Γιατί κύριε Σκίμπε;

Το κακό έγινε για την Εθνική μας ομάδα το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ, αλλά τα χειρότερα αποφεύχθηκαν διότι η Κύπρος νίκησε 3-2 τη Βοσνία και διατήρησε την Ελλάδα φαβορί για τη δεύτερη θέση του ομίλου. Η κριτική, ωστόσο, πρέπει να γίνει ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα της Λευκωσίας, τη βαθμολογική μας θέση και τις απουσίες που όντως δυσκόλεψαν τον Μίκαελ Σκίμπε. Αύριο αντιμετωπίζουμε το Βέλγιο, μία ομάδα που δεν αστειεύεται, διαθέτει παίκτες παγκόσμιας κλάσης και αν σταθούμε σε δικαιολογίες «καήκαμε».

Ο Γερμανός προπονητής δεν μας είχε δείξει όλο αυτό τον καιρό τόση ξεροκεφαλιά η αλήθεια είναι. Ήταν ένας πιο ευέλικτος κόουτς, που ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα ήξερε να παρατάξει την ομάδα με το σωστό τρόπο. Σαν να επηρεάστηκε κι αυτός από το ελληνικό καλοκαίρι, παρέταξε την Εθνική μας ομάδα με ένα μονόχνοτο  4-2-3-1, δεν το άλλαξε ποτέ και είδε κι αυτός μία ομάδα να δημιουργεί μηδέν κλασικές ευκαιρίες κόντρα στους Εσθονούς. Ας κάνουμε μία καταμέτρηση λαθών!

Επιλογή αποστολής: Από την Κυριακή το βράδυ γνώριζε πως ο Τοροσίδης είναι νοκ άουτ. Στο ματς της Πέμπτης η Εθνική μας ομάδα δεν είχε δεξί μπακ, με τον Μπακάκη της ΑΕΚ που είναι σε δαιμονιώδη κατάσταση να βλέπει το ματς από το σπίτι του. Μυστήρια πράγματα. Υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει δεξιά τον Παναγιώτη Ρέτσο, που ανήμερα της σπουδαίας του μετεγγραφής, εκτέθηκε στον αγωνιστικό χώρο, σε έναν ρόλο που ίσως να του ταίριαζε αν παίζαμε με το Βέλγιο που το μπακ πρέπει να είναι αμυντικογενές, αλλά όχι με την Εσθονία. Ο Ρέτσος έκανε όσα ανεβάσματα μπορούσε το παιδί και τις περισσότερες φορές ήταν ανούσια.

Τα δύο αμυντικά χαφ και στα 90 λεπτά: Από το 46’ κιόλας ο κόσμος περίμενε να περάσει εκτός είτε ο Ζέκα είτε ο Τζιώλης, για να γυρίσει πιο πίσω ο Μάνταλος ή ο Φορτούνης ή έστω για να μπει στο γήπεδο ένας πιο επιτελικός χαφ, ο Ταχτσίδης για παράδειγμα. Κι όμως, σε συνέβη ποτέ αυτό.

Κόλλημα στο 4-2-3-1 ενώ ήταν ξεκάθαρο πως έπεφτε πάνω στον τοίχο του 5-4-1 της Εσθονίας: Δεν ανακάτεψε την τράπουλα ποτέ. Σαν να μην ήξερε ότι δικαιούταν να το κάνει. Ανά πάσα στιγμή μπορούσε να το γυρίσει σε 3-5-2, καθώς στο γήπεδο είχε τρία στόπερ, τον Κυριάκο, τον Μανωλά και τον Ρέτσο, αλλά και τον Τζαβέλλα που ξέρει τη θέση. Μπορούσε να παίξει έστω 4-3-2-1 με δύο «δεκάρια» πίσω από το φορ, καθώς ήταν ξεκάθαρο πως μόνο όταν Φορτούνης και Μάνταλος έπαιζαν κοντά ο ένας στον άλλο, δημιουργούσαμε καταστάσεις. Από το 30 ως τη λήξη του ημιχρόνου που οι δύο παίκτες μας προσπάθησαν να συνεργαστούν κάναμε το καλύτερό μας δεκαπεντάλεπτο στο ματς.

Άτολμες αλλαγές και με… χρονοκαθυστέρηση: Δεν τόλμησε να φορτώσει την αντίπαλη περιοχή με δεύτερο επιθετικό και όταν έβαλε τον Διαμαντάκο, έβγαλε τον Βέλλιο. Στο τέλος χρησιμοποίησε τον προερχόμενο από τραυματισμό Μπακασέτα που φυσιολογικό ήταν να μη φανεί. Ο δε Σταφυλίδης θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει.

Ο Γερμανός πρέπει να αναπροσδιορίσει λίγο τις επιλογές του. Αυτή τη στιγμή καλώς ή κακώς φορμαρισμένος είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν καλείται και παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά δεν υπάρχει στην Εθνική.

Το Βέλγιο δεν αστειεύεται!

Ο αυριανός μας αντίπαλος προέρχεται από το 9-0 κόντρα στο Γιβραλτάρ. Προκρίνεται στο Μουντιάλ και με ισοπαλία, ωστόσο αυτό το αποτέλεσμα δεν μας βολεύει απόλυτα, διότι η Βοσνία έχει πολύ καλύτερη επίθεση στον όμιλο και σε περίπτωση ισοβαθμίας ευνοείται (αυτή τη στιγμή έχουμε ίδια διαφορά τερμάτων). Επίσης, δεν μπορούμε να παίξουμε για την ισοπαλία, διότι σε μία τέτοια περίπτωση θα χάσουμε.

Τα πράματα είναι δύσκολα, όχι ακατόρθωτα, αλλά πολύ δύσκολα, παρά το ότι επιστρέφει ο Παπασταθόπουλος. Ο Μίκαελ Σκίμπε σίγουρα θα πρέπει να βελτιώσει την ψυχολογία των διεθνών μας και να βρει τρόπο να σταματήσει όλα τα ατού των Βέλγων. Αλλά όταν ο αντίπαλός σου έρχεται με ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης στη σύνθεσή του (Λουκάκου, Αζάρ) και με έναν ποδοσφαιριστή που προχθές έβαλε τρία γκολ και είχε τέσσερις ασίστ (Μουνιέ) τότε πραγματικά ποιον να πρωτοσταματήσεις…

Το ματς με το Βέλγιο στο «Γ. Καραϊσκάκης» ξεκινά στις 21:45.