Γεννήθηκε για την… καταστροφή!

 Η κυκλοφορία του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», του καταδικασμένου σε 11 φορές ισόβια και 25ετή κάθειρξη τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα, από τους λίγους που ανέλαβαν προσωπική ευθύνη για τη δράση της οργάνωσης, έχει προκαλέσει σάλο λόγω των αναφορών του αλλά και εισπρακτικό ντελίριο λόγω των αναμενόμενων πωλήσεων. Υποστηρικτές και διαφωνούντες βρίσκονται αντιμέτωποι με (παρα)λογικά επιχειρήματα…

 Του Αλέξανδρου Δερμέζη

Ήταν το 2002 και μία έκρηξη στον Πειραιά γίνεται απαρχή της εξάρθρωσης της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν. Ήταν αστοχία στον ωρολογιακό μηχανισμό –«το εύθραυστο γερμανικό ρολόι»– αποκαλύπτει σήμερα μέσα από το βιβλίο και παρών όπως δηλώνει στο τότε συμβάν ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Τα υπόλοιπα, λίγο-πολύ γνωστά: Ο Σάββας Ξηρός μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό, λίγες ημέρες αργότερα ο Χριστόδουλος Ξηρός συλλαμβάνεται σε επισκεπτήριο στον θάλαμο υψίστης ασφαλείας όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος ο αδελφός του, ως μέλος της 17Ν. Και ακολουθούν οι συλλήψεις των υπολοίπων μελών της οργάνωσης.

Είναι ηθικό ένας άνθρωπος που δολοφόνησε στο όνομα της πολιτικής του ιδεολογίας, να εκδίδει βιβλίο με αναφορές στη δράση του; Και γιατί ο Κουφοντίνας αισθάνθηκε την ανάγκη να εκφράσει τις συγγραφικές του ανησυχίες; Την απάντηση τη δίνει εν πολλοίς ο ίδιος στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου του, στο οποίο αναφέρει τα εξής χαρακτηριστικά για τη δράση της οργάνωσης:

«Εγώ, από τη μεριά μου, ανέλαβα την προσωπική μου ευθύνη. Και, τώρα, ανοιχτά, σε πρώτο πρόσωπο, μιλώ για τη βιωματική πορεία, τη διαμόρφωση της ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας που με μετέτρεψε στον Αντώνη του παράνομου αγώνα». Σε αυτό το βιβλίο, όπως αναφέρει ο Δ. Κουφοντίνας, δίνει, «δίχως να απαρνηθεί την προσωπική του ιστορία», έναν πρώτο απολογισμό της πορείας του. «Αυτονόητα», συνεχίζει, «δεν μπορεί να ειπωθεί σήμερα όλη η αλήθεια – θα έρθει η ώρα να ειπωθεί ολόκληρη, να δοθεί όνομα στα πάντα. Όσα ειπωθούν σήμερα, όμως, πρέπει να είναι όλα αλήθεια».

Μη δημοσιοποιημένα στοιχεία

Ο «Κοσμάς», ο «Αρριανός», ο «Δαμιανός», ο «Ανέστης» είναι μερικοί από τους ψευδώνυμους προσδιορισμούς σε πρόσωπα που όπως αναφέρει ο Δ. Κουφοντίνας τον στρατολόγησαν στην οργάνωση. Στοιχεία άγνωστα –μη δημοσιοποιημένα– από τις Αρχές κατά την εξάρθρωση της 17Ν. Μεταξύ των αναφορών του και ο Χρήστος Τσουτσουβής.

Στο βιβλίο υπάρχουν, επίσης, αναφορές σε δράσεις της 17Ν, και στους τραυματισμούς μελών της, όπως του Σάββα Ξηρού κατά την εκτόξευση ρουκέτας το 1999, στην επίθεση εναντίον της οικίας τού τότε Γερμανού πρέσβη. Ήταν η πρώτη φορά που η Αντιτρομοκρατική είχε γενετικό υλικό το οποίο ταυτοποιήθηκε στη συνέχεια με τον κατάδικο τρομοκράτη και προσδιορίστηκε στον Σ. Ξηρό. Για τον δικό του τραυματισμό, ο Κουφοντίνας δεν αναφέρει λεπτομέρειες και αφήνει σκιές σχετικά με το πώς, το πότε και το τι δεν «πήγε βάσει σχεδίου».

Ο «Λουκάς» τής 17Ν αναφέρεται και σε προθέσεις της οργάνωσης –πράξεις που δεν μετουσιώθηκαν ποτέ σε ενέργειες– να δολοφονήσουν τον «αρχιβασανιστή της χούντας Θεοφιλογιαννάκο» και να απαγάγουν το 1974 τον τότε σταθμάρχη της CIA Τζ. Χολμς, χωρίς επιτυχία, αν και ένα χρόνο αργότερα (καλοκαίρι του 1975) η οργάνωση δολοφόνησε τον σταθμάρχη του Χολμς, Ρίτσαρντ Γουέλς.

