Έγκλημα και… προαγωγή!

Κατηγορείται πως με την ιδιότητα του δασάρχη Λιβαδειάς αποχαρακτήρισε δασικές εκτάσεις περίπου 100.000 τετραγωνικών μέτρων (100 στρέμματα) με σκοπό άνθρωποι της «καλής κοινωνίας» να οικοδομήσουν με πάσα νομιμότητα τα σαλέ τους στον Παρνασσό. Όχι μόνο δεν μπήκε σε διαθεσιμότητα, αλλά προήχθη σε επικεφαλής τής Διεύθυνσης Δασών Βοιωτίας της Αποκεντρωμένης (μη αιρετής) Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας!  

 

Του Γιάννη Συμεωνίδη

 

Το χρονικό διάστημα 1995-2003, ο τότε δασάρχης Λιβαδειάς χαρακτήρισε, τόσο με βεβαιώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα όσο και με πράξεις χαρακτηρισμού για 15 υποθέσεις, 97.988,175 τ.μ. ως μη δασικές εκτάσεις. Με βάση πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρου Ρακιντζή, το οποίο έχει στη διάθεσή της η «Α» και το οποίο χρονολογείται από το 2010, ο ίδιος δασάρχης (τα στοιχεία του βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας) κατ’ εξακολούθηση βεβαίωνε αναληθώς για τη μη υπαγωγή εκτάσεων που εποφθαλμιούσαν διαφόρων ειδών «επενδυτές» στις προστατευτικές διατάξεις τής δασικής νομοθεσίας, ενώ επρόκειτο στην πραγματικότητα για δάση και δασικές εκτάσεις και ως εκ τούτου κατά τεκμήριο για δημόσιες εκτάσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα τη βλάβη τού ελληνικού Δημοσίου, πάντοτε σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα…

 

Αμέτρητες παρατυπίες και παραλείψεις

Το σύνολο των επίμαχων εκτάσεων βρίσκεται στις ελατόφυτες πλαγιές τού Παρνασσού, σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 1.200 μέτρα, και περιστοιχίζονται είτε από συμπαγές δάσος ελάτης, είτε από δασικές εκτάσεις. Ορισμένες από αυτές, μάλιστα, είναι και όμορες του Εθνικού Δρυμού Παρνασσού. Για την έκδοση βεβαιώσεων πληροφοριακού χαρακτήρα από το Δασαρχείο Λιβαδειάς κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου 1995-1997 δεν πραγματοποιήθηκε η προβλεπόμενη πλήρης έρευνα τίτλων και σχετικών αεροφωτογραφιών προκειμένου να διαπιστωθεί η μορφή τής έκτασης κατά το παρελθόν. Δεν υπήρχαν, εξάλλου, τίτλοι ιδιοκτησίας για τις εκτάσεις των βεβαιώσεων. Το Δασαρχείο Λιβαδειάς αφενός μεν δεχόταν αναρμοδίως εκδοθείσες βεβαιώσεις από τον δήμο Αράχωβας σχετικώς με δήλωση των αιτούντων γύρω από το ιδιοκτησιακό τους δικαίωμα επί της έκτασης, αφετέρου, δε, λάμβανε ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις προς επιβεβαίωση του ιδιοκτησιακού τους δικαιώματος και αρκούνταν σε αυτές.

Με βάση αυτές τις βεβαιώσεις τού δασάρχη Λιβαδειάς, εκτάσεις 65.904 τετραγωνικών μέτρων χαρακτηρίστηκαν στο σύνολό τους ως μη εμπίπτουσες στις διατάξεις τής δασικής νομοθεσίας, δηλαδή ως μη δασικές. Μετά, όμως, από την εξέταση του αεροφωτογραφικού υλικού, των στοιχείων των φακέλων και του επιτόπιου ελέγχου αποδείχθηκαν δασικές, δηλαδή δημόσιες. Ο δασάρχης κατ’ εξακολούθηση βεβαίωνε αναληθώς, με τις εκδοθείσες βεβαιώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα, για τη μη υπαγωγή στις προστατευτικές διατάξεις τής δασικής νομοθεσίας, ενώ επρόκειτο για δάση και δασικές εκτάσεις και γι’ αυτόν το λόγο για κατά τεκμήριο δημόσιες εκτάσεις, με αποτέλεσμα τη βλάβη τού ελληνικού Δημοσίου.

