Άκυρη η απόλυση γιατί δεν δέχτηκε μείωση μισθού

Απόφαση «χαστούκι» στην αυθαιρεσία των εργοδοτών οι οποίοι επικαλούμενοι την οικονομική κρίση εκβιάζουν τους εργαζόμενους να δεχθούν τις μειώσεις των αποδοχών τους γιατί διαφορετικά θα τους απολύσουν.

Πιο συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας με την υπ’ αριθμ. 5/2014 απόφασή του δικαίωσε εργαζόμενο σε εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης αεροσκαφών και υποχρεώνει τον εργοδότη να του καταβάλλει το ποσό των 16.960 ευρώ, συν τους νόμιμους τόκους για μισθούς υπερημερίας. Το δικαστήριο έκρινε ότι η απόλυση ήταν άκυρη παράνομη και καταχρηστική, καθώς υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλουν «η καλή πιστή, τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος» (άρθρο 281 Αστικού Κώδικά).

Σύμφωνα με την απόφαση, η μείωση των αποδοχών του εργαζόμενου όχι μόνο θα του προκαλούσε άμεση (υλική) ζημία, αλλά θα ανατρεπόταν και ο οικονομικός και οικογενειακός προγραμματισμός του, τη στιγμή μάλιστα που είχε πάρει και πλήρωνε στεγαστικό δάνειο. Σύμφωνα με το Πρωτοδικείο οι εργοδότες στο πλαίσιο του διευθυντικού δικαιώματος τους, μπορούν να πραγματοποιούν επουσιώδεις μεταβολές των όρων εργασίας. Όμως κάθε άλλη τροποποίηση του περιεχόμενου της συμβάσεως εργασίας προϋποθέτει κατά κανόνα την αποδοχή του εργαζομένου. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του εργαζόμενου για επαναπρόσληψη, καθώς στην αγωγή που είχε καταθέσει δεν είχαν περιληφθεί τα αναγκαία εκείνα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη νομική θεμελίωση του αιτήματος του.

Ο εργαζόμενος  προσλήφθηκε  από επιχείρηση επίγειας εξυπηρέτησης αεροσκαφών  στις 30.6.2009 με  σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για να εργασθεί στο αεροδρόμιο της  Ρόδου ως φορτοεκφόρτωτης αεροσκαφών.  Οι μηνιαίες αποδοχές του είχαν καθοριστεί στα 1.100 ευρώ και οι νόμιμες σε 820,50 ευρώ.  Στις 30.6.2012 η εταιρεία  ζήτησε από τον εργαζόμενο  να συναινέσει στη μείωση  των μηνιαίων αποδοχών  του κατά το ποσοστό του 15%.

Ο εργαζόμενος δεν συμφώνησε με την εργοδοτική πρόταση για μείωση των αποδοχών του, γιατί  «η μείωση των αποδοχών  του όχι μόνο θα του προκαλούσε άμεση (υλική) ζημία, αλλά θα ανατρέπονταν και ο  οικονομικός και οικογενειακός προγραμματισμός του, δεδομένου ότι είχε οικογένεια και είχε προβεί στην αγορά πρώτης κατοικίας, αφού είχε δικαίωμα επιδότησης επιτοκίου από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (Ο.Ε.Κ.), για τη χορήγηση δανείου και επιβαρυνόταν μηνιαίως με την καταβολή των τοκοχρεωλυτικών δόσεων τούτου στην Τράπεζα». Παρ΄ όλα αυτά η εταιρεία  τον απέλυσε εξαιτίας της άρνησής του να αποδεχθεί την πρόταση για μείωση των αποδοχών του και του κατέβαλε την νόμιμη αποζημίωση.

Η εταιρεία υποστήριξε  ότι «η προταθείσα τροποποίηση της συμβάσεως εργασίας ήταν επιβεβλημένη, διότι αφ΄ ενός οι αποδοχές του ενάγοντος, ήταν υπέρτερες των νομίμων και αφ΄ ετέρου υπήρχαν «τεράστια» οικονομικά προβλήματα που μπορούσαν  να οδηγήσουν  ακόμα και στο οριστικό κλείσιμο του σταθμού της» (στη Ρόδο).

Τέλος, το δικαστήριο έκρινε ότι ο ισχυρισμός της εταιρείας για καταχρηστική συμπεριφορά του εργαζόμενου «είναι αβάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτό ότι η καταγγελία υπερβαίνει προδήλως τα αξιολογικά όρια που θέτει η Α.Κ. 281 και ως εκ τούτου είναι άκυρη».