Ο «ήρεμος» τρόπος ζωής του κυκλαδίτικου νησιού τους «μάγεψε» και για το λόγο αυτό αποφάσισαν να αγοράσουν κάποια εγκαταλελειμμένα σπίτια στο Χωριό, τα οποία αναπαλαίωσαν και συντηρούν. Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάμεσα στην άνοιξη και το φθινόπωρο, φροντίζουν να ζουν στη Σίκινο. Εκεί, απολαμβάνουν την ησυχία, τη φύση και τη θάλασσα και γίνονται ένα με τους 273 μόνιμους κατοίκους. Τους υπόλοιπους μήνες επιστρέφουν στις πατρίδες τους.

«Δεν μένουν μόνιμα στο νησί οι ξένοι ιδιοκτήτες των σπιτιών. Έρχονται συνήθως την άνοιξη και το φθινόπωρο, ενώ αποφεύγουν τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, οπότε και έχουμε αρκετούς τουρίστες. Συντηρούν τα σπίτια που έχουν αγοράσει, χωρίς να αλλάζουν την αρχική τους μορφή. Πολύ σύντομα θεωρώ ότι θα τους κάνουμε και δημότες μας» λέει ο δήμαρχος Σικίνου Γιάννης Συρίγος.

«Είμαστε ένας παραδοσιακός οικισμός που σιγά – σιγά τον ανακαλύπτουν οι τουρίστες. Μπορούν οι επισκέπτες να δουν στον τόπο μας πώς ήταν οι Κυκλάδες πριν από 40 – 50 χρόνια. Ο τουρισμός μας αυξάνεται σταδιακά, όμως εμείς θέλουμε να διατηρήσουμε τον τρόπο ζωής μας» προσθέτει ο δήμαρχος, ο οποίος αποτελεί την «κεφαλή» της τοπικής αυτοδιοίκησης τα τελευταία 18 χρόνια.

Οι ψαγμένοι

Η Σίκινος, με έκταση 41 τ.χλμ, είναι ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο και, σύμφωνα με τον Γ. Συρίγο, εκεί θα καταλήξει ο «ψαγμένος» τουρίστας. Αυτός που θέλει ηρεμία και άλλη ποιότητα διακοπών. Θα θελήσει να χαλαρώσει στις καταγάλανες, κρυφές παραλίες και να περπατήσει στα μονοπάτια του νησιού. Μάλιστα, πρόσφατα σηματοδοτήθηκαν εφτά μονοπάτια για τους περιπατητές. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας περιπατητικός τουρισμός, την άνοιξη και το φθινόπωρο, όταν οι καιρικές συνθήκες θα είναι ιδανικές.

Το καλωσόρισμα των ανθρώπων που ανοίγουν τα σπίτια τους στον ξένο, η φροντίδα τους για τη γη, η ανεξάντλητη όρεξη τους για πειράγματα και για γλέντια είναι το «πρόσωπο» ενός νησιού που έμαθε να πορεύεται με τις δυνάμεις του για πολλές εκατοντάδες χρόνια.

Το χειμώνα, η πρόσβαση δεν είναι εύκολη και οι ντόπιοι περνούν χαλαρά την ώρα τους με κρασάκι και παρέες, είτε σε σπίτια είτε στα ελάχιστα μαγαζιά που παραμένουν ανοιχτά. Μάλιστα, παρά τις δυσκολίες δηλώνουν «ευλογημένοι και ευχαριστημένοι» που ζουν σε αυτόν τον τόπο. Και αυτός είναι ο λόγος που Γερμανοί, Νορβηγοί και Σουηδοί τρέχουν αν αγοράσουν τα εγκαταλελειμμένα σπίτια.