Επικαλέστηκε κωφότητα αλλά το δικαστήριο κώφευσε…

Γιατρός επικαλέστηκε …κωφότητα του πωλητή πατέρα του για να ακυρώσει αγοραπωλησία ακινήτου αλλά το δικαστήριο…κώφευσε!

Πραγματογνώμονας των ελληνικών  δικαστηρίων το φερόμενο ,κατά τον γιό του, θύμα της αγοραπωλησίας…

Ο λόγος  για έναν μεγαλογιατρό της Αθήνας ο οποίος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη ζητώντας την ακύρωση συμβολαίου αγοραπωλησίας διαμερίσματος που είχε κάνει εν ζωή ο πατέρας του, υποστηρίζοντας ότι οι αγοραστές εκμεταλλεύθηκαν την βαριά …κωφότητα που είχε και πέτυχαν την αγορά σε πολύ χαμηλή τιμή.

Οι εναγόμενοι είναι ζευγάρι που αγόρασαν κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας το ακίνητο από τον αποβιώσαντα πατέρα του γιατρού, αντί συνολικού τιμήματος 8.000 ευρώ.

Σύμφωνα όμως με τον γιατρό  “κατά την κατάρτιση του συμβολαίου αγοραπωλησίας γνώριζαν και εκμεταλλεύθηκαν την λόγω βαριάς διανοητικής διαταραχής ανάγκη, κουφότητα και απειρία του πατέρα του και έτσι πέτυχαν την αγορά του διαμερίσματος στο πιο πάνω τίμημα, ενώ η πραγματική του αξία ήταν 35.000 ευρώ”.

Το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας όμως απέρριψε την αγωγή του γιατρού ως ουσιαστικά αβάσιμη, διότι, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, τα προβλήματα υγείας του πατέρα του ενάγοντα δεν ήταν εμφανή και αντιληπτά σε τρίτους.

Το ιστορικό

Όπως αναφερόταν στην αγωγή ο γέροντας μεταβίβασε στο ζευγάρι γκαρσονιέρα του τετάρτου ορόφου πολυκατοικίας στην Καλλιθέα, και στο συμβόλαιο η αναγραφόμενη αντικειμενική αξία ανερχόταν στο ποσό των 14.500 ευρώ. Ο εκλιπών διατηρούσε εν ζωή ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με το ζευγάρι των αγοραστών του διαμερίσματος και έτσι όταν αποφάσισε να πουλήσει το διαμέρισμα αποφάσισε να τους το μεταβιβάσει. Ο ηλικιωμένος πωλητής ήταν απόφοιτος δύο πανεπιστημιακών σχολών και επί έτη υπήρξε πραγματογνώμονας των ελληνικών δικαστηρίων καθώς το όνομά του ήταν εγγεγραμμένο στους καταλόγους του Πρωτοδικείου της Αθήνας και του Πειραιά. Κατά το χρόνο υπογραφής του συμβολαίου ήταν ηλικίας 80 ετών, παραστάθηκε όμως αυτοπροσώπως και εισέπραξε το τίμημα, το οποίο καταβλήθηκε από τους εναγομένους σε μετρητά. Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου ο πωλητής είχε ιδιαίτερα μορφωτικό επίπεδο και εκ του επαγγέλματος του δεν είχε απειρία στις συναλλαγές και τουλάχιστον κατά το χρόνο υπογραφής του συμβολαίου δεν είχε επηρεαστεί η κρίση του και η σκέψη του από διανοητική διαταραχή, όπως διατείνεται ο γιος του.

Ο τελευταίος προσκόμισε στο δικαστήριο ιατρικές γνωματεύσεις σύμφωνα με τις οποίες ο ασθενής πατέρας του παρακολουθείτο ψυχιατρικά πάσχον από ανοϊκή συνδρομή (νόσο Alzheimer) με διαταραχές συμπεριφοράς με σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργικότητα και στις ανώτερες γνωσιακές λειτουργίες (μνήμη, προσοχή, συγκέντρωση, κριτική ικανότητα, σκέψη) και τελεί υπό φαρμακευτική αγωγή. Μάλιστα ο γιος του υπέβαλε αίτηση για την υποβολή του πατέρα του σε καθεστώς πλήρους στερητικής δικαστικής συμπαράστασης, στην οποία και τέθηκε με απόφαση δικαστηρίου η οποία εκδόθηκε τρεις μήνες μετά το θάνατο του.

Το δικαστήριο έκρινε την αγωγή του γιατρού ουσιαστικά αβάσιμη και απορριπτέα καθώς δεν αποδείχθηκε ότι το ζευγάρι εκμεταλλευόμενο ανάγκη, κουφότητα ή απειρία του πωλητή, πέτυχαν να τους μεταβιβάσει το διαμέρισμα. Εξάλλου κατά το δικαστήριο τα προβλήματα υγείας του πατέρα του είναι όλα μεταγενέστερα της υπογραφής του επίμαχου συμβολαίου.