Πλεονάσματα (βουνό) και ελλείμματα (διακυβέρνησης)

Και 13η (κατ’ ευφημισμό τουλάχιστον) σύνταξη και αναστολή στο μέτρο της αύξησης του ΦΠΑ σε συγκεκριμένα νησιά. Δύο εξαγγελίες «μποναμάς» από τον Αλέξη Τσίπρα έρχονται ως καθρεφτάκια να εξαγοράσουν τους ιθαγενείς την ώρα που η κυβέρνησή του έχει ήδη συμφωνήσει να δώσει «γη και ύδωρ» στους δανειστές…

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Πώς αλλιώς, άλλωστε, μπορούν να χαρακτηριστούν οι στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% που έχουν συμφωνηθεί με Ευρωπαίους αλλά και η παράταση του κόφτη; Και όλα αυτά την ώρα που στο τραπέζι υπάρχουν ακόμα υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα που οι κακοπροαίρετοι θέλουν την κυβέρνηση να τα υπογράφει για να κλείσει την περιβόητη πια αξιολόγηση.

Την ίδια στιγμή, με νέους φόρους 2,4 δισ. ευρώ και πρόσθετες παρεμβάσεις σε εισφορές και συντάξεις ύψους 840 εκατ. ευρώ, ο προϋπολογισμός του 2017 που ψηφίστηκε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου (10/12) φέρνει νέα μέτρα για όσους έχουν ήδη πληγεί από τα κύματα των φόρων και των περικοπών του 2015 και του 2016.

Στον ψηφισμένο προϋπολογισμό υπάρχουν προβλέψεις για ανάπτυξη 2,7% του ΑΕΠ, αύξηση των επενδύσεων κατά 9,1%, της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8% και των εξαγωγών κατά 5,3% οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως υπεραισιόδοξες. Αυτό που δεν υπάρχει στον προϋπολογισμό είναι η αξιολόγηση και ό,τι αυτή θα φέρει ώστε να ικανοποιηθούν οι δανειστές. Οι βουλευτές της συγκυβέρνησης εν ολίγοις ψήφισαν ένα πλασματικό προϋπολογισμό εν αναμονή των οριστικών αποφάσεων απλώς για να στηρίξουν την κυβέρνησή τους και να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Εν ολίγοις; Τα πλεονάσματα μπορεί να μοιάζουν βουνό, αλλά η διακυβέρνηση είναι αντιστρόφως ανάλογα ελλειμματική…

Επιστρέφοντας στο θέμα των πλασματικών πλεονασμάτων που απλόχερα ο πρωθυπουργός μοιράζει σε όντως ευπαθείς ομάδες αλλά μόνο σε μέρος αυτών (καμία πρόβλεψη για παράδειγμα για τα νοικοκυριά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ή για τους εκατομμύρια ανέργους), όλα δείχνουν πως η απόφαση αυτή έρχεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Όχι μόνο για το γεγονός πως το πλεόνασμα προέκυψε λόγω της άρνησης του κράτους να εξοφλήσει τους προμηθευτές του, αλλά κυρίως γιατί οι δανειστές εγείρουν σημαντικά ερωτήματα σε σχέση με το πόσο προβλεπόμενη είναι η απόφαση αυτή.

Το εκπεφρασμένο αίτημα του Βερολίνου για έλεγχο και άμεσα, σχετικά με τη συμβατότητα της απόφασης σε σχέση με το πρόγραμμα υπό την απειλή μάλιστα καθυστερήσεων στην εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, δείχνει πως το μέλλον προμηνύεται ζοφερό. Μάλιστα αυτό το μέλλον έγινε ξαφνικά… παρόν, μιας και την Τετάρτη ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) υπέκυψε προφανώς στις πιέσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και «πάγωσε» μέχρι νεωτέρας την εφαρμογή των αποφασισμένων δράσεων.

Για την ιστορία, πάντως, να πούμε μόλις τον Μάιο η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία (επικαιροποιημένο Μνημόνιο) πως για οποιοδήποτε μέτρο λαμβάνει θα διαβουλεύεται πρώτα με τους δανειστές. Επιπλέον οι θεσμοί αμφισβητούν αν μπορεί να μοιράσει η κυβέρνηση 617 εκατ. ευρώ, κυρίως γιατί η ίδια συμφωνία ορίζει άλλη διαδικασία (διανομή του το 2017 και εφόσον επιβεβαιωθεί ότι υπάρχει πλεόνασμα).

Μαίνεται ο «πόλεμος» με το ΔΝΤ
Όλα αυτά ενώ μαίνεται ο πόλεμος με το ΔΝΤ, αυτή τη φορά με την Ευρώπη και την Ελλάδα να βρίσκονται στο ίδιο μέτωπο αναγνωρίζοντας κοινό εχθρό. Ο καθένας φυσικά για τους δικούς του λόγους, αλλά την επόμενη μέρα αμφότεροι θα αποδειχθούν χαμένοι.

Στο περιβόητο άρθρο του ο Πολ Τόμσεν είπε τα εξής αποκαλυπτικά: το 3,5% ανάπτυξη εκτός από ανέφικτος στόχος σημαίνει και επιπλέον μέτρα τα οποία δεν έχουν γίνει γνωστά. Και αντιπροτείνει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ 1,5% ανάπτυξη (λιγότερα μέτρα αλλά φυσικά στα δικά τους μέτρα) και πραγματική απομείωση του χρέους μιας και ξεκαθαρίζεται πως «είναι κατά πολύ μη βιώσιμο, και όσες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, το χρέος δεν θα ξαναγίνει βιώσιμο χωρίς σημαντική ελάφρυνση του χρέους».

Μέσα στις πολλές αστοχίες του (π.χ. για το φορολογικό όπου ο συντάκτης του άρθρου παραβλέπει την πραγματικότητα) το άρθρο στέκεται στην ουσία που ενοχλεί τη Γερμανία: το «κούρεμα». Εν όψει, όμως, εκλογών στο Βερολίνο είναι αυτονόητο πως τέτοια απόφαση δεν θα ληφθεί. Ούτε όμως αναμένεται και για τα επόμενα χρόνια. Οι Ευρωπαίοι δανειστές θα επιμένουν σε επιπλέον μέτρα συνεχώς, τα οποία θα οδηγούν σε αδιέξοδο την ελληνική οικονομία. Η κυβέρνηση των Αθηνών, πάλι, μπροστά στα δικά της πολιτικά αδιέξοδα συντάσσεται με τους Ευρωπαίους εταίρους υπογράφοντας τη θανατική καταδίκη της χώρας αντί να εκμεταλλευθεί τη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει προς όφελός της.

Ο λόγος που η κυβέρνηση δεν θέλει το ΔΝΤ είναι η επιμονή του Ταμείου στα εργασιακά. Αναζητά λοιπόν μια πρόσκαιρη λύση αδιαφορώντας για τις βραχυπρόθεσμες συνέπειες, προτιμώντας να παρατείνει τον περιβόητο «κόφτη» ο οποίος σε κάθε περίπτωση θα ικανοποιήσει το αίτημα Πόλσεν: μείωση μισθών και συντάξεων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης φαίνεται να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Και σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή του Ταμείου φαντάζει απίθανη.