Ο «δεκάλογος» του αποκλεισμού της Εθνικής

Το ταξίδι στο όνειρο κράτησε λίγο περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως. Κράτησε όμως παραπάνω ή… διακόπηκε απότομα; Η Εθνική Ελλάδος πέτυχε για πρώτη φορά στην ιστορία της να πάρει την πρόκριση στη φάση των ομίλων ενός Μουντιάλ, αποδεικνύοντας σε όλο τον πλανήτη, πως παρά τα προβλήματα, η χώρα μπορεί να στέκεται όρθια σε ποδοσφαιρικό επίπεδο και διακρίνεται. Για κάποιους, η πρόκριση αυτή καθ’ αυτή, αποτέλεσε υπέρβαση. Για κάποιους άλλους, και ενδεχομένως για το σύνολο των διεθνών παικτών, υπέρβαση θα ήταν αν η ομάδα ξεπερνούσε το εμπόδιο και της Κόστα Ρίκα και «ταξίδευε» κατ’ αρχήν στους «8» της διοργάνωσης.

Όπως και να έχει, μία ήττα στο ποδόσφαιρο είναι πάντα… μία ήττα! Έστω και αν η ελληνική ομάδα «κολύμπησε σε άγνωστους ωκεανούς», όντας για πρώτη φορά σε νοκ άουτ παιχνίδι Παγκοσμίου Κυπέλλου, η ευκαιρία να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στα «άγνωστα μονοπάτια», ήταν πραγματικά μοναδική. Η αντίπαλος Κόστα Ρίκα δεν ήταν ανώτερη της Ελλάδας. Αντιθέτως. Στο γήπεδο η Ελλάδα ήταν εκείνη που «έκανε παιχνίδι». Και όμως, οι Μοίρες θέλησαν να διακόψουν τη διαδρομή. Μέχρι την επόμενη φορά, που ενδεχομένως να μας επιφυλάσσουν το δώρο της φάσης των «8». Όπως και να έχει, η ήττα πονάει, όποια στιγμή και αν κάνει την εμφάνισή της. Πάντοτε, δε, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που οδηγούν στην αποτυχία. Η Ελλάδα είχε… δέκα στη διάθεσή της. Ο «δεκάλογος του αποκλεισμού», όπως αναφέρουμε χαρακτηριστικά στον τίτλο του ρεπορτάζ. Ας δούμε μαζί, ποιοι ήταν οι παράγοντες εκείνοι, που οδήγησαν στην… πρόωρη επιστροφή των διεθνών μας στην Ελλάδα…

1) Η απουσία της ΕΠΟ

Είναι πραγματικά αδιανόητη η παντελής έλλειψη της αίσθησης συμπαράστασης από την Ομοσπονδία. Άπαντες νόμιζαν πως η αποστολή της Εθνικής έχει ταξιδέψει… μόνη της στη Βραζιλία. Καμία επαφή, καμία παρουσία. Σαν να μην υπήρχε ελληνική ομοσπονδία ποδοσφαίρου. Ο δε κ. Σαρρής, όλο αυτό το διάστημα της εθνικής μας περιπέτειας, δεν εμφανίστηκε, δεν ακούστηκε, δεν… υπήρξε πουθενά! Καλώς ή κακώς, σε αυτές τις διοργανώσεις μετράνε και οι δημόσιες σχέσεις ή ακόμη και οι παρασκηνιακές επαφές. Οι διεθνείς δεν προφυλάχθηκαν από τα ξένα ΜΜΕ, τα οποία ξεσπάθωσαν μετά το 3-0 της πρεμιέρας με την Κολομβία και πριν από τον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού. Η διοίκηση ήταν απούσα ακόμη και όταν οι παίκτες πλακώνονταν για… βλακείες στην προπόνηση! Ο «στρουθοκαμηλισμός» της διοίκησης Σαρρή, στο μεγαλείο του.

2) Το κακό κλίμα στα αποδυτήρια

Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια να «μπαλωθεί» η όλη ιστορία. Όμως με ημίμετρα και μία νοοτροπία… «άστο να περάσει», δεν διορθώνονται τα κακώς κείμενα. Από το επεισόδιο Κατσουράνη – Μανιάτη, μέχρι το παραλίγο ξυλίκι μεταξύ του Μανιάτη και του Τζαβέλλα, για τον ίδιο λόγο, η διοίκηση της ΕΠΟ και προσωπικά ο κ. Σαρρής, δεν ανέλαβαν καμία ευθύνη, καμία πρωτοβουλία, δεν πήραν καμία απόφαση. Αρκέστηκαν στην απλή… παρακολούθηση των γεγονότων, σαν να πρόκειται για το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Και όμως δεν είναι. Το μόνο που έκανε η ΕΠΟ, ή μάλλον οι… κύκλοι και τα… ορθογώνια της Ομοσπονδίας, ήταν να διαρρέουν ότι υπεύθυνος για τα… αποδυτήρια, ήταν ο Φερνάντο Σάντος. Άραγε ο ρόλος της διοίκησης ποιος είναι; Να εισπράττει τα έσοδα από τις πορείες της Εθνικής;

3) Η «εγκληματική» βιασύνη της διοίκησης της ΕΠΟ

Η ΕΠΟ και προσωπικά ο κ. Σαρρής, θέλησαν να θέσουν το θέμα της ανανέωσης του Φερνάντο Σάντος αρκετά νωρίς, δίχως να έχουν διασφαλίσει πρώτα, τη θετική έκβαση του θέματος. Όταν ένας πρόεδρος ομοσπονδίας θέτει επιτακτικά και με χρονικούς περιορισμούς, στον προπονητή θέμα υπογραφής νέου συμβολαίου, θα πρέπει να είναι, είτε σίγουρος για τη θετική απάντηση, είτε να έχει προετοιμάσει την επόμενη μέρα. Ο κ. Σαρρής και η διοίκηση της ΕΠΟ δεν φρόντισαν για τίποτε από τα δύο. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ολόκληρο θέμα με τον Σάντος και τελικά, να γίνει… παγκοσμίως γνωστό, πως ο Πορτογάλος θα αποχωρήσει από την Εθνική ομάδα. Συνέπεια της «εγκληματικής» βιασύνης που διέκρινε στο συγκεκριμένο θέμα τη διοίκηση της ΕΠΟ, ήταν να μειωθεί το κύρος και η επιβλητικότητα του Φερνάντο Σάντος απέναντι στους παίκτες του. Ποιος ποδοσφαιριστής στον κόσμο γνωρίζει πως δεν θα συνεργαστεί ξανά με έναν προπονητή και δεν τον… γράφει κανονικά και με το νόμο; Όλα αυτά όμως, ήταν ψιλά γράμματα για τη διοίκηση της Ομοσπονδίας.

4) Τα νεύρα του Μανιάτη

Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού κατά γενική ομολογία πραγματοποίησε εκπληκτικά ώριμες εμφανίσεις, με αποκορύφωμα τον αγώνα κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού, στον οποίο ήταν ένα κέντρο μόνος του. Η θετικότατη αγωνιστική του παρουσία, δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες που απορρέουν από τη συμπεριφορά του. Ο διεθνής μέσος ήταν πρωταγωνιστής στο επεισόδιο με τον Κατσουράνη, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μεγαλύτερο μερίδιο ανήκει στον δεύτερο. Όμως ουδέποτε έριξε τον εγωισμό του, προκειμένου να συμφιλιωθεί ειλικρινά με τον συμπαίκτη του στην Εθνική. Η «τσαντίλα» μεταφέρθηκε στα αποδυτήρια και εκφράστηκε στο επεισόδιο με τον Τζαβέλλα, πάλι για τον περιβόητο ημιτελικό Κυπέλλου μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού. Τα ίδια και όταν έγινε αλλαγή με την Κόστα Ρίκα. Αντέδρασε στην απόφαση του προπονητή του και προκάλεσε τα σχόλια της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής κοινότητας. Ο Γιάννης Μανιάτης και ο κάθε διεθνής ποδοσφαιριστής, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι όταν αγωνίζεται με τη φανέλα της Εθνικής, αντιπροσωπεύει μία ολόκληρη χώρα. Οτιδήποτε διαφορετικό συμβαίνει, προκαλεί προβλήματα.

5) Φερνάντο Σάντος σε λογική ΕΠΟ

Ο Πορτογάλος, όπως και οι προκάτοχοί του, δεν είναι… θεός, ούτε αλάνθαστος, ούτε υπεράνω κριτικής. Σε επίπεδο τεχνικής, δεν θα μπούμε στη διαδικασία να τον κρίνουμε, διότι εκείνος ήταν υπεύθυνος, εκείνος αποφάσιζε και εκείνος γνωρίζει – σαν ειδικός – καλύτερα από εμάς. Ωστόσο, θα τον κρίνουμε σε επίπεδο διαχείρισης… κρίσεων. Ο Σάντος ακολούθησε τακτική… ΕΠΟ στο θέμα που προέκυψε με τον τσακωμό του Μανιάτη και του Τζαβέλλα. Δεν επιβλήθηκε, άφησε το όλο σκηνικό να εξελιχθεί και έδειξε σημάδια κόπωσης. Ο Σάντος έδειξε να περιμένει πότε θα ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του, για να φύγει. Να δεχτούμε πως ήταν πικραμένος από την αντιμετώπιση που έτυχε από τη διοίκηση της ΕΠΟ. Αυτό που δεν μπορούμε να δεχτούμε, είναι τον εκνευρισμό που έβγαζε και τον οποίο μετέδιδε, σε ένα ικανό ποσοστό, στους παίκτες του. Ο Σάντος προσπαθούσε να δείξει ότι το διασκεδάζει, αλλά δεν το διασκέδαζε πραγματικά.

6) Η παράλειψη των λεπτομερειών

Σε ένα νοκ – άουτ παιχνίδι του Μουντιάλ, οι πιθανότητες να κριθεί η πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι, είναι πολλές. Οι παίκτες της Κόστα Ρίκα, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι μετά το ματς, έκαναν ειδική προπόνηση στα πέναλτι, όπως και οι τερματοφύλακες. Οι δικοί μας, δεν έκαναν τίποτα. Το αφήσαμε στην… τύχη του και στη διάθεση της στιγμής. Αν κάποιος θεωρεί ότι πρόκειται για… λεπτομέρειες, θα του απαντήσουμε το εξής. Στις λεπτομέρειες κρίνονται ολόκληρα Μουντιάλ. Στις λεπτομέρειες κρίθηκε και η πρόκριση με την Κόστα Ρίκα. Ο Έλληνας επιθετικός (Γκέκας) έχασε το πέναλτι. Ο Έλληνας τερματοφύλακας (Καρνέζης), δεν κατάφερε να αποκρούσει το αντίστοιχο πέναλτι που έβγαλε – εντυπωσιακά είναι η αλήθεια – ο Νάβας.

7) Εμμονές σε πρόσωπα

Ο Φερνάντο Σάντος δεν τόλμησε να αξιοποιήσει όλο το έμψυχο δυναμικό που είχε στη διάθεσή του. Παίκτες όπως ο Φετφατζίδης, που βρισκόταν σε καταπληκτική κατάσταση, δεν πήραν το χρόνο που τους αντιστοιχούσε. Σε ένα τουρνουά που μετράει σε ικανό βαθμό η φρεσκάδα, ο Πορτογάλος χρησιμοποίησε σχεδόν τους ίδιους παίκτες σε όλα τα ματς, και δη τους μεγαλύτερους σε ηλικία, οι οποίοι είχαν τραβήξει μία ολόκληρη αγωνιστική περίοδο στην πλάτη τους.

8) Η χρησιμοποίηση του Καρνέζη

Ο Ορέστης υπερασπίζεται δικαίως τα γκολπόστ της Εθνικής ομάδας. Θεωρείται -και όχι άδικα- ως ο τερματοφύλακα2 με τη μεγαλύτερη εξέλιξη στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν κρίνεται, λοιπόν, ο Σάντος γιατί επέλεξε τον Καρνέζη για βασικό, αλλά γιατί τον χρησιμοποίησε στο ματς με την Κόστα Ρίκα, όντας καταπονημένο από το λουμπάγκο που είχε υποστεί στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού. Ο Καρνέζης δεν κατάφερε να βγάλει ούτε το πρώτο ημίχρονο κόντρα στους Ιβοριανούς. Αντικαταστάθηκε από τον Γλύκο και τις επόμενες μέρες δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Η εικόνα του Καρνέζη στο τελευταίο αυτό ματς με την Κόστα Ρίκα, ήταν χαρακτηριστική της καταπονημένης ψυχολογίας του. Ένα γκολ εκτός θέσης στην κανονική διάρκεια του αγώνα και μηδενική συνεισφορά στη διαδικασία των πέναλτι.

9) Η νοοτροπία της υποχρέωσης

Πρόκειται ίσως για χαρακτηριστικό της νεότερης γενιάς, χωρίς να αποκλείεται να συνέβαινε σε τόσο υψηλό επίπεδο και κατά το παρελθόν. Ο λόγος για τη νοοτροπία να… βγάλουμε την υποχρέωση, είναι κάτι που απαντάται σε όλες τις δραστηριότητες της φυλής μας. Με πιο απλά λόγια, ικανοποιούμαστε με τα… απαραίτητα. Πετύχαμε την πρόκριση από τους ομίλους. Ήταν αρκετό. Ό,τι και να γινόταν, κανείς δεν θα μας έλεγε τίποτα. Η ευθύνη είχε φύγει από πάνω μας. Ήμασταν ήδη ήρωες. Βέβαια, αποτελεί θέμα προς συζήτηση κατά πόσο είναι… ηρωικό να αποκλείεται η Ελλάδα από την Κόστα Ρίκα, μία μικρή χώρα, με σαφώς λιγότερα μέσα από την Ελλάδα.

10) Η ξαφνική αλλαγή αγωνιστικής τακτικής

Ξαφνικά και με ευθύνη του Σάντος, η ελληνική ομάδα θέλησε να αλλάξει… στυλ! Από το «τσούκου τσούκου μπολ» και τη σφικτή άμυνα, την είδαμε να μετατρέπεται σε… επιθετική μηχανή! Μετά τη συντριβή από την Κολομβία, στο ματς με την Ιαπωνία και ιδιαίτερα με την Ακτή Ελεφαντοστού, η Ελλάδα παρουσιάστηκε με σαφώς πιο επιθετικές βλέψεις. Το αποκορύφωμα ήρθε με την Κόστα Ρίκα, την οποία είχαμε στο… μισό γήπεδο, όμως γκολ έβαλε ένας αμυντικός, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Και ήταν μόνο ένα και δεν ήταν αρκετό. Γιατί συνέβη αυτό; Όταν μία ομάδα έχει καθιερώσει ένα αγωνιστικό στιλ για… δεκαετίες, δεν μπορεί ξαφνικά και εν μέσω μίας μεγάλης διοργάνωσης, να βγει στο… αντίθετο ρεύμα! Μπορούσαμε να βγαίνουμε στην επίθεση, αλλά δεν… ξέραμε πώς να στείλουμε την μπάλα στο πλεκτό.

Πάντοτε υπάρχουν λόγοι για μία αποτυχία. Ο αποκλεισμός από οποιαδήποτε ομάδα, πόσω μάλλον από την Κόστα Ρίκα, είναι αποτυχία, όσο και αν θέλουμε να το περιβάλλουμε με… συμπαθητικές κουβέντες και τίτλους. Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά, η εμπειρία θα έχει διδάξει παίκτες και τεχνική ηγεσία, αλλά και τη διοίκηση της ΕΠΟ, ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Αν και ως λαός, επαναλαμβανόμαστε με τραγικές συνέπειες και όχι μόνο σε επίπεδο αθλητισμού…