Η ανάκριση του Λούλη στον Σταύρο

Μια απρόβλεπτη συζήτηση είχαν ο ηθοποιός Χρήστος Λούλης και ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, όταν ο γνωστός ηθοποιός συνάντησε σε έναν ακάλυπτο πολυκατοικίας τον Σταύρο Θεοδωράκη και ανέλαβε να τον «ανακρίνει» με φόντο τον πολιτισμό, σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.

Οι δυο τους μέσα σε μισή ώρα έθεσαν επί τάπητος τα «καυτά ζητήματα» του πολιτισμού, αλλά μίλησαν και για την ατομική ευθύνη στο σύνολο, ακόμα και για την αξιολόγηση στο δημόσιο, με τον Σταύρο Θεοδωράκη να καταλήγει λέγοντας: «Χρειαζόμαστε μια θετική έκρηξη, μια επανάσταση, που πρέπει να είναι και πολιτιστική».

Μιλώντας για το όραμά του για μια διαφορετική, τοπική διαχείριση των μνημείων μας ο Σταύρος Θεοδωράκης στην ερώτηση του Χρήστου Λούλη «τι θα έκανες αν είχες κυβερνητική εξουσία;», απάντησε: «Θα καταργούσα το Υπουργείο Πολιτισμού».

Και πρόσθεσε: «Γενικά στο Δημόσιο πρέπει να περάσουμε στη μονάδα. Δεν υπάρχει κάποιος στην Αθήνα που να ξέρει τι γίνεται στους Δελφούς. Αυτό, όμως, το ξέρουν στους Δελφούς. Πρέπει να περάσουμε σε ένα μοντέλο λειτουργίας σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες. Να δώσουμε κίνητρα, να έχουν εξουσία, να υπάρχει αυτορρύθμιση».

Για το κέντρο

Στη συζήτηση που περιστράφηκε σε θέματα που δύσκολα αγγίζουν πολιτικοί και δεν είχε καμία σχέση με τις διεργασίες στον χώρο του κέντρου, ο Σταύρος Θεοδωράκης πρότεινε, σχηματικά: «Να μπουν μικρές βόμβες, να ανατιναχτούν τα συστήματα που αποφασίζουν. Πρέπει να γίνει επανάσταση!»

Με τον Χρήστο Λούλη μίλησαν ακόμη για την αγάπη των Ελλήνων στον ιδιωτικό χώρο και την αδιαφορία για τον δημόσιο χώρο, κάτι που επείγει να αλλάξει ως αντίληψη και νοοτροπία.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης τάχθηκε υπέρ της αξιολόγησης στο Δημόσιο και της ανάγκης να δείξει το κράτος εμπιστοσύνη στους εργατικούς και συνεπείς λειτουργούς του, ώστε εκείνοι να διοικήσουν και να αξιολογήσουν. «Πιστεύω στους ανθρώπους, αυτοί είναι οι φορείς των ιδεών», είπε χαρακτηριστικά. Επίσης, εξέφρασε την αγωνία του για «τα τραίνα» που χάνονται, όπως ο εκσυγχρονισμός των δομών μέσω της τεχνολογίας. «Το “ηλεκτρονικό” στην Ελλάδα είναι “του διαβόλου”. Ακόμη και στο κέντρο υπάρχει ένα ζήτημα υστέρησης. Η χώρα μας είναι πάντα στο τελευταίο βαγόνι. Έχουμε χάσει πολλούς πολέμους και δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την ειρήνη. Όταν κερδίζεις τους πολέμους ή είσαι με το μέρος των νικητών παίρνεις έναν αέρα και δεν ασχολείσαι πολύ με τα της ειρήνης. Όταν ηττάσαι μπαίνεις σε περίσκεψη και λες μήπως πρέπει να φτιάξω αλλιώς τα πράγματα; Θέλω να πω ότι φερόμαστε λίγο αφ’ υψηλού στην ειρήνη, κι έχουμε τα Βατερλώ μας».

Η αξιολόγηση στο δημόσιο

Κλείνοντας τη συζήτηση και ερωτηθείς σχετικά με την αξιολόγηση και το δημόσιο και το αν θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να αξιολογούνται και ενδεχομένως να απομακρύνονται από τις θέσεις τους εφόσον δεν προσφέρουν, ο Σταύρος Θεοδωράκης τόνισε πως «δεν υπάρχει άλλη λύση στον αιώνα μας από την κινητικότητα». Και συμπλήρωσε πως, «αν τα αφήσουμε τα πράγματα ακίνητα και ο καθένας ζει μια βεβαιότητα σε σχέση με τη ζωή του αδιατάρακτα χωρίς κρίση δεν θα κάνουμε τίποτα. Έχω γνωρίσει πολλούς 55αρηδες που έχουν μεγάλη διάθεση να κάνουν και καινούργια πράγματα όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η καχυποψία, για την κυβέρνηση τους κομματικά εγκάθετους , τις αποφάσεις… ενώ αν το σύστημα φανεί ότι είναι δίκαιο, δε σου στήνει “παιγνίδια” νομίζω ότι οι άνθρωποί μας στις δουλειές μπορούν να προσαρμοστούν. Όταν, όμως νοιώθουν ότι “εγώ θα πληρώσω το μάρμαρο”, γιατί ο άλλος θα βοηθηθεί από το κόμμα του, τότε κι εγώ στυλώνω τα πόδια και λέω “δεν θα κάνω τίποτα”» Και κατέληξε επισημαίνοντας: «Χρειαζόμαστε μια θετική έκρηξη, μια επανάσταση που πρέπει να είναι και πολιτιστική».

Συνοψίζοντας, ο Σταύρος Θεοδωράκης κατάφερε μέσα σε μια φράση να περιγράψει την πρόθεσή του. «Πρέπει να δημιουργήσω το πλαίσιο, ώστε η ατομική ευθύνη να παράγει το συνολικό καλό, αλλά να έχω και τα κότσια να ελέγχω τη δράση της ατομικής ευθύνης. Να ξέρω εάν παράγει το συνολικό καλό ή, απλώς, την ατομική βόλεψη».