Στο βιβλίο του ο Δ. Κουφοντίνας δίνει, εξάλλου, μεγάλη έκταση σε αναφορές για πολλές από τις σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις, μεταξύ αυτών και στο ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Το ενδεχόμενο «της επανάστασης και της αταξικής κοινωνίας» θεωρεί ο Κουφοντίνας πως «εξαρτάται από την ελπίδα μιας ζωής που μας αξίζει, από τη συνειδητή οργάνωση και την προετοιμασία για το πέρασμα σε αυτή τη ζωή από σήμερα, από την απελευθερωτική συνάντηση του όπλου της κριτικής με την κριτική των όπλων…».

Αποστάσεις…

Όπως προαναφέρθηκε, το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα δεν ξεσήκωσε μόνο πολιτικές αντιδράσεις για τον συγγραφέα του. Τα… σκάγια της κριτικής (βλ. παρακάτω δηλώσεις Κ. Μπακογιάννη) βρήκαν και τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη. Ο εκδοτικός οίκος φρόντισε, ωστόσο, να πάρει αποστάσεις. Ειδικότερα, στην τρίτη σελίδα του βιβλίου υπάρχει σημείωμα του εκδότη προς τους αναγνώστες, με το οποίο αποστασιοποιείται από τα αναγραφόμενα στο βιβλίο και από τις απόψεις του συγγραφέα του.

«Είναι αυτονόητο ότι ο Εκδοτικός Οίκος έχει εκδώσει και άλλα βιβλία σχετικά με την ύπαρξη και τη δράση της 17Ν, που αποδεικνύουν κάθε φορά ότι η έκδοση ενός βιβλίου δεν σημαίνει ότι ο Εκδοτικός Οίκος συμμερίζεται ή ταυτίζεται με τις απόψεις των συγγραφέων», αναφέρει.

Για την ιστορία να πούμε, κλείνοντας, ότι την επιλογή του εξωφύλλου όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο, επιμελήθηκε ο γιος τού Δ. Κουφοντίνα, ο οποίος υπογράφει ως Έκτορας Κουφοντίνας-Σωτηρόπουλος, γεγονός που προκάλεσε αίσθηση και οργή κυρίως για την επιλογή της αποτύπωσης της πύλης του Πολυτεχνείου και ανταρτών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Το λάθος

Η δολοφονία το 1992 του Θάνου Αξαρλιάν, κατά την επίθεση στον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά, είχε παγώσει την κοινή γνώμη. Η ως τότε κρυφεία (και στην πραγματικότητα εν πολλοίς λαϊκιστικού καφενειακού επιπέδου) αποδοχή της 17Ν από την κοινή γνώμη που ανέκαθεν έψαχνε «σωτήρες-εξαγνιστές» του κακού πολιτικού συστήματος, μετατρέπεται σε συναίσθημα επιφύλαξης και φόβου. Αυτό ήταν και το σημείο καμπής για την τρομοκρατική οργάνωση. «Ήταν τραγικό λάθος ο θάνατος του Θάνου Αξαρλιάν, ήταν το μοναδικό τέτοιο λάθος της 17Ν», αναφέρει χαρακτηριστικά ο υπογράφων «Λουκάς» της «17Ν».

Είπαν

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ:

«Προς τον Οίκο Λιβάνη: Ματωμένο βιβλίο, ματωμένα χρήματα. Να τα χαίρεστε».

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ:

«Ένας δολοφόνος, που πυροβολούσε τα ανύποπτα θύματά του πισώπλατα, κυκλοφορεί την “αυτοβιογραφία” του με φωτογραφία στο εξώφυλλο… αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ντροπή για τις εκδόσεις Λιβάνη. ΝΤΡΟΠΗ. Αυτή δεν είναι καπηλεία. Είναι ΑΝΑΓΟΥΛΑ».

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ:

«Βέβαια, αν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι γύριζαν την πλάτη στον Κουφοντίνα και απέρριπταν το βιβλίο του αναφανδόν, δεν θα επρόκειτο για στέρηση ελευθερίας του λόγου, αλλά για αξιοπρέπεια του εκδοτικού κόσμου. Φευ, η ξετσιπωσιά και η φιλαργυρία έχουν τον πρώτο λόγο».

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (επιμελητής της έκδοσης, προλογίζει το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα):

«Πρόκειται για ένα, μοναδικό, μάλλον, βιβλίο “ένα σε δύο”, στο οποίο το πολιτικό στοιχείο συνυπάρχει με την “αστυνομική περιπέτεια” και η ιδεολογική αναζήτηση με τη βιωματική-υπαρξιακή διάσταση(…). Γιατί έτσι ακριβώς είναι ο Κουφοντίνας: Ένας απολύτως κανονικός και, παράλληλα, εντελώς διαφορετικός άνθρωπος».

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα