Η γραμμή του ξίφους

Σε ανύποπτο χρόνο και με φαινομενικά άσχετη αφορμή (σ.σ. τα απανωτά εγκαίνια οδικών έργων που έκανε η κυβέρνηση παραμονές του Πάσχα του 2017), η «Α» δημοσίευε στις 13 Απριλίου ένα δεικτικό ως προς τον τίτλο του ρεπορτάζ. Επιγραφόταν «Με μυστρί και με σκαμνί…» και σε αυτό αναπτύσσαμε τον συλλογισμό ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. θα προσπαθούσε να καμουφλάρει την γύμνια τού να παράξει πολιτικό έργο με κοψίματα κορδέλας και σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών, που σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Ηρώδου Αττικού θα μπορούν να πλήξουν την αντιπολίτευση.
Η αλήθεια είναι ότι για πολλούς εκπροσώπους του εγχώριου πολιτικού συστήματος το «σκαμνί» αφορά συνολικά τα αισθήματα (στ)οργής που κυκλοθυμικά και κατά το δοκούν τρέφει η κυβέρνηση για την Δικαιοσύνη. Διότι μόνο κρυφό δεν είναι το πολιτικό πυρ ομαδόν που δέχεται η κυβερνητική πλειοψηφία κατηγορούμενη για προσπάθειες επιρροής και απαξίωσης της Δικαιοσύνης, κατά κανόνα μέσω δηλώσεων κυβερνητικών αξιωματούχων, όταν οι αποφάσεις των λειτουργών της Θέμιδας δεν «εξυπηρετούν» τους πολιτικούς σχεδιασμούς.
Το ίδιο σίριαλ παίχτηκε και τις προηγούμενες ημέρες, αυτήν την φορά με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, με την οποία ακυρώθηκε ο νόμος για το «πόθεν έσχες» των δικαστών, με τον πρόεδρο του ΣτΕ, Νίκο Σακελλαρίου, να καταγγέλλει ευθέως τον υπουργό Δικαιοσύνης, Σταύρο Κοντονή, για «ωμή παρέμβαση».
Έκπληξη; Όχι. Πρωτόγνωρη αντιπαράθεση; Ούτε. Τι μένει; Η εκτός προγράμματος –και μέχρι πρότινος συντροφική– κατσάδα του ανεξάρτητου πλέον ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου, ο οποίος έκανε λόγο για στρατηγική έντασης εκ μέρους του Μαξίμου. Υπό την ιδιότητα όχι μόνο του πολιτικού αλλά και του συνταγματολόγου, ο Κ. Χρυσόγονος διέψευσε ότι οι δικαστές αρνούνται τον έλεγχο του «πόθεν έσχες» τους, και εξήγησε πως ούτε η απόφαση του ΣτΕ οδηγεί σε ανέλεγκτο του «πόθεν έσχες».
«Σκεφτείτε ότι ο κ. Σακελλαρίου έχει επιλεγεί από την συγκεκριμένη κυβέρνηση και ήταν εξ εκείνων που ψήφισαν υπέρ της συνταγματικότητας του νόμου Παππά στις τηλεοπτικές άδειες… Για να βγαίνει λοιπόν ο πρόεδρος του ΣτΕ και να λέει ό,τι λέει, σκεφτείτε πού έχουν φτάσει οι δικαστικοί με την συμπεριφορά της κυβέρνησης», ήταν το «καρφί» τού μέχρι προ ολίγου καιρού ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσει κάποιος με τις κρίσεις του κ. Χρυσόγονου. Είναι, όμως, βέβαιο ότι με την συλλογιστική του περί της «γραμμής του ξίφους» που όπως λέει ο ευρωβουλευτής χρησιμοποιεί η κυβέρνηση «προκειμένου να συγκαλύπτει την πολιτική της αδυναμία, γιατί άλλα υποσχέθηκε, άλλα έκανε, και γι’ αυτό προκαλεί τεχνητές εντάσεις σε διάφορους χώρους», επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας αυτά που έγραφε από τον περασμένο Απρίλιο η «Α» σχεδόν προφητικά. Και επειδή τα γραπτά μένουν, ας θυμηθεί ο Αλέξης Τσίπρας ότι ήταν εκείνος που ανεπίτρεπτα αναγόρευσε την Δικαιοσύνη σε «θεσμικό εμπόδιο». Ίσως επειδή μετέφρασε λάθος την ρήση του Ρωμαίου αυτοκράτορα Φερδινάνδου και αντί για το «Ας επικρατήσει η δικαιοσύνη, κι ας χαθεί ο κόσμος», εκείνος κατάλαβε «ας επικρατήσει η… Κουμουνδούρου κι ας χαθεί η Θέμιδα».