Το «δύσοσμο» παζλ των σκουπιδιών

Έληξε προς ώρας ένα ακόμα επεισόδιο με πρωταγωνιστές το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τη διαχείριση απορριμμάτων. Μέχρι να «παιχτεί» το… επόμενο και να ξαναπλημμυρίσουν οι δρόμοι από σκουπίδια.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Από την μία το ανύπαρκτο σχέδιο. Από την άλλη το πελατειακό κράτος. Και κάπου στη μέση οι ευθύνες των ίδιων των εργαζομένων στον τομέα της καθαριότητας. Κάπως έτσι συμπληρώνεται το παζλ των απορριμμάτων. Αυτό που ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες έρχεται να αποδείξει πως όσα μνημόνια και να έρθουν σε αυτή τη χώρα τα βασικά δεν θα αλλάξουν.

Όχι μόνο σε επίπεδο διοίκησης αλλά και σε επίπεδο προσωπικών ευθυνών. Μιας και οι πολίτες φρόντισαν αυτές τις ημέρες να κατεβάσουν ό,τι τους περίσσευε, καναπέδες συσκευές χαλιά κτλ, βρίσκοντας την… ευκαιρία! Ακόμα και τα ανακυκλώσιμα που θα μπορούσαν κάλλιστα να παραμείνουν στις βεράντες αναμείχθηκαν με τα απλά απορρίμματα για να στολίσουν πεζοδρόμια και οδοστρώματα.

Τα «αιώνια» ρουσφέτια
Επί της ουσίας τώρα, με την κυβέρνηση να χρεώνεται το λάθος (γκάφα) επέλεξε να προχωρήσει σε νέο λάθος μιας και πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η λύση που προωθεί θα καταπέσει στα δικαστήρια. Μέχρι να το δούμε και αυτό καλό θα ήταν να κοιτάξουμε στο παρελθόν.

Το σημαντικότερο πρόβλημα όλων στον τομέα της καθαριότητας είναι τα… ρουσφέτια. Αν και οι εργαζόμενοι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εν τούτοις τα κενά καλύπτονταν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ακόμα και αυτοί, όμως, που προσλαμβάνονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα «κρύβονταν» σε κάποιο γραφείο αλλάζοντας αντικείμενο.

«Με τους εργάτες καθαριότητας φαίνεται ότι προσλαμβάνεται κάθε λίγα χρόνια μόνιμο προσωπικό για να καλύψει τις ανάγκες της αποκομιδής απορριμμάτων. Στη συνέχεια, ένα μέρος αυτού σταδιακά εξαφανίζεται, με μεταθέσεις σε διοικητικές υπηρεσίες. Έτσι απαιτείται η πρόσληψη συμβασιούχων για να καλύψουν τις ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί. Αυτοί μετά, με “όπλο” όπως βλέπουμε τη δημόσια υγεία, πιέζουν με απεργίες για τη μονιμοποίησή τους προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες που καλύπτουν. Έτσι ξεκινά ένας καινούριος κύκλος. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι ο κύκλος δεν θα επαναληφθεί ξανά σε λίγα χρόνια;» διερωτάται σχετικά σε άρθρο του ο ευρωβουλευτής της Ελιάς, Νίκος Ανδρουλάκης. Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον, αν θα συγκεντρώνονταν τα στοιχεία των προσλήψεων στον τομέα αυτό και στην συνέχεια θα εντοπίζονταν οι προσληφθέντες ώστε να δούμε πόσοι εν τέλει παρέμειναν στην θέση τους.

Τότε, όμως, θα άρχιζαν τα προβλήματα για τους δημάρχους κάποιοι από τους οποίους χρησιμοποιούν με τις ευλογίες του υπουργείου τις προσλήψεις αυτές για να ελέγχουν τους ψηφοφόρους της περιοχής τους.

Το παράδειγμα του Φαλήρου
Απορίας άξια είναι και η στάση των μονίμων εργαζομένων στον τομέα της καθαριότητας, αλλά και των άλλων συμβασιούχων, οι οποίοι ενώ βιώνουν από κοντά τη στρεβλή πραγματικότητα ανέχονται τα παιχνίδια εις βάρος τους. Και από την άλλη, ενώ οι συμβασιούχοι γνωρίζουν ότι αναλαμβάνουν τις υπηρεσίες για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με τη λήξη αυτού εξεγείρονται και απαιτούν ανανέωση των συμβάσεων κόντρα στα όσα ο νόμος προβλέπει.

Αν, πάντως, οι απανταχού δήμαρχοι αναζητούν την… τεχνογνωσία, θα μπορούσαν να απευθυνθούν για αρχή στον δήμο Παλαιού Φαλήρου ο οποίος δεν αντιμετώπισε πρόβλημα. Ο δήμαρχος Διονύσης Χατζηδάκης έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύστημα «αποθήκευσης» που δίνει περιθώρια αντοχής σε… πολιορκία απορριμμάτων για τουλάχιστον 12 ημέρες!

Επίσης, με μια κίνηση πολιτικού τακτικισμού, το 2015 δεν παρέτεινε τις συμβάσεις των τότε συμβασιούχων, έχοντας το επιχείρημα ότι πρέπει να προσληφθούν νέοι για να «δουλέψει κι άλλος κόσμος». Η μη ανανέωση των συμβάσεων τότε έχει σαν αποτέλεσμα οι συμβασιούχοι του Παλαιού Φαλήρου να μην συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία των συμβασιούχων που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους. Επιπλέον όσοι είχαν προσληφθεί για αποκομιδή απορριμμάτων αξιοποιούνται σ΄ αυτή την εργασία.

Πίσω στο πολιτικό επίπεδο, από την κυβέρνηση υποστηρίζουν πως «με τη ρύθμιση που πέρασε από τη Βουλή, κατ’ αρχήν παρατείνονται οι συμβάσεις, οι άνθρωποι αυτοί δεν χάνουν τη δουλειά τους. Δεύτερον, έχουν προκηρυχτεί 2.500 μόνιμες θέσεις εργασίας και ανάλογα με τα αιτήματα των Δήμων, γιατί είναι οι Δήμοι αυτοί οι οποίοι οφείλουν να πουν ποιες είναι οι ανάγκες τους και ανάλογα να προκηρυχθούν θέσεις με το ΑΣΕΠ. Οπότε θα υπάρξουν και περισσότερες θέσεις στην καθαριότητα των ΟΤΑ και τρίτον, υπάρχει η μοριοδότηση των συμβασιούχων. Οπότε, με αυτή την έννοια, μπορεί να λυθεί αυτό το μεγάλο ζήτημα. Θα πρέπει και το συνδικαλιστικό κίνημα να κατανοήσει τα όρια που θέτει ο νόμος και τις προσπάθειες που έχουν γίνει από την κυβέρνηση».

Επί της ουσίας, με μια άκρως φωτογραφική διαδικασία που εκ των πραγμάτων αποκλείει οποιονδήποτε σήμερα δεν εργάζεται στον τομέα της καθαριότητας, η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει παράταση στο πρόβλημα.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα