Τα stress test και το… στρες του Μαξίμου

Τα «κόκκινα» δάνεια αναδεικνύονται σε έναν από τους μεγάλους μνημονιακούς ανήφορους της σημερινής κυβέρνησης. Κι αυτό διότι το θέμα δεν ακουμπάει μόνο τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους αν αρθεί η προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς. Στο θέμα εμπλέκονται άμεσα οι τράπεζες που σήμερα ζουν την (πρώτη) μεγάλη ημέρα του… μέλλοντός τους, μιας και ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των stress test, τα οποία θα κρίνουν το ύψος των κεφαλαιακών αναγκών τους.

Γράφει ο Νίκος Τσαγκατάκης

Άλλωστε, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο συνέδεσε τα δύο θέματα ο Μιχάλης Σάλλας. Τι υποστήριξε ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς πριν από μία εβδομάδα; Δήλωσε κάθετα αντίθετος σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, εξηγώντας ότι πρόκειται για μέγα λάθος το οποίο, πέρα από το ότι αποτελεί μία μεγάλη κοινωνική αδικία, θα προκαλέσει και ζημία στις τράπεζες. Όσο, όμως, και αν «αντισταθούν» οι Έλληνες τραπεζίτες, η αλήθεια είναι μία: στους προϋπολογισμούς των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων θα πρέπει να υπάρχουν οι σχετικές ποσοτικοποιημένες προβλέψεις αναφορικά με το ποιες επισφαλείς χορηγήσεις μπορούν να αποπληρωθούν από τους υπόχρεους δανειολήπτες και ποιες από αυτές θα γραφτούν στο… κύμα (οπότε θα αποτελέσουν κεφαλαιακές τρύπες).

Αν στα παραπάνω συνυπολογιστεί το γεγονός ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και η καταληκτική ημερομηνία για να κλείσει οριστικά η υπόθεση της ανακεφαλαιοποίησης είναι η 31η Δεκεμβρίου 2015 –τουτέστιν, χωρίς κεφαλαιακά θωρακισμένες τράπεζες από την 1η Ιανουαρίου του 2016, ενδεχόμενη διάσωση τράπεζας θα γίνεται με κούρεμα καταθέσεων–, τότε γίνεται κατανοητό το… στρες και τα παζάρια του Μαξίμου, αλλά και το παιχνίδι καθυστερήσεων που παίζουν οι δανειστές. Όσο περισσότερο σφίξει ο κλοιός και βρεθεί στα σκοινιά η κυβέρνηση, τόσο πιο εύκολα θα περάσουν τα προαπαιτούμενα.

Υπενθυμίζεται ότι στην προ ημερών επίσκεψή του στην Αθήνα ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόφσκις ξεκαθάρισε στο Μαξίμου ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν θα προχωρήσει εάν δεν κλείσει προηγουμένως η αξιολόγηση, θέτοντας ως dead line την 15η Νοεμβρίου. Μέχρι τότε θα πρέπει να έχουν περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο τα προαπαιτούμενα που εκκρεμούν (δεν είναι και λίγα…). Σαν να μην έφτανε αυτό, ο εκπρόσωπος του  Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ «σκότωσε» κάθε ελπίδα της Αθήνας που αιτήθηκε να αποσυνδεθεί η ανακεφαλαιοποίηση από την αξιολόγηση και την εκταμίευση της δόσης.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, στην κυβερνητική φαρέτρα έχουν απομείνει μόλις δύο βέλη: αυτό του κινδύνου να υπάρξει κοινωνική έκρηξη, αν αρχίσουμε να βλέπουμε εικόνες πλειστηριασμών και εξώσεων όπως στην Ισπανία, καθώς και το προσφυγικό δράμα, μεγάλο βάρος του οποίου σηκώνει η χώρα μας. Κανένα, όμως, από τα δύο βέλη δεν μοιάζει να βρίσκει στόχο.

Το μόνο… καταπραϋντικό που φαίνεται να προσφέρουν οι εταίροι είναι αυτή του «έντιμου συμβιβασμού» (το είπε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν), και όχι η ελάφρυνση των δημοσιονομικών μέτρων. Κάπως έτσι παίζουμε το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Και δυστυχώς το ποιο ρόλο έχει ποιος είναι προφανές, ενώ είναι και λίγες οι φορές που το ποντίκι κάνει την έκπληξη και ζώνεται…