Έπρεπε να αλλάξει την… αλλαγή του!

Γκολ από τα αποδυτήρια. Γκολ στη συνέχεια και στο δεύτερο ημίχρονο από παίκτη που ήταν έτοιμος να βγει αλλαγή. Η ΑΕΚ βρήκε διαφορά δύο τερμάτων σε καλό χρονικά σημείο του αγώνα με τον Ατρόμητο και είχε την άνεση είτε να το διαχειριστεί, είτε να το διευρύνει. Τελικά δεν έκανε τίποτα από τα δύο! Γιατί; Για πολλούς και διάφορους λόγους.

Ο βασικός έχει να κάνει τον Γιάννη Γρανίτσα και το προ 13ετίας έγκλημα του. Αλλά ας τον αφήσουμε αυτόν. Μετά έχουμε να κάνουμε με τον προπονητή, τον Ζοζέ Μοράις, ο οποίος δεν είχε τα κότσια να αφήσει μέσα τον σκόρερ Πατίτο ή τη διαύγεια να κάνει μία άλλη αλλαγή μετά το 2-0 και όχι εκείνη που προγραμμάτιζε στο 1-0.

Στη συνέχεια έχουμε την απόδοση του Μάνταλου που ήταν κακή, τα ατομικά λάθη του Αλμέιδα και του Λάζαρου στις φάσεις των γκολ του Ατρόμητου και φυσικά την ερασιτεχνική αντίδραση του Ανέστη, ο οποίος μάλλον θα χάσει τη θέση του μετά από αυτή την αντίδραση στο 2-2.

Τρίτο ματς στο πρωτάθλημα που η ΑΕΚ κάνει το 2-0 και δέχεται τη μείωση μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Με την Ξάνθη και την ΑΕΛ δεν το πλήρωσε, με τον Ατρόμητο το πλήρωσε. Την ΑΕΚ δεν τη φοβάται κανένας αντίπαλος. Με την ΑΕΚ δεν τα παρατάει κανείς, όλοι ξέρουν πως μπορούν να αντιδράσουν ακόμη κι αν χάνουν. Η αίγλη του παρελθόντος έχει εξαφανιστεί και οι ποδοσφαιρικές αναλύσεις περί συστημάτων, αλλαγών κ.τ.λ. έρχονται δεύτερες.

Ο Μοράις, φυσικά, έχει ευθύνη για το αν πρέπει να παίζουν Σιμόες και Γιόχανσον μαζί ή όχι, για το αν επιτέλους η ΑΕΚ του σήμερα πρέπει να παίζει επιθετικά όπως η ΑΕΚ του χθες, ή έξυπνα και κυνικά όπως επί Πογιέτ. Είναι ένα ζητούμενο που πρέπει να το λύσει ο προπονητής. Μέχρι τότε, ο κόσμος θα πρέπει να υπομένει ψυχρολουσίες τέτοιου τύπου και να αγχώνεται για το αν η ομάδα του θα βγει φέτος στην Ευρώπη, καθώς έχει κάνει το δεύτερο χειρότερο ξεκίνημα στη σύγχρονη ιστορία της, είναι πέμπτη στη βαθμολογία και ακολουθεί ντέρμπι στη Λεωφόρο.