Quo Vadis, Θέμιδα;

Όπως φαίνεται, η υπόθεση Siemens, εκτός από τις πληγές που «άνοιξε» στην ελληνική οικονομία, και τον απίστευτο ευτελισμό προσώπων και παρατάξεων της πολιτικής ζωής του τόπου, δημιουργεί και καίρια πλήγματα στη Δικαιοσύνη, κυρίως για τον χρόνο εκδίκασης ποινικών αδικημάτων που εμπλέκονται αλλοδαποί, δηλαδή για το 75-80% του συνόλου των ποινικών αδικημάτων.

Ένα άλλο «πλήγμα» στον χώρο της Δικαιοσύνης είναι και η προσδιοριζόμενη μέσω του κατηγορητηρίου της πειθαρχικής δίωξης των εισαγγελέων Αθ. Θεοδωροπούλου, Γ. Γεράκη, και Ισ. Ντογιάκου. Αφού πλέον όλες οι υποθέσεις που εξετάζονται από εισαγγελείς όλων των επιπέδων (Πρωτοδικείου, Εφετείου, Αρείου Πάγου) πρέπει να ελέγχονται από τους προϊσταμένους των αντιστοίχων Εισαγγελιών. Η διαδικασία αυτή είναι εντελώς ανέφικτη και ίσως δικονομικά απαράδεκτη, αφού ενδεχομένως να εμποδίζει την ελεύθερη κρίση των εισαγγελέων που μέσω διατάξεων καταγράφουν τη δική τους άποψη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ως γνωστόν, η δίκη της Siemens ανεβλήθη αορίστως λόγω μη μετάφρασης εγγράφων της δικογραφίας και κυρίως του παραπεμπτικού βουλεύματος. Οι παρενέργειες της εσφαλμένης αυτής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων είναι κυριολεκτικά απίστευτες.

Κατ’ αρχάς, όπως είχαμε γράψει στο φύλλο της «Α» στις 30 Ιουλίου με τίτλο «Άνοιξε ο ασκός των… αναβολών!» απίστευτος όγκος δικογραφιών που αφορούν αλλοδαπούς κατηγορούμενους έχει ήδη αποσταλεί στο υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες της «Α» έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Όπως μας εξηγούσαν σε εκείνο το ρεπορτάζ άνθρωποι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά δικαστήρια, η τροπή που πήραν τα πράγματα στην υπόθεση της Siemens μπορεί να τινάξει στον αέρα τη συντριπτική πλειοψηφία των υπό εκδίκαση υποθέσεων.

Κι ο λόγος είναι απλός: υπολογίζεται πως μόνο στο Εφετείο της Αθήνας το 75% των υποθέσεων που έχουν φτάσει στο ακροατήριο αφορούν αλλοδαπούς κατηγορούμενους –ανάλογος αριθμός ποινικών υποθέσεων με αλλοδαπούς (και μάλιστα στις εισαγγελίες των νησιών και της Βορείου Ελλάδας ξεπερνά το 75%) υπάρχει και στις λοιπές εισαγγελίες της χώρας– και πλέον γι’ αυτές τις υποθέσεις θα πρέπει να υπάρξει μετάφραση των βουλευμάτων και των κλήσεων στις μητρικές γλώσσες των κατηγορουμένων.

Η γκάμα αυτών των υποθέσεων, οι οποίες θα κινδυνέψουν με αναβολή, παραγραφή αδικημάτων κ.λπ., είναι τεράστια, καθώς πρόκειται από σοβαρά οικονομικά εγκλήματα μέχρι την πιο απλή ποινική υπόθεση.

«Δημιουργείται ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο αναβολών και καθυστερήσεων, τη στιγμή μάλιστα που ήδη η ελληνική Δικαιοσύνη αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα βραδύτητας», εξηγούν νομικοί κύκλοι στην «Α».

Επιπρόσθετα σε εκείνο το ρεπορτάζ είχαμε αναδείξει και μία άλλη παράπλευρη «ζημιά» που αφορούσε την πρόβλεψη ότι πλέον οι δικαστές για το φόβο των… Ιουδαίων θα στέλνουν όλες τις υποθέσεις προς μετάφραση! Γράφαμε τότε χαρακτηριστικά και το επαναλαμβάνουμε και σήμερα ότι πλέον και μετά την εντολή για τη διενέργεια της πειθαρχικής έρευνας των εισαγγελέων Θεοδωροπούλου, Γεράκη Ντογιάκου, είναι δεδομένο πως οι δικαστικοί λειτουργοί υπό τον φόβο μίας πειθαρχικής δίωξης θα αποστέλλουν όλες τις υποθέσεις προς μετάφραση, στην οποία και πρόκειται να χαθούν οι περισσότερες δίκες!

Κι αυτό με δεδομένο το γεγονός ότι η Μεταφραστική Υπηρεσία του ΥΠ.ΕΞ. από τις 4 Ιουλίου έχει ενημερώσει το υπουργείο Δικαιοσύνης λόγω ιδιαίτερα αυξημένου όγκου εργασίας των συνεργαζόμενων με την υπηρεσία ιδιωτών μεταφραστών αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις Αρχές για επείγοντα ζητήματα. Στο έγγραφό της τονίζει σύμφωνα με πληροφορίες πως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα κυρίως για τα αιτήματα στην αγγλική, στη βουλγαρική και τη γερμανική γλώσσα, ενώ καθυστερήσεις θα παρατηρούνται ως τα μέσα Σεπτεμβρίου και στη γαλλική, στην ιταλική και την πορτογαλική γλώσσα.

Παράλληλα η Μεταφραστική Υπηρεσία του ΥΠ.ΕΞ., σύμφωνα με πληροφορίες, επεσήμαινε το γεγονός ότι οι μεταφραστές της αγγλικής έχουν χρεωθεί μεγάλο όγκο δουλειάς ως το τέλος Ιουλίου και αδυνατούν να αναλάβουν νέα αιτήματα, ενώ προσέθετε ότι γενικότερα λόγω των θερινών αδειών είναι περιορισμένη η δυνατότητα ανταπόκρισης.

Κι όλα αυτά ενώ ήδη για την υπόθεση της Siemens (με τον όγκο του βουλεύματος να είναι τεράστιος, άνω των 4.500 σελίδων) τέθηκε αυστηρό χρονοδιάγραμμα μετάφρασής του μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου.

Σε κάθε περίπτωση η ουσία παραμένει: ο όγκος των δικογραφιών που απαιτούν μετάφραση θα πολλαπλασιάζεται συνεχώς, αφού κανένας εισαγγελέας δεν θα θέλει να διωχθεί πειθαρχικά για αμέλεια. Το ίδιο θα παρατηρείται –και ήδη έχει παρατηρηθεί– στο Εφετείο Αθηνών και με τους προϊσταμένους όλων των Εισαγγελιών της χώρας που θα ρίχνουν την καυτή πατάτα στις υπηρεσίες του ΥΠΕΞ. Δηλαδή, με λίγα λόγια, στη με ρυθμούς χελώνας απονομή δικαιοσύνης στη χώρα μας θα μετακινηθούμε σε άλλο επίπεδο, στο επίπεδο απονομής με ρυθμούς… κούρσας σαλιγκαριού.

Πειθαρχικές διώξεις και ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση
Πάμε τώρα στην πειθαρχική δίωξη των τριών εισαγγελέων Εφετών, Αθ. Θεοδωροπούλου, Γ. Γεράκη και Ισ. Ντογιάκου. Το ιστορικό είναι γνωστό. Μετά το πέρας της ανάκρισης, ο φάκελος της Siemens απεστάλη στο Εφετείο Αθηνών και στη συνέχεια στο Συμβούλιο Εφετών, το οποίο με βούλευμα απεφάνθη για την παραπομπή των κατηγορουμένων στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Ο σχετικός φάκελος από τον προϊστάμενο εισαγγελέα του γραφείου Βουλευμάτων, κ. Προβατάρη, απεστάλη στις υπηρεσίες προσδιορισμού της ημερομηνίας της δίκης και με αντίστοιχα έγγραφα προς το υπουργείο Εξωτερικών για μετάφραση κάποιων εγγράφων –όχι όλων– της δικογραφίας.
Πριν από τον προσδιορισμό της δίκης, κάποιος συνήγορος των κατηγορουμένων με αίτησή του ζήτησε να μεταφραστούν και άλλα έγγραφα. Η υπόθεση ανετέθη στην εισαγγελέα Αθηνά Θεοδωροπούλου, η οποία την απέρριψε με διάταξή της. Η διάταξη ενεκρίθη ενεκρίθη από τον αρμόδιο εισαγγελέα Γ. Γεράκη και τα έγγραφα αυτής της διαδικασίας ενσωματώθηκαν στον φάκελο της δικογραφίας.
Όπως είναι κατανοητό, η όλη διαδικασία επισπεύθηκε από τους τρεις αναφερόμενους εισαγγελείς Προβατάρη, Θεοδωροπούλου, Γεράκη, ώστε να μην υπάρχει παραγραφή σειράς αδικημάτων που αφορούσε τους κατηγορούμενους.
Όλα τα παραπάνω που ουδέποτε ετέθησαν υπ’ όψιν και βεβαίως στην κρίση του προϊσταμένου Εισαγγελίας Εφετών, Ισίδωρου Ντογιάκου. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει κρίση του προϊσταμένου μιας Εισαγγελίας για απόρριψη ή έγκριση εισαγγελικής διάταξης γιατί τότε θα επρόκειτο για ευθεία παρέμβαση στην ελεύθερη κρίση του αρμόδιου εισαγγελέα.
Και όμως, η άσκηση πειθαρχικής δίωξης στον Ισίδωρο Ντογιάκο στην ουσία λέει ότι έπρεπε να κρίνει την κρίση δύο προηγούμενων εισαγγελέων, Θεοδωροπούλου και Γεράκη. Το κυριότερο όμως είναι ότι η δίωξη αυτή μεταφράζεται ως μία νομολογία που επιβάλλει στους προϊσταμένους όλων των Εισαγγελιών της χώρας να μελετούν εκ νέου κάθε εισαγγελική διάταξη των υφισταμένων τους, γιατί διαφορετικά θα έχουν πειθαρχικές ευθύνες αν κάτι πάει στραβά… Η απρόοπτη αυτή μεταβολή της παγίως ισχύουσας νομολογίας του Εφετείου Αθηνών και κατ’ επέκταση όλων των Εισαγγελιών της χώρας –αν τελικά ισχύσει– δημιουργεί έναν απίστευτο κύκλο εσωστρέφειας και κατ’ επέκταση μία ακόμη άνευ προηγουμένου καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης.

Γι’ αυτό και το ρωμαϊκό επιφώνημα «Quo vadis», με την προσθήκη «Θέμιδα;» θα μπορούσε αυθόρμητα να υπάρξει στη σκέψη ή ακόμη και στα χείλη οποιουδήποτε δικαστικού στελέχους απονομής δικαιοσύνης αλλά κυρίως και σε οποιονδήποτε πολίτη που πληρώνει φόρους και δικαιούται αυτήν την ταχεία δικαστική διεκπεραίωση των υποθέσεών του.