Zero μυαλά…

ΤΟ ΣΟΥΗΔΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ «ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ» ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

To 1967 ήταν μία κομβική χρονιά για τη (μακρινή) Σουηδία. Ήταν το έτος που η τότε κυβέρνηση της χώρας άλλαξε τον οδικό χάρτη των εγχώριων μετακινήσεων και μεταφορών της, εγκαταλείποντας τον βρετανικό τρόπο οδήγησης στην αριστερή πλευρά του δρόμου και υιοθετώντας την ευρωπαϊκή και σκανδιναβική πρακτική οδήγησης που έχουμε και στην Ελλάδα.

Φυσικά (ΚΑΙ) στο ζήτημα της οδικής συμπεριφοράς-ασφάλειας οι ομοιότητες της Ελλάδας με τη Σουηδία περιορίζονται μόνο εκεί, καθώς σε όλα τα υπόλοιπα απέχουμε έτη φωτός. Δεν πρόκειται για δημοσιογραφική γκρίνια ή εθνική κακομοιριά. Αποτελεί στενάχωρη αλήθεια που έρχεται και ξαναέρχεται στην επιφάνεια κάθε φορά που ακούμε για τραγικά τροχαία δυστυχήματα σαν κι αυτό που συνέβη παραμονή της Καθαράς Δευτέρας με την φονική Πόρσε στην Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας.

Πίσω στη Σουηδία του 1967, το «στρίψιμο» του τιμονιού που αποφάσισαν οι Σκανδιναβοί συνοδεύτηκε από την ίδρυση αντίστοιχων δημόσιων οργανισμών οι οποίοι εξειδικεύτηκαν στην οδική ασφάλεια και στην αντιμετώπιση των τροχαίων δυστυχημάτων.

Τριάντα χρόνια μετά, το 1997, το σουηδικό Κοινοβούλιο ψήφισε το νομοθέτημα που τιτλοφορήθηκε «Vision Zero» (μτφ. «Όραμα Μηδέν»). Στόχος του η εξάλειψη των θανάτων και των τραυματισμών στους δρόμους. Στο πλαίσιο του μεγαλεπήβολου οράματός τους οι Σουηδοί μείωσαν κατά 10 χιλιόμετρα τα όρια ταχύτητας (σ.σ. 40 χλμ. εντός πόλης, 110 χλμ. στο εθνικό οδικό δίκτυο), όρισαν σε 0,2 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος το επιτρεπτό όριο οινοπνεύματος (αλκοτέστ), ενώ το σουηδικό οδικό δίκτυο «σκανάρουν» περί τις 1.000 κάμερες παρακολούθησης κυκλοφορίας, που λειτουργούν εναλλάξ ώστε οι οδηγοί να μη γνωρίζουν ποια τους καταγράφει.

Επιπρόσθετα, οι κουτόφραγκοι γραφικοί ψαράδες –έτσι δεν τους αποκαλούμε συχνά;– δεν τσακώνονταν αν τα παιδιά τους θα διδάσκονται στα σχολεία θρησκευτικά. Είχαν ήδη αποφασίσει ότι βασικός πυλώνας του «Vision Zero» θα είναι η εκπαίδευση των μαθητών με αντίστοιχα προγράμματα οδικής ασφάλειας.

Τα αποτελέσματα αυτής της οργανωμένης εθνικής στάσης φαίνονται σήμερα: στην ευρωπαϊκή λίστα με τις πιο ασφαλείς οδηγικά χώρες η Σουηδία φιγουράρει στην κορυφή με μόλις 3 θανάτους από τροχαία ατυχήματα ανά 100.000 κατοίκους, ενώ η Ελλάδα έρχεται τελευταία, πετυχαίνοντας το υψηλότερο ποσοστό θανάτων από τροχαία ατυχήματα στην Ε.Ε. (12,2 θάνατοι από τροχαία ανά 100.000 κατοίκους).
Μπορεί να αντιστραφεί αυτή η εικόνα; ΟΧΙ, είναι η απάντηση.

# Όχι, διότι έχουμε ένα σύστημα εξετάσεων υποψήφιων οδηγών που απονέμει διπλώματα και δεν μαθαίνει τους υποψήφιους οδηγούς πώς να κινούνται εποχούμενοι.

# Όχι, διότι στις ίδιες εξετάσεις ο υποψήφιος οδηγός εξετάζεται σε κίνηση οπισθογωνίας, πορεία που απαγορεύει διά ροπάλου ο ΚΟΚ.

# Όχι, διότι για πολλούς εξ ημών ο λεβιές των ταχυτήτων του καλογυαλισμένου αυτοκινήτου μας αποτελεί προέκταση του μορίου μας.

# Όχι, διότι κάποιοι βουλευτές που θα εκκαλούντο δυνητικά να ψηφίσουν ένα ελληνικό «Όραμα Μηδέν» δηλώνουν δημοσίως ότι τα γρήγορα αυτοκίνητα αποτελούν ταξικό παραλογισμό ή ότι τα πρόστιμα της τροχαίας πρέπει να είναι ταξικά διαβαθμισμένα ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του παραβάτη.

Ας μην αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί περισσότεροι από 4.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους σε τροχαία μόνο την τελευταία πενταετία ή γιατί την ίδια περίοδο 58.000 συμπολίτες μας τραυματίστηκαν στην άσφαλτο. Το κακό δεν μας βρίσκει επειδή δεν έχουμε το δικό μας εθνικό «Vision Zero». Θα παραμονεύει σε κάθε στροφή του δρόμου όσο ζούμε, δουλεύουμε, οδηγούμε, ψηφίζουμε με… zero μυαλά!

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα