Δύσκολες ώρες για τον Φώτη Μεταξόπουλο: Εν αναμονή της βιοψίας

Αν και η περιπέτεια με την υγεία του ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια, όταν του αφαιρέθηκε ένα μέρος από τον αριστερό πνεύμονα, λόγω του υπερβολικού καπνίσματος, οι σκιές που εμφανίστηκαν και στον δεξί του, έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στον Φώτη Μεταξόπουλο.

Ο γνωστός χορογράφος, που δεν χάνει το χαμόγελο και την αισιοδοξία του, σε συνέντευξή του στο «Λοιπόν» αναφέρθηκε στα όσα περνάει, ενώ εξέφρασε και την επιθυμία του να γίνει πατέρας διδύμων από τη σύντροφό του.

Τώρα έχετε κόψει το κάπνισμα;

Το έχω κόψει 13 χρόνια, αλλά η ζημιά έχει γίνει. Τα πνευμόνια μου, που στο ένα έχω κόψει ένα κομμάτι και στο άλλο, μετά από τόσα χρόνια, στον αριστερό πνεύμονα, βγήκε «κάτι», το οποίο πολεμάμε.

Τι ακριβώς είναι αυτό;

Οι σκιές στον πνεύμονα είναι πονηρές, αν είναι θετικό, είναι καρκίνος, αν είναι αρνητικό, περνάει, φεύγει. Τώρα είμαι σε διαδικασία εξετάσεων, κάνω διάφορα, κάνω θεραπείες. Υπάρχει καλοήθεια. Είμαι αισιόδοξος κι έχω βάλει ημερομηνία λήξεως τα 120 χρόνια για να ζήσω. Ο Βουτσάς έκανε τώρα ένα παιδί κι εγώ θα κάνω δίδυμα.

Πότε έχετε προγραμματίσει να έρθουν στη ζωή σας τα δίδυμα;

Τώρα σημαδεύω, δεν ξέρω… είμαι στο σημάδι, θέλω να πω κάτι στην τρίτη ηλικία… Για πρώτη φορά ασχολήθηκα με τη μουσική κι έχω κάνει ένα τραγούδι αφιερωμένο στην τρίτη ηλικία. Στίχοι, μουσική, τραγούδι σ’ ένα demo, δεν το πουλάω, το δίνω. Με σταματάνε συνομήλικοι στο δρόμο και με ρωτούν τι κάνω και είμαι έτσι. Τι κάνω; Χορεύω. Σ’ ένα δεύτερο τραγούδι που έχω κάνει προσπαθώ να πω στην τρίτη ηλικία να μην κάθεται στον καναπέ, γιατί, όταν κάθεται, το σώμα σκουριάζει.

Έχετε μια προσωπική και επαγγελματική πληρότητα. Ποια είναι το όνειρα σας τώρα; Είναι σαν να ξεκινάω τώρα, ακόμα ονειρεύομαι, έχω ακόμα να δώσω. Αν ξαναγεννιόμουν, το ίδιο επάγγελμα θα έκανα, δεν υπήρχε περίπτωση. Ο χορός είναι επίπονος, πρέπει να τον αγαπάς πολύ. Ο χορός μου έσωσε τη ζωή.

Με ποιον τρόπο σας έσωσε τη ζωή;

Πριν από 4-5 χρόνια έκανα το λεγόμενο «μπαλονάκι» (bypass) στην καρδιά. Η κεντρική αρτηρία της καρδιάς είχε κλείσει 99% και τη βοηθούσαν οι άλλες αρτηρίες. Ο γιατρός μου είπε ότι αν δεν χόρευα, δεν θα μπορούσα να ζήσω και να κρατηθώ. Ο ανιψιός μου «έφυγε» από τη ζωή πριν από περίπου 5 χρόνια, σε ηλικία 42 ετών, δεν έκλαψα, γιατί ξέρω πώς έτσι είναι η ζωή, συνεχίζουμε, δεν γίνεται αλλιώς. Ξέρω ότι μια μέρα θα πάω κι εγώ να τον βρω. Τα πράγματα γύρω μας είναι πάρα πολύ δύσκολα, αλλά πιστεύω ότι ο Θεός είναι Έλληνας, δεν θα μας αφήσει. Είμαι θρήσκος, ανάβω το καντήλι στο σπίτι και το γραφείο μου καθημερινά.