Αναζητείται σοβαρότητα…

Παρακολουθώντας τα όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες με την επίσκεψη Τσίπρα στον Λευκό Οίκο, θα μπορούσε κανείς να βγάλει εύκολα το συμπέρασμα ότι η χώρα μας έχει λύσει όλα της τα προβλήματα και έχει άπλετο χρόνο για να… τρολάρει κόσμο.

Καταρχάς, θα πρέπει να διερωτηθούμε ποιος πήγε στον Λευκό Οίκο. Το ρωτάμε αυτό διότι είναι προφανές πως εκείνος που έγινε δεκτός από τον Αμερικανό πρόεδρο δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο Ντόναλντ Τραμπ να έχανε έστω και ένα δευτερόλεπτο του χρόνου του για να συναντηθεί με τον πρόεδρο ενός αριστερού –ριζοσπαστικού, κατά το όνομα του τουλάχιστον–κόμματος.

Τον Λευκό Οίκο επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο οποίος σοφά έπραξε και ξέχασε στην Αθήνα τις αριστερίστικες δοξασίες του συμπεριφερόμενος ως πρωθυπουργός και όχι ως επαναστάτης χωρίς αιτία. Το τι πιστεύει εκείνος και το κόμμα του για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ κτλ είναι δικό τους πρόβλημα. Η χώρα, όμως, έχει ξεκάθαρη θέση εδώ και δεκαετίες και αυτή οφείλουν να υπηρετούν άπαντες.

Ακόμη και αυτοί που θα προτιμούσαν ο Αλέξης Τσίπρας να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο με αμπέχονο διαδηλωτή, φωνάζοντας συνθήματα κατά των «φονιάδων των λαών, Αμερικάνων», θα πρέπει επιτέλους να αποδεχτούν ότι ως πρωθυπουργός θα επισκεφθεί τους πάντες: και τους Ρώσους και τους Κινέζους και τους Αμερικάνους.

Γιατί αυτό είναι κομμάτι της δουλειάς για την οποία εκλέχθηκε.Δεν υπάρχει, όμως, μόνο η δογματική κριτική που δέχτηκε ο πρωθυπουργός για τα όσα έλαβαν χώρα στο ταξίδι του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Είναι και η κριτική που ίσως δικαίως αναζωπυρώθηκε για την ταλαιπωρία που επιφυλάσσει ο Αλέξης Τσίπρας στην δύσμοιρη αγγλική γλώσσα κάθε φορά που καλείται να την μιλήσει.

Ας αφήσει, λοιπόν, τις μεταφρασμένες παροιμίες με τις καμήλες, τους γαϊδάρους και τις ουρές τους που τόσο τον μπερδεύουν κι ας ασχοληθεί με τα σοβαρά. Ας ασχοληθεί για παράδειγμα με το να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς πήραμε από τους Αμερικανούς.

Ή ας αποσαφηνιστεί τι έχουμε να περιμένουμε από τον «θείο Σαμ» σε επίπεδο επενδύσεων. Διότι ειρήσθω εν παρόδω, αν πρόκειται να έρθουν Αμερικανοί να κάνουν μπίζνες τύπου Siemens -Πίτσος (σ.σ. κλείνει το εργοστάσιο στο Ρέντη) ή αν έρθουν να κάνουν deal που μονίμως θα τρακάρουν κάθε φορά και σε ένα διαφορετικό πλοκάμι του τέρατος της ελληνικής γραφειοκρατίας, δεν γίνεται δουλεία.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά πολύ φοβούμαστε, ότι σε άλλη μία κρίσιμη στιγμή –η τρίτη αξιολόγηση που ξεκινά οσονούπω δεν θα είναι ανοιξιάτικος περίπατος στο πάρκο όπως ίσως πολλοί νομίζουν– αποδεικνύεται ότι εκτός από ευρώ, η χώρα στερείται και σοβαρότητας.

Και δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα να πάει παρακάτω χωρίς να ωριμάσει και να μάθει να διαχωρίζει καταστάσεις και περιπτώσεις.