Πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα…

Εδώ και δύο χρόνια σχεδόν ανά τρίμηνο ακούγονται φωνές σχετικά με τη μετεξέλιξη της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Διάφοροι παράγοντες θεωρούν ότι ο χώρος μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλος και μπορεί να ανασυσταθεί τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει την κατηφόρα.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Όλες οι προσπάθειες που έγιναν για τον περιβόητο διάλογο της Κεντροαριστεράς κατέληξαν σε φιάσκο. Από όπου κι αν προήλθαν. Είτε από κόμματα εντός του Κοινοβουλίου, είτε από ενεργούς πολιτικούς, είτε από ομάδες και πρόσωπα που βρίσκονται εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής. Για ποιον λόγο ο πολυδιασπασμένος χώρος δεν μπορεί να βρει έναν κώδικα επικοινωνίας για να υπάρξει κοινή πορεία; Κάποιοι ισχυρίζονται πως έχει να κάνει με προσωπικές επιδιώξεις. Άλλοι πάλι ρίχνουν την ευθύνη στο ΠΑΣΟΚ, που ακόμη και σήμερα, παρά το γεγονός ότι η εκλογική του δύναμη είναι η μικρότερη ιστορικά, εξακολουθεί να είναι το σημείο αναφοράς.

Το σίγουρο είναι ότι πολλοί ψηφοφόροι που γοητεύονταν στην ιδέα του χώρου της Κεντροαριστεράς, στις εκλογές του Ιανουαρίου προτίμησαν τη λύση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι έχουν σημαντικές ιδεολογικές διαφορές, μόνο και μόνο για να έλθει το νέο στην εξουσία. Όμως όσοι εξακολουθούν να κινούνται στον χώρο της επανασύστασης της Κεντροαριστεράς θεωρούν ότι ο ερχόμενος Ιούνιος θα είναι η απαρχή σημαντικών πολιτικών εξελίξεων. Κι αυτό διότι η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε νέα συμφωνία με τους δανειστές και σημαντικός αριθμός πολιτών νιώθουν ότι αυτή θα είναι επώδυνη, όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Με βάση το ΠΑΣΟΚ
Έτσι υπάρχουν πολλές διεργασίες το τελευταίο διάστημα, όπου αναμένεται να υπάρξει και η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Με στόχο την ανασυγκρότηση του χώρου, κορυφαία και μη στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς κινούνται στην κατεύθυνση, είτε της «ομοσπονδιοποίησης» του χώρου με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ, είτε του ανοίγματος του κόμματος σε όμορους χώρους με στόχο την μετεξέλιξή του σε έναν νέο φορέα, είτε της διάλυσης ακόμα του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αντικατασταθεί από ένα νέο κόμμα.

Την επανένωση της βάσης της παράταξης, για την οποία επιμένει ότι εκτείνεται πολύ πέραν του εκλογικού ποσοστού του ΠΑΣΟΚ, του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και της ΔΗΜΑΡ αθροιστικά, επιθυμεί η Φώφη Γεννηματά. Εκτιμώντας ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ο καταλύτης για την ανασύνταξη της παράταξης, η ίδια αντιτάσσεται σε κάθε φωνή περί αυτοδιάλυσής του, αφού θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην εξαφάνιση του χώρου. Γύρω από την πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ συσπειρώνονται μάλιστα ιστορικά και νεότερα στελέχη του κόμματος, από τον Κώστα Λαλιώτη και τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, έως τον Κώστα Γείτονα και εσχάτως τον Μανώλη Όθωνα, και τους Πάρι Κουκουλόπουλο, Τόνια Αντωνίου. Μαζί της λέγεται ότι είναι και η Νεολαία, με τον Παύλο Χρηστίδη, τον Κώστα Πανταζή κ.ά.

Επαφές όμως στο παρασκήνιο κάνουν και οι έτεροι ενδιαφερόμενοι για την προεδρία, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος και ο Θανάσης Χειμωνάς, ενώ «κλειδί» για το τι μέλλει γενέσθαι θεωρείται η στάση που θα κρατήσει ο γραμματέας του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης Πολλή από τη δυναμική που θα μπορούσε να έχει, φέρεται να έχει χάσει ο Ανδρέας Λοβέρδος, εξαιτίας της κίνησής του να φύγει από το ΠΑΣΟΚ, να φτιάξει νέο κόμμα και να επιστρέψει. Η μεγάλη δημοτικότητά του, όμως, του δίνει την ευκαιρία να παραμένει στην κούρσα, ενώ τόσο ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Κωνσταντόπουλος όσο και επιφανή στελέχη της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης φέρονται να προσδένονται στο άρμα του. Στον χώρο των νέων στοχεύει ιδιαίτερα ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, που έχει ελπίδες ανάμεσα σε όσους επιδιώκουν την ανανέωση, εφόσον τουλάχιστον δεν θελήσει να διεκδικήσει την προεδρία ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κρατάει προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά του, υπερασπιζόμενος την ανάγκη μετεξέλιξης του χώρου, χωρίς όμως τη διάλυσή του.

Οι άλλοι
Ξεχωριστή πρόταση, όμως, καταθέτουν και στελέχη της Δημοκρατικής Παράταξης, που επιθυμούν την ένωσή της, πιστεύοντας στη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία ενός νέου φορέα. Μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας ενός «Εκσυγχρονιστικού Μεταρρυθμιστικού Πόλου» και κερδίζουν ήδη υποστηρικτές, μεταξύ των οποίων οι Νίκος Μπίστης, Παντελής Καψής, Γιάννης Μανιάτης, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Γιάννης Τούντας κ.ά. Θετικά αντιμετωπίζουν μία τέτοια προοπτική στελέχη της ΔΗΜΑΡ, όπως οι Νίκος Τσούκαλης, Θόδωρος Μαργαρίτης, Δημήτρης Χατζησωκράτης, καθώς και μερίδα των Μεταρρυθμιστών του Σπύρου Λυκούδη, όχι όμως και οι βουλευτές που εξελέγησαν με το Ποτάμι.

Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη άλλωστε επιθυμεί τη δική του διεύρυνση, ώστε σε μία ενδεχόμενη ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, τον ρόλο του πυλώνα της να παίζει το ίδιο. Την ίδια ώρα, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου δεν δείχνει προς ώρας καμία διάθεση επιστροφής. Αντίθετα, συνεχίζει την πορεία που χάραξε μόνο του, με τα στελέχη του να πολεμούν από το δικό τους μετερίζι για τις αρχές και τις αξίες του Κινήματος.

Η μεταβατική περίοδος
Τέλος, υπάρχουν πάντα και όσοι επιμένουν στο σενάριο της μεταβατικής περιόδου, που σημαίνει και… μεταβατική ηγεσία στον χώρο για κάποιο διάστημα, προκειμένου να επαναπροσδιορίσει επιτυχώς την πολιτική του ταυτότητα, προτού εκλέξει τον νέο του ηγέτη. Σε αυτή την περίπτωση, το όνομα που ακούγεται περισσότερο για τον μεταβατικό ηγέτη είναι αυτό του Κώστα Σκανδαλίδη.

Και ενώ εκείνος θα συζητούσε κάτι τέτοιο, προκειμένου σε έναν χρόνο να αναλάβει τα ηνία του  χώρου, ένα στέλεχος της νέας γενιάς, σε μία τέτοια περίπτωση, την ηγεσία δεν αποκλείεται να διεκδικούσε στον… β΄ γύρο και ο Γιώργος Φλωρίδης. Μόνο που ο τελευταίος αποτελεί κόκκινο πανί για πολλά κορυφαία στελέχη του χώρου, αφού έως δύο εβδομάδες πριν ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, του ασκούσε σφοδρότατη κριτική.