Επιστροφή 750 γιατρών του ΕΟΠYΥ στα καθήκοντά τους
Την επιστροφή στα καθήκοντά τους 750 γιατρών του ΕΟΠΠΥ που τέθηκαν σε καθεστώς διαθεσιμότητας επέβαλλαν με προσωρινές τους διαταγές πέντε διαφορετικά δικαστήρια. Σύμφωνα με τις πέντε ξεχωριστές αλλά πανομοιότυπες προσωρινές διαταγές των δικαστηρίων –κυρίως Μονομελών Πρωτοδικείων Αθήνας– στα οποία είχαν προσφύγει οι γιατροί, ο ΕΟΠΥΥ όσο και οι ΔΥΠΕ (διάδοχοι του ΕΟΠΠΥ) υποχρεώνονται να τους απασχολήσουν αμέσως, με βάση το προηγούμενο εργασιακό καθεστώς, και χωρίς να αναγκαστούν προηγουμένως να κλείσουν τα ιατρεία τους.
Όπως υποστήριζαν στις σχετικές τους αιτήσεις οι γιατροί, πείθοντας προφανώς τους δικαστές για να εκδώσουν προσωρινές διαταγές και σε δύο μάλιστα περιπτώσεις να απορρίψουν σχετικές αιτήσεις ανάκλησης του υπουργού Υγείας:
# Η διακοπή λειτουργίας του συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, έστω και για ένα μήνα, αντίκειται προδήλως στο Σύνταγμα, αφού η παροχή των υπηρεσιών της υγείας επιβάλλεται να είναι διαρκής και να οργανώνεται ορθολογικά και όχι με τυχαία κριτήρια, όπως εν προκειμένω.
# Είναι ανεπίτρεπτο οι γιατροί και οδοντίατροι του ΕΟΠΥΥ να εξαναγκάζονται να διακόψουν βίαια το ελεύθερο επάγγελμά τους προκειμένου να ενταχθούν στις ΔΥΠΕ, χωρίς καν να είναι εκ των προτέρων βέβαιο το εργασιακό καθεστώς που θα έχουν σε αυτό, όπως προβλέπει ο Ν. 4238/2014. Όμως η κρίση για κατάταξή τους σε βαθμό του ΕΣΥ πρόκειται να γίνει εντός οκτώ μηνών από της δημοσιεύσεως του νόμου! Έτσι οι γιατροί αναγκάζονται να κλείσουν τα ιατρεία τους χωρίς να γνωρίζουν αν θα ενταχθούν τελικά στο ΕΣΥ ή όχι!
Ούτε είναι επιτρεπτό –τονιζόταν στις αιτήσεις– να μη λαμβάνεται πρόνοια από τον νομοθέτη για ένα εύλογο μεταβατικό χρονικό διάστημα προσαρμογής, με σοβαρές επιπτώσεις στους ίδιους, στους ασθενείς τους και τους εργαζομένους που απασχολούν. Η έλλειψη μιας τέτοιας αναγκαίας μεταβατικής περιόδου προσαρμογής προσβάλλει τόσο την αρχή του κράτους δικαίου (άρθρο 25 § 3 Σ.) και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη, όσο και το συνταγματικό δικαίωμα της συμβατικής και οικονομικής ελευθερίας (άρθρο 5 § 1 Σ.) και το δικαίωμα στην προστασία της περιουσίας σύμφωνα με το άρθρο 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ.
Οι γιατροί επικαλούνταν και το δημόσιο συμφέρον που «επιβάλλει την παροχή τουλάχιστον μιας εύλογης μεταβατικής περιόδου. Πολύ περισσότερο καθώς η διακοπή του ελευθέριου επαγγέλματος γιατρών και οδοντιάτρων οδηγεί αναγκαία στην απόλυση του προσωπικού που απασχολούν στα ιδιωτικά ιατρεία τους με σοβαρότατες κοινωνικές επιπτώσεις σε μια περίοδο τόσο υψηλής ανεργίας».