Ελπίδα Σταθάτου: «Στο θέατρο αντικατοπτρίζεται η κοινωνία»

Είναι νέα, όμορφη, διαπρέπει στο εξωτερικό ως ηθοποιός αν κι έχει σπουδάσει ψυχολογία. Με καταγωγή από την Κεφαλονιά, μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά κυνήγησε το όνειρό της στο Λονδίνο, όπου θριάμβευσε με τον μονόλογο «Στεγόσαυρος» στο θέατρο Etcetera Theater.

H συνέχεια θα δοθεί τον Αύγουστο στο μεγαλύτερο φεστιβάλ τεχνών του κόσμου, το Fringe Festival του Εδιμβούργου. Αναφερόμαστε βεβαίως στην πολυτάλαντη Ελπίδα Σταθάτου, η οποία μίλησε στην «Α» για τις εμπειρίες της αλλά και τα όνειρά της στον χώρο που την ενδιαφέρει τόσο μα τόσο πολύ: το θέατρο, το οποίο, όπως η ίδια μας λέει, «είναι ένα “εργαστήριο” στο οποίο μελετάμε τα ζητήματα της κάθε εποχής».

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

⇒ Βοήθησαν οι σπουδές ψυχολογίας στην απόφασή σας ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;

«Σίγουρα ναι, διότι οι σπουδές στην ψυχολογία ανοίγουν μεγάλους εσωτερικούς ορίζοντες. Προσωπικά, αυτή η διαδικασία με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την αγάπη μου για την υποκριτική».

⇒ Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έπαιξε τον ρόλο στην απόφασή σας να μετακομίσετε στο Λονδίνο;

«Όχι, η κρίση με βρήκε στο Λονδίνο, όπου είχα ήδη ξεκινήσει τις σπουδές μου στην υποκριτική».

⇒ Τον περασμένο Φεβρουάριο ερμηνεύσατε τον μονόλογο της Έρσης Νιαώτη «Στεγόσαυρος» στο θέατρο Etcetera στο Camden του Λονδίνου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι γεύση σάς άφησε;

«Γνώρισα την Έρση στην Αθήνα μέσω ενός κοινού φίλου. Αμέσως ένιωσα μια οικειότητα, λάτρεψα το σενάριο με το που το διάβασα, και της ζήτησα να με εμπιστευτεί να το ανεβάσουμε και στο Λονδίνο. Δέχτηκε αμέσως την πρότασή μου και έτσι ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας. Ήμουν πάρα πολύ τυχερή, γιατί τη σκηνοθεσία την ανέλαβε ένας καταπληκτικός σκηνοθέτης, ο Joe Hufton, και μέσα σε μερικούς μήνες από την πρώτη μας γνωριμία βρεθήκαμε στο Etcetera Theatre. Είναι μια από τις σημαντικότερες συνεργασίες της ζωής μου και είμαι ευγνώμων και για την γνωριμία μου με την  Έρση και για όλη την εμπειρία».

⇒ Ο «Στεγόσαυρος» είναι ένα έργο που μιλά για τις διατροφικές διαταραχές. Θεωρείτε ότι το θέατρο έχει τη δύναμη να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον πολίτη αλλά και τον κρατικό μηχανισμό;

«Απόλυτα. Θεωρώ ότι σε όλες τις δύσκολες στιγμές η τέχνη και ο πολιτισμός είναι –και θα έπρεπε να είναι– μια βασική διέξοδος για τον κόσμο. Το θέατρο είναι ένας πολιτιστικός χώρος που μέσα του αντικατοπτρίζεται η ίδια η κοινωνία. Είναι ένα “εργαστήριο” στο οποίο μελετάμε τα ζητήματα της κάθε εποχής. Μέσα από αυτή την οπτική γωνία, η δύναμη του θεάτρου είναι τεράστια. Για εμάς τους ηθοποιούς, η μεγαλύτερη ευλογία και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη ευθύνη είναι αυτή η επιρροή που έχουμε και στους ανθρώπους και στην κοινωνία».

⇒ Ποια ήταν η πιο «δυνατή» στιγμή τής έως τώρα πορείας σας;

«Σταθμός στην πορεία μου ήταν σίγουρα η παράσταση αποφοίτησης του master μου, όπου είχα τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Και ξεχωρίζω αυτήν τη στιγμή σαν σταθμό, γιατί ήταν το δυνατό προσωπικό μου παράδειγμα, ότι η τέχνη δεν έχει γλώσσα, δεν έχει σύνορα, ούτε εθνικότητες. Ήμουν και θα είμαι πάντα ευγνώμων στον σκηνοθέτη και δάσκαλό μου Mark Street, που μου εμπιστεύτηκε αυτόν τον ρόλο. Όμως, η πιο δυνατή στιγμή της καριέρας μου είναι σίγουρα η τελευταία μου παράσταση, “Stegosaurus”, τον Φεβρουάριο στο Etcetera Theatre του Camden στο Λονδίνο. Ένας πολύ έντονος και πολυδιάστατος μονόλογος για τις διατροφικές διαταραχές. Επιλέγω αυτήν την παράσταση γιατί ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω κάνει ως καλλιτέχνης. Με έμαθε να σπάω τα όριά μου, να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, να εμπιστεύομαι την αλλαγή τής κάθε στιγμής πάνω στη σκηνή. Αλλά το πιο σημαντικό απ’ όλα: είδα τη μεγάλη επιρροή και επίδραση που έχει η παράσταση στο κοινό. Ήταν εκπληκτικός ο αριθμός των κοριτσιών που με συνάντησαν μετά το έργο και μου εκμυστηρεύτηκαν τη διαδρομή τους μέσα από τις διατροφικές διαταραχές, ακόμα και την κατάθλιψη».

⇒ Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο ηθοποιό, που θέλει να κυνηγήσει τα’ όνειρό του στο εξωτερικό, όμως φοβάται;

«Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ νέα, όχι ηλικιακά, αλλά καλλιτεχνικά για να δώσω συμβουλές. Συνήθως είμαι εγώ αυτή που ζητάω. Όμως, αν μπορώ να μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία στο εξωτερικό, είναι μια δύσκολη πορεία με συνεχόμενες θυσίες αλλά και πολλές στιγμές ευγνωμοσύνης για τις δυνατότητες που υπάρχουν και για τη μέχρι τώρα πορεία μου».

⇒ Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

«Αυτήν την περίοδο ετοιμάζομαι πυρετωδώς αλλά με μεγάλη χαρά να ταξιδέψω τον “Στεγόσαυρο” στο Fringe Festival του Εδιμβούργου, το οποίο γίνεται τον Αύγουστο και είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ τεχνών στον κόσμο.  Παράλληλα, έχω ξεκινήσει να γράφω ένα σενάριο μιας ταινίας μεγάλου μήκους και συζητάω για την επόμενη θεατρική σεζόν στο Λονδίνο».

⇒ Θα επιστρέφατε στην Ελλάδα αν δεχόσασταν μια πρόταση που θα σας ενδιέφερε;

«Φυσικά! Αγαπώ πολύ τη χώρα μου. Η Ελλάδα έχει τόσους ταλαντούχους ανθρώπους και θα ήταν τιμή μου να δουλέψω μαζί τους. Παρόλο που η βάση μου είναι το Λονδίνο, ταξιδεύω όσο πιο συχνά μπορώ στην Αθήνα. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι για να βλέπω παραστάσεις και να μένω ενήμερη για τα καλλιτεχνικά δρώμενα».

Με πλούσια διαδρομή

Ορισμός του ανήσυχου πνεύματος, η Ελπίδα Σταθάτου, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε ψυχολογία, ενώ παράλληλα έκανε σπουδές στον χορό. Η μεγάλη της αγάπη, ωστόσο, ήταν και παραμένει άλλη: το θέατρο. Γι’ αυτό και μετακόμισε στο Λονδίνο συνεχίζοντας τις σπουδές της, αυτή τη φορά εστιάζοντας στην υποκριτικήΛίγο αργότερα, ήρθε το πρώτο της πτυχίο από το Regent’s College (Diploma in Acting), ενώ ακολούθησε το Postgraduate Diploma in Acting στο The Bridge Theatre Company. Πλέον, η ίδια είναι ενεργό μέλος του Actors Centre, ενώ έχει σταθερή συνεργασία με την ομάδα του Anthony Meindl στο Λονδίνο (AMAW).

Η πορεία της Ελπίδας Σταθάτου είναι ανοδική και κάθε βήμα της σταθερό. Η ίδια πλέον μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα σε Αθήνα και Λονδίνο, αναζητώντας συνεργασίες που θα την κερδίσουν και θα την εξελίξουν. Μερικές από τις δουλειές της τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο περιλαμβάνουν το φιλμ «1603», σε σκηνοθεσία Paul J. Lane, ταινίες μικρούς μήκους, ανάμεσά τους: «Think of something blue» σε σκηνοθεσία Jerry De Mars, «Dark Ties» σε σκηνοθεσία Charlotte Kilduff, ενώ θεατρικά είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση «Love of the Nightingale σε σκηνοθεσία Mark Street.
Τα σχέδιά της, εξίσου πλούσια, καθώς αυτή την περίοδο εκτός από το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου που θα εμφανιστεί με τον «Στεγόσαυρο»δουλεύει το σενάριο για μια νέα ταινία που θα δούμε στη μεγάλη οθόνη το επόμενο διάστημα αλλά και για τη νέα της θεατρική παράσταση στο Λονδίνο.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα