ΕΜMΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ: Ο άνθρωπος που γοητεύει και τις πέτρες

Την Κυριακή του Θωμά είναι πολύ πιθανό η Γαλλία να γυρίσει σελίδα. Και δεν μιλάμε μόνο για τον διάδοχο του Φρανσουά Ολάντ, που θα εκλέξουν οι Γάλλοι, με σούπερ φαβορί, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τον Εμμανουέλ Μακρόν. Ο 39χρονος πρώην υπουργός Οικονομίας του Ολάντ ηγείται ενός νέου κεντρώου σχήματος και όπως γράφουν οι Γάλλοι «ο άνθρωπος γοητεύει και τις πέτρες».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Εάν καταφέρει να εκλεγεί, τότε ίσως έχουμε το τέλος του τωρινού πολιτικού κατεστημένου στη Γαλλία. Κι αυτό διότι το σοσιαλιστικό κόμμα, που ανδρώθηκε επί Φρανσουά Μιτεράν μετά το Συνέδριο του Επινέ το 1972, κινδυνεύει όχι απλά με μία τεραστίων διαστάσεων συντριβή, αλλά πλέον κοιτάζει κατάματα τη διάσπαση.

Το μισό κόμμα των Σοσιαλιστών έχει ταχθεί στο πλευρό του Μακρόν με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς, ο οποίος ήταν ο μεγάλος χαμένος στις προκριματικές για το χρίσμα των Σοσιαλιστών. Και ο επίσημος υποψήφιος των Σοσιαλιστών, Μπενούα Αμόν, χάνει ακόμη και από τον υποψήφιο της Αριστεράς, Ζαν Λικ Μελανσόν.

Σε καλύτερη κατάσταση είναι και το κόμμα των συντηρητικών. Μπορεί ο Φρανσουά Φιγιόν να μένει (πάντα με βάση τις δημοσκοπήσεις) εκτός δεύτερου γύρου, αλλά σε γενικές γραμμές το δεξιό κόμμα διατηρεί ένα μέρος των δυνάμεών του, ελπίζοντας ότι θα ανακάμψει στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν τον Ιούνιο.

Βέβαια, και για τους συντηρητικούς το πλήγμα είναι μεγάλο, καθώς οι περισσότεροι εκ των συνεργατών του πρώην προέδρου, Ζακ Σιράκ, έχουν ταχθεί στο πλευρό του Μακρόν, με πρώτο και καλύτερο τον εγγονό τού πρώην προέδρου.

Όλες αυτές οι αναταράξεις στα δύο μεγάλα κόμματα της Γαλλίας προς το παρόν ωφελούν τον Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα διεκδικήσει την προεδρία στον δεύτερο γύρο κόντρα στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Όμως όπως λένε στο επιτελείο του Μακρόν, το θέμα είναι να τερματίσει πρώτος όχι στον δεύτερο γύρο (αυτό θεωρείται βέβαιο και με μεγάλη διαφορά), αλλά να καταφέρει να υπερκεράσει την αντίπαλό του έστω και με μία ψήφο από τον πρώτο γύρο στις 23 Απριλίου.

Με βάση τις δημοσκοπήσεις, ο Μακρόν προηγείται με βραχεία κεφαλή τής Λεπέν, ενώ ο Φιγιόν δυσκολεύεται να υπερκεράσει το όριο του 20%. Και ακολουθούν ο Ζαν Λικ Μελανσόν και ο Μπενουά Αμόν (σοσιαλιστής).

 

Ο πιο δημοφιλής…

Ο Εμμανουέλ Μακρόν από την πρώτη ημέρα που επιλέχθηκε από τον Ολάντ για υπουργός έγινε ο πιο δημοφιλής πολιτικός σε μια κυβέρνηση που δεν άρεσε στους Γάλλους. Με την ανακοίνωσή του ότι ιδρύει νέο κόμμα, με την ονομασία «Μπροστά», ο 39χρονος πρώην τραπεζίτης τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα της γαλλικής κεντροαριστεράς και προκάλεσε πονοκέφαλο στη γαλλική κεντροδεξιά, αφού δήλωσε ότι θα απευθυνθεί και σε όσους τοποθετούνται στη δεξιά παράταξη.

Όλη η «κλασική πελατεία» του σοσιαλιστικού κόμματος, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι και επαγγελματίες του Δημοσίου, δεν έχουν καλή σχέση μαζί του. Χρειάστηκαν μόλις μερικές εβδομάδες για να κάνει ο φιλελεύθερος υπουργός Οικονομίας του Ολάντ πολλούς εχθρούς. Αυτός ο πρώην μέτοχος της τράπεζας Ρότσιλντ διχάζει τους σοσιαλιστές, αλλά τον αγαπούν οι Γάλλοι, και θεωρείται το «χαϊδεμένο παιδιού του Παρισιού».

Σε ηλικία 16 ετών ερωτεύτηκε την καθηγήτριά του Μπριζίτ Τρονιέ, μητέρα τριών παιδιών και 20 χρόνια μεγαλύτερή του. Όλη η Γαλλία γνωρίζει σήμερα το ειδύλλιο, το οποίο εξιτάρει ιδιαίτερα τον γυναικείο πληθυσμό της χώρας.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο Μακρόν εξεδιώχθη από το σπίτι του και αναγκάστηκε να καταφύγει στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Παρίσι. Στη γαλλική πρωτεύουσα ο Μακρόν κάνει γνωριμίες και μπαίνει για σπουδές στη σχολή ΕΝΑ, αυτή που σπουδάζει η ελίτ της χώρας. Με τους γονείς του ξαναμίλησε μετά από 20 χρόνια, αφού είχε ήδη παντρευτεί την καθηγήτριά του.

Ξεκίνησε ως υπάλληλος της τράπεζας Ρότσιλντ και γρήγορα έγινε μέτοχος. Το 2012 έκανε τη συμφωνία μεταξύ της Nestle και της Pfizer έναντι 9 δισ. ευρώ, η οποία έμεινε στα χρονικά της τράπεζας Ρότσιλντ. Διαθέτοντας μπρίο στις επιχειρήσεις, ο Μακρόν γοήτευσε τον 60χρονο πρόεδρο της Nestle, ο οποίος πίνει νερό στο όνομά του. Όταν μπήκε στο σοσιαλιστικό κόμμα, τον αποκαλούσαν «ο τραπεζίτης τού Ρότσιλντ», και εκείνος αμυνόταν λέγοντας «τουλάχιστον είχα κάποια δουλειά».

Όταν ο πρόεδρος Ολάντ τού πρότεινε το υπουργείο Οικονομίας, βρισκόταν στην πόλη Τουκέ της Γαλλίας και έκανε ποδήλατο. «Ζήτησα μία ώρα να το σκεφθώ. Ήθελα να είμαι σίγουρος ότι θα είμαι ελεύθερος να δράσω. Ο Ολάντ γνωρίζει ότι δεν είμαι άνθρωπος των συγκρούσεων, αλλά ότι μπορώ και να φύγω», έχει δηλώσει ο Μακρόν. Όταν τον Δεκέμβριο του 2014 παρουσίασε το σχέδιο νόμου «Ξεκλειδώστε την οικονομία», οι κλασικοί σοσιαλιστές έκαναν τον σταυρό τους. «Αυτός ο νόμος θα κάνει τους κρυφούς μαρξιστές τού Ολάντ να πεθάνουν! Ο Μαρξ, ο Τρότσκι και ο Ζαν Ζορές θα γυρίζουν στους τάφους τους», έγραφαν τα σχόλια της εποχής, ενώ χαρακτηριστικό σκίτσο τον έδειχνε να ποδοπατάει το τριαντάφυλλο, σήμα κατατεθέν του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος.

Νέα τάξη

Το ερώτημα που δεν μπορεί κανένας αναλυτής να απαντήσει είναι ποια είναι η στόχευση του Μακρόν. Οι περισσότεροι εκτιμούν πως ο 39χρονος δεν θα αρκεστεί μόνο στο να εκλεγεί νέος πρόεδρος της Γαλλίας. Ήδη αρκετοί πολιτικοί σε όλη την Ευρώπη κάνουν λόγο ότι μία νέα πολιτική δύναμη θα ξεπηδήσει από τις γαλλικές εκλογές. «Η δύναμη του κέντρου, της λογικής και της προόδου», όπως λένε οι θερμοί θιασώτες του Μακρόν.

Προέρχεται από την αριστερά, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας παγκοσμιοποιημένος καπιταλιστής. «Προκαλεί την ειρωνεία της αριστεράς και την περιέργεια της δεξιάς», έγραψε η «LeMonde.» «Επαγγέλλεται τον τρίτο δρόμο, όπως ο Μπιλ Κλίντον, ο Τόνι Μπλερ και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Είναι η λιγότερο κακή επιλογή για τους Γάλλους σοσιαλιστές», υποστήριξε ο «Guardian». Πιο δηκτική ήταν η «Liberation»: «Το πρόβλημα με τον Μακρόν είναι ότι του λένε πως είναι ο μελλοντικός Κένεντι της Γαλλίας, κι εκείνος έχει αρχίσει να το πιστεύει».

Ο ίδιος, πάντως, δεν φαίνεται να αρκείται με την εκλογή του στην προεδρία. Ήδη ανακοίνωσε ότι το κεντρώο κόμμα «En Marche!» («Μπροστά!») θα κατεβάσει υποψηφίους σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.

«Το En Marche θα καλωσορίσει υποψηφιότητες αφοσιωμένων πολιτών. Μπορούν να είναι σοσιαλιστές, ριζοσπάστες, οικολόγοι, κεντρώοι ή ρεπουμπλικανοί, αρκεί να συμφωνούν με την πλατφόρμα μας», δήλωσε ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας.

Η πολιτική καταγωγή του Μακρόν είναι κεντροαριστερή, καθώς είχε υπάρξει μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ωστόσο κατέρχεται στις εκλογές με σοσιαλφιλελεύθερη-κεντρώα πλατφόρμα και δεν συνέδεσε την υποψηφιότητά του με την Κεντροαριστερά.

Οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία θα διεξαχθούν περίπου έναν μήνα μετά τον β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών και ένα από τα βασικά μειονεκτήματα της υποψηφιότητας του Μακρόν είναι το γεγονός ότι, χωρίς δικούς του βουλευτές, θα του ήταν δύσκολο να ελέγξει την Εθνοσυνέλευση (Κάτω Σώμα του γαλλικού Κοινοβουλίου) και να μπορέσει, εάν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας, να διορίσει πρωθυπουργό και κυβέρνηση που να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με τον ίδιο. Εκτός εάν κάνει την έκπληξη και η νέα κυβέρνησή του είναι ένα κράμα μετριοπαθών και από τα δύο μεγάλα κόμματα, εάν το δικό του κόμμα δεν καταφέρει να τερματίσει πρώτο.

Συγκατοικήσεις…

Όπως γράψαμε και παραπάνω, ο Μακρόν είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί, αλλά το κόμμα του, το «Μπροστά», να μην πάει καλά στις βουλευτικές εκλογές, που είναι προγραμματισμένες για τις 4 και 18 Ιουνίου. Έτσι, δεν είναι απίθανο να υπάρξει και νέα συγκατοίκηση στα υψηλά αξιώματα της Γαλλίας. Κάτι βεβαίως που έχει γίνει και στο παρελθόν: το 1986 με πρόεδρο τον Μιτεράν και πρωθυπουργό τον Σιράκ. Αργότερα ο Σιράκ ως πρόεδρος της Γαλλίας αναγκάστηκε να συγκατοικήσει με τον σοσιαλιστή Ζοσπέν.

Φιγιόν και Αμόν, οι μεγάλοι χαμένοι

Αναμφίβολα οι μεγάλοι χαμένοι των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία είναι ο Φρανσουά Φιγιόν και ο Μπενουά Αμόν, δηλαδή οι επίσημοι υποψήφιοι της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, αντίστοιχα. Για διαφορετικούς λόγους οι Φιγιόν και Αμόν έχασαν τη δυναμική που μπορεί να τους προσέφεραν τα κόμματα τους.

Ο Φιγιόν την πάτησε, καθώς αποκαλύφθηκε ότι είχε προσλάβει όλη την οικογένεια την εποχή που ήταν πρόεδρος στη Βουλή. Στο παρελθόν είχε διατελέσει πρωθυπουργός από το 2007-2012 (επί εποχής Σαρκοζί), ενώ ήταν σε υπουργικούς θώκους ακόμη και την εποχή του Σιράκ.

Κατά τον γαλλικό Τύπο, αλλά και την κοινωνία, ο Φιγιόν είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα. Εκτός από την πολύκροτη υπόθεση περί αργομισθίας της συζύγου του και τα πολυτελή κοστούμια, δωράκι ενός φίλου του, φέρεται να είχε λάβει και το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 50.000 δολαρίων για να φέρει σε επαφή τον Βλαντιμίρ Πούτιν με Λιβανέζο επιχειρηματία.

Για διαφορετικούς λόγους ο Αμόν, που πήρε το χρίσμα από το σοσιαλιστικό κόμμα, έχει υποστεί τεράστια καθίζηση. Ο Αμόν, που κι αυτός διετέλεσε υπουργός του Ολάντ, έχει έναν αριστερό λόγο, που δεν αρέσει σε μεγάλη μερίδα του κόμματός του, ενώ και η γαλλική κοινωνία δεν φαίνεται να πείθεται από την αριστερή στροφή του.

Ήδη ο συνυποψήφιός του στις προκριματικές, ο πρώην πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ανακοίνωσε ότι θα υποστηρίξει τον Μακρόν και δεν υπολογίζει μια ενδεχόμενη διαγραφή του. Ο Βαλς με άρθρο-καταπέλτη ανέφερε: «Δεν πιστεύω ότι το μέλλον της Ευρώπης περνάει από την απαγόρευση της πυρηνικής ενέργειας, από την εγκατάλειψη των κανόνων και των απαγορεύσεων, από την απαξίωση της εργασίας ή από το φούσκωμα των ελλειμμάτων που θα σημάνει αύξηση των φόρων».
«Το να δηλώσω ότι πιστεύω αυτά τα πράγματα είναι σαν να προδίδω την πολιτική μου οικογένεια. Κυρίως είναι σαν να παραδίδω τη Γαλλία σε αυτούς που προετοιμάζουν το χειρότερο μέλλον», είχε προσθέσει ο Βαλς εναντίον του Αμόν.

Βαλς και Αμόν δεν θα μπορούσαν ποτέ να συγκλίνουν πολιτικά. Ο Αμόν ήταν υπουργός της κυβέρνησης Ολάντ (όταν πρωθυπουργός ήταν ο Μ. Βαλς) και μαζί με τον συνάδελφό του υπουργό Αρνό Μοντεμπούργ έκαναν ανταρσία εναντίον της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και παραιτήθηκαν. Εκτός κυβέρνησης οι δύο αντάρτες επεχείρησαν να προκαλέσουν ζημιά στην κυβέρνηση Ολάντ, φιλοτεχνώντας ένα πολιτικό αριστερό προφίλ, και κάνοντας δηλώσεις εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Αρνό Μοντεμπούρ, μάλιστα, ίδρυσε κίνημα στο οποίο συμμετείχε ο Γιάνης Βαρουφάκης, ως αντάρτης της Ευρώπης. Ας σημειωθεί ότι ο Μπενουά Αμόν διατηρεί καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.