Ως προς την έκδοση πράξεων χαρακτηρισμού από το Δασαρχείο Λιβαδειάς από το 1997 μέχρι το 2003, αυτές σε κάθε περίπτωση δεν περιείχαν καμιά αιτιολογία για τον αποδιδόμενο σε αυτές χαρακτήρα των εκτάσεων. Δεν τεκμηριωνόταν ο χαρακτήρας τής έκτασης από τη στιγμή κατά την οποία στις αντίστοιχες εισηγήσεις, οι οποίες συντάσσονταν από τον ίδιο τον δασάρχη, δεν περιλαμβάνονταν περαιτέρω στοιχεία τα οποία θα αιτιολογούσαν τον αποδιδόμενο χαρακτήρα των εξεταζόμενων εκτάσεων κατά το παρελθόν, αλλά ούτε και τα υπόλοιπα στοιχεία τα οποία θα δικαιολογούσαν τον αποδιδόμενο για τους πρόσφατους χρόνους χαρακτήρα τους.

 

Δεν εφαρμόστηκαν οι κανόνες τής επιστήμης

Στο μεταξύ, ο δασάρχης προχώρησε στην έκδοση τοπογραφικών διαγραμμάτων, τα οποία ωστόσο είχαν συνταχθεί δίχως να τηρηθούν οι κανόνες τής επιστήμης. Συγκεκριμένα, εξασφαλίζονταν εμβαδά που κάλυπταν τα όρια της αρτιότητας τα οποία θέτουν οι πολεοδομικές διατάξεις για την εκτός σχεδίου δόμηση. Στα επίμαχα τοπογραφικά διαγράμματα αποτυπώνονταν ως αγροτικοί, δρόμοι διερχόμενοι από δημόσιο δάσος ελάτης οι οποίοι όμως ήταν δασικοί.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, διαμορφώνονταν ενιαίες εδαφικές εκτάσεις, οι οποίες δεν αναφέρονταν στους αντίστοιχους τίτλους. Ο δασάρχης, όμως, δεν προέβη ποτέ σε καμία ενέργεια για την επαναφορά των δασικών δρόμων στην πρότερη κατάσταση, τουλάχιστον με βάση όσα καταγράφονται στο πόρισμα του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Ο ίδιος, επίσης, δεν άσκησε την οφειλόμενη από τον νόμο αρμοδιότητά του για την επιτήρηση του δημόσιου δάσους τής περιοχής ευθύνης του, αφού όχι μόνο δεν προέβη στις νόμιμες ενέργειες για την προστασία των δασικών εδαφών, αλλά θεωρούσε τοπογραφικά διαγράμματα το περιεχόμενο των οποίων δεν συμφωνούσε με την πραγματική υφιστάμενη κατάσταση κι επομένως νομιμοποιούσε τις αυθαιρεσίες…

 

«Αναληθές το πόρισμα Ρακιντζή»

Το πόρισμα των επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα Εφετών Αθηνών, καθώς και στον γενικό γραμματέα περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας για την απόδοση ευθυνών, χωρίς ωστόσο να δοθεί ουσιαστική συνέχεια στην υπόθεση μέχρι σήμερα. Αυτή μένει στάσιμη τα τελευταία τέσσερα έτη κι αυτό προσφέρει τη δυνατότητα στον πρώην δασάρχη και σημερινό διευθυντή Δασών της Αποκεντρωμένης Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας-Θεσσαλίας να σφυρίζει αδιάφορα και να δηλώνει στην «Α» πως θα απαντήσει στις ερωτήσεις μας μόνο αν τον επισκεφτούμε στη Λιβαδειά. Επιπλέον, διατείνεται πως όσα καταγγέλλονται στο πόρισμα Ρακιντζή είναι αναληθή, χωρίς όμως να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες επί των περιστατικών τα οποία καταγράφονται σε αυτό.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα