Η δικαστική «οδύσσεια» 3 διεμφυλικών
Στην «πεφωτισμένη» σύγχρονη Γαλλία, όπου η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτέλεσε την αιχμή του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, απαιτήθηκε από τρία διεμφυλικά άτομα να υποβληθούν σε μία διαδικασία με μεγάλη πιθανότητα στείρωσης τους, προκειμένου να μεταβληθούν τα στοιχεία του ονόματος και του φύλου τους στο ληξιαρχείο (υπόθεση A.P., Garçon και Nicot κατά Γαλλίας).
Τα γαλλικά δικαστήρια απέρριψαν το αίτημά τους, προκειμένου να μην προσβληθεί η αξιοπιστία των ληξιαρχικών εγγράφων και η ασφάλεια της έννομης τάξης, με αποτέλεσμα να στραφούν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η παραβιάζεται ευθέως το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής του ανθρώπου από νομοθετικές ρυθμίσεις που επιτάσσουν στείρωση ή υποβολή σε διαδικασία η οποία έχει πολύ υψηλές πιθανότητες να οδηγήσει σε στείρωση, προκειμένου να μεταβληθούν τα ληξιαρχικά στοιχεία ενός ατόμου και με έξι ψήφους υπέρ και μία κατά έκρινε ότι η Γαλλία υιοθετώντας μία τέτοια ρύθμιση παραβίασε το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Ωστόσο στην ίδια δικαστική απόφαση αναγνωρίζεται το δικαίωμα του Κράτους να απαιτείται ιατρική διάγνωση για την ύπαρξη διαταραχής ταυτότητας φύλου δεν προσβάλλει τα δικαιώματα του ανθρώπου και δεν θίγει ούτε την προσωπική τους ζωή, ούτε την σωματική τους ακεραιότητα.