«Ήθελαν όλοι να με διαγράψουν»!
Οι συνεντεύξεις του είναι σπάνιες, μετρημένες στα δάκτυλα, παρότι κοσμεί τα ευρωπαϊκά γήπεδα για σχεδόν 17 χρόνια. Ο Ίκερ Κασίγιας αποκαλύπτει όλα όσα έζησε τα προηγούμενα χρόνια, σε μία εκ βάθρων «εξομολόγηση» στην ισπανική τηλεόραση…
Ο Κασίγιας αναφέρθηκε στην κόντρα με τους παίκτες της Μπαρτσελόνα, στις σχέσεις του με τον Ζοσέ Μουρίνιο, στις αποδοκιμασίες του κόσμου, στον πόλεμο που δέχτηκε απ’ όλες τις πλευρές και στον παραγκωνισμό του από την ενδεκάδα. Αναλυτικά όσα είπε ο σπουδαίος Ισπανός πορτιέρο:
«Υπάρχει μια ιστορία που ανακυκλώνεται και δεν είναι αληθινή. Μετά από εκείνο το ντέρμπι που είχε γίνει μαζική σύρραξη, τηλεφώνησα στον Τσάβι και τον Πουγιόλ και συμφωνήσαμε να σταματήσουμε τους τσακωμούς. Οι εικόνες από εκείνο το παιχνίδι δεν ήταν όμορφες, αλλά όταν παίζεις σε έναν αγώνα κοιτάζεις την ομάδα σου. Όταν καθίσαμε και τα συζητήσαμε τα είπαμε όλα. Εκείνοι για τα σκληρά φάουλ, εμείς για το πώς παραπλανούσαν τους διαιτητές. Δεν απολογήθηκα στον Τσάβι, παρότι ο κόσμος νομίζει ότι υποχώρησα. Πράγματι, υπήρχε ένταση μεταξύ μας και στην εθνική ο ένας κατηγορούσε τον άλλο, αλλά στο τέλος εκείνης της χρονιάς χάσαμε το πρωτάθλημα, πήραμε το Κύπελλο και τα πράγματα άρχισαν να ηρεμούν.
Η χώρα μας έχει χίλια καλά πράγματα, αλλά και κάποια αρνητικά. Ένα από αυτά είναι η ζήλεια. Είναι αλήθεια πως για πολλούς μήνες τα πράγματα έδειχναν άσχημα στην ομάδα και αυτό ήταν ευθύνη όλων. Όλοι όμως ήθελαν να με διαγράψουν, λες και ήμουν εγώ η αιτία του κακού. Όμως εγώ ήξερα ποια είναι η κατάσταση ακριβώς. Στο δρόμο ο κόσμος με αντιμετώπιζε με αγάπη. Είμαι στη Ρεάλ 17 χρόνια, έχω γνωρίσει πολύ κόσμο, αλλά δεν γνωρίζουν όλοι ποιος είμαι. Έψαχναν έναν τρόπο για να μου επιτεθούν και βρήκαν να το κάνουν μέσω της Σάρα.
Η παρουσία του Μουρίνιο στη Ρεάλ ήταν πολύ καλή για μας. Πάντα το πίστευα αυτό. Καταφέραμε να γεφυρώσουμε τη διαφορά με την Μπαρτσελόνα. Η πρώτη χρονιά ήταν πολύ καλή, η δεύτερη όχι τόσο. Πολλοί είπαν διάφορα, αλλά αυτή η σχέση είχε κάνει τον κύκλο της. Σέβομαι όλους τους προπονητές, αλλά όταν κάτι δεν σου αρέσει, πρέπει να το λες. Δεν είχαμε καλή σχέση και αυτό ήταν. Αποφάσισα να το βουλώσω. Δεν κατηγορώ κανέναν. Για μένα ο Μουρίνιο ήταν από τους καλύτερους προπονητές που είχαμε, με θάρρος και χαρακτήρα. Μετά κυκλοφόρησε ότι εμείς πιέσαμε για να φύγει.
Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, δεν είναι σωστό να αρχίσεις να ψάχνεις έναν υπεύθυνο. Από τη στιγμή που έμεινε στον πάγκο το Δεκέμβριο του 2012, η ομάδα τα πήγε άσχημα στο πρωτάθλημα, αλλά καλά στο Κύπελλο και στο Champions League. Μετά που έπαιζα κερδίσαμε πέντε από τα έξι μας παιχνίδια χωρίς να δεχτώ γκολ, μέχρι να τραυματιστώ. Ίσως θα μπορούσα να μιλήσω στον Μουρίνιο για τον παραγκωνισμό μου, αλλά επέλεξα τη σιωπή. Αυτό που με εκνευρίζει είναι πως πολλοί το εξέλαβαν αυτό σαν αδιαφορία. Ένιωθα απομονωμένος, όχι μέλος της ομάδας. Ήθελα να συμμετέχω στις δραστηριότητές μας, αλλά δεν μπορούσα.
Με πονούν οι αποδοκιμασίες, γιατί είμαι σε αυτή την ομάδα από εννιά ετών κι έχω κάνει πολλά εδώ. Ο κόσμος έχει το δικαίωμα να κρίνει, αλλά και πάλι με πόνεσαν οι αποδοκιμασίες. Αυτή η ομάδα με έφερε στην εθνική. Όταν είσαι στη Ρεάλ, πρέπει να αποδέχεσαι κάποια πράγματα. Έγιναν πολλά την τελευταία διετία, πείτε τα μάγια ή βουντού, αλλά ακόμη κι έτσι η προπέρσινη σεζόν ήταν η καλύτερη. Έπρεπε να βρω δύναμη από τα βάθη της ψυχής μου για να ξεπεράσω τα προβλήματα.
Είχαμε διαφωνίες με τον Αρμπελόα, για το πώς βλέπαμε την ομάδα, αλλά σήμερα, αν και δεν έχουμε την ίδια σχέση με το παρελθόν, είναι φιλικός κι ευγενικός απέναντί μου. Σκέφτηκα να φύγω από την Ισπανία, αλλά μετά σκέφτηκα να μείνω και να παλέψω. Η τελευταία διετία με έκανε πιο δυνατό. Δεν είχα ποτέ συγκεκριμένη πρόταση. Πρόθεσή μου ήταν και είναι να τελειώσω την καριέρα μου στη Ρεάλ. Είναι το σπίτι μου, πάντα θα νιώθω έτσι. Εδώ μεγάλωσα και δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς τη Ρεάλ».