Βίοι παράλληλοι…

Στο ίδιο έργο θεατές είναι οι φίλοι της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού με διαφορά κάποιων ετών, αλλά με τη διάρκεια του «έργου» να είναι σχεδόν ίδια. Ο Ντέμης Νικολαΐδης ανέλαβε την «κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ τον Ιούνιο του 2004 και εγκατέλειψε την προσπάθειά του τον Νοέμβρη του 2008, παραδίδοντας στην ουσία τις μετοχές του στους κυρίους Παππά, Νοτιά και Κιντή.

Ο Γιάννης Αλαφούζος ανέλαβε τη διοίκηση του Παναθηναϊκού τον Σεπτέμβρη του 2012 και, μετά από τέσσερα χρόνια και οκτώ μήνες, φαίνεται ότι ακολουθεί κι αυτός τον δρόμο της εγκατάλειψης. Διάδοχη λύση; Ακόμη δεν μπορεί να προσδιοριστεί, αφού ουδείς επιχειρηματίας βεληνεκούς δεν υπάρχει στον ορίζοντα, η οικογένεια Γιαννακόπουλου είναι αφοσιωμένη στο μπάσκετ και ο Νικόλας Πατέρας δεν θέλει να ασχοληθεί.

 

«Καρμπόν» η πρώτη χρονιά Ντέμη και Αλαφούζου

Η σεζόν 2004-05 για την ΑΕΚ και η σεζόν 2012-13 για τον Παναθηναϊκό δεν συνοδεύτηκαν από το πρωτάθλημα, αλλά οι οπαδοί των δύο ομάδων έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι. Η «Ένωση» του Ντέμη Νικολαΐδη έχασε το πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια της, τερμάτισε μόλις τρεις βαθμούς πίσω από την κορυφή, συσπείρωσε τον κόσμο, αφού συγκέντρωσε 40.000 και πλέον φίλους του ποδοσφαίρου στο γήπεδο σε περισσότερα από έξι παιχνίδια, και σουλούπωσε τα οικονομικά τής ΠΑΕ, τα οποία ούτως ή άλλως είχαν μπει σε μία σειρά μετά την υπαγωγή στο άρθρο 44.

Ο Παναθηναϊκός του Γιάννη Αλαφούζου είχε αντίστοιχη πορεία. Με οικονομικό ρόστερ για να «μαζευτούν» τα χρέη και με ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, πήρε το Κύπελλο, έπαιξε ικανοποιητικό ποδόσφαιρο και έθεσε τις βάσεις για μία ομάδα πιο ανταγωνιστική στο μέλλον. Οι δύο πρόεδροι λες και χρησιμοποίησαν τις ίδιες οδηγίες χρήσης έβαλαν στον σωστό δρόμο τις ομάδες τους.

 

Η διετία των υπερβολικών εξόδων…

Από το καλοκαίρι του 2005 μέχρι το 2007, ο Ντέμης Νικολαΐδης, ορμώμενος από τη δυναμική που είχε αναπτύξει η ΑΕΚ, από τον παραγοντικό νεωτερισμό που προωθούσε στην Ευρώπη (συνεργασία με Άρσεναλ), αλλά και στον κόσμο (συνεργασία με τη βραζιλιάνικη Ιντερνασιονάλ), το παράσημο του πρωταθλητή Ευρώπης, την ικανοποίηση των εύπορων συνεργατών του για τη μείωση των χρεών της ΠΑΕ, τα διαρκείας που πουλούσε η ΠΑΕ πέρα από κάθε προσδοκία, άρχισε να αφήνει στην άκρη τη συντηρητική οικονομική πολιτική, φτάνοντας το καλοκαίρι του 2007 να αποκτά τον Ριβάλντο, πληρώνοντας μόνο για το συγκεκριμένο συμβόλαιο πάνω από 2,5 εκατ. ευρώ με εφορία κ.λπ.

Ο Γιάννης Αλαφούζος από το 2013 μέχρι το 2015, κι αφού την πρώτη του χρονιά είχε ικανοποιήσει τον κόσμο με την ομάδα που είχε εμφανίσει και κυρίως με την ελληνική λειτουργία την οποία είχε θέσει, είδε τον Παναθηναϊκό του Γιάννη Αναστασίου να μην προοδεύει αγωνιστικά και το κυριότερο να χάνει την ευρωπαϊκή του ταυτότητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσουν οι σπατάλες με στόχο να αποκτηθούν παίκτες εμπειρότεροι, προκειμένου ο Παναθηναϊκός να γίνει πιο διεκδικητικός στο πρωτάθλημα και πιο σφυρηλατημένος στην Ευρώπη. Ο ΠΑΟ, ωστόσο, αυτήν τη διετία δεν κατάφερε να πουλήσει κάποιον ποδοσφαιριστή, χρησιμοποιώντας τη Λεωφόρο είχε ελάχιστα έσοδα από τα εισιτήρια και κάθε χρόνο υποχρεωνόταν να προβαίνει σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και να βάλει συνολικά από την τσέπη του ο Αλαφούζος γύρω στα 15-20 εκατομμύρια, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Χρήστος Παναγόπουλος.

 

Ο τρόπος αντιμετώπισης του «συστήματος»

Σε αυτό το κομμάτι, ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Γιάννης Αλαφούζος χάραξαν την ίδια πολιτική. Ο μεν πρώην πρόεδρος της ΑΕΚ, όπως αποκάλυψε προ διετίας σε συνέντευξή του, δέχθηκε μία επίσκεψη από κάποιον –όποιος κι αν ήταν αυτός– που του έταξε επιτυχίες αν ενταχθεί στο «σύστημα» –  όποιο κι αν είναι αυτό. Ο ίδιος αρνήθηκε και τα αποτελέσματα είναι γνωστά, με τον Βασίλη Γκαγκάτση να του στερεί στην ουσία το πρωτάθλημα του 2008.

Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν είχε να εκμυστηρευτεί μία αντίστοιχη ιστορία, ωστόσο πολλές φορές έχει πει ότι δεν επιθυμεί καμία εμπλοκή στο παρασκήνιο. Αποτέλεσμα: Τα τελευταία χρόνια να είναι μακράν η πιο αδικημένη ομάδα κυρίως σε πειθαρχικές αποφάσεις, με αποκορύφωμα τη φετινή χρονιά, όπου ξαφνικά είδε μέχρι και τον ΠΑΟΚ να κάνει το κομμάτι του στην Τούμπα, αλλά και στη Λεωφόρο.

Στην πραγματικότητα, ο Γιάννης Αλαφούζος είναι σαν να κρατάει τον ίδιο σταυρό του Ντέμη, με λίγα χρόνια διαφορά. Ένα σταυρό που μάλλον θα παραδώσει μαζί με τις μετοχές του… Ακόμη δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν κοινή πορεία, διότι ο πρόεδρος της Παναθηναϊκής Συμμαχίας παραμένει στο κουμάντο του ΠΑΟ, αλλά όλα δείχνουν πως δεν επιθυμεί παραπάνω ενασχόληση με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι προθέσεις του θα ξεκαθαρίσουν τις επόμενες ημέρες.

 

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα