Η επόμενη μέρα μετά τη σουλτανοποίηση Ερντογάν

Αν και τα χρειάστηκε, τελικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε έστω και οριακά  το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση στην Τουρκία με 51, 4%% και είναι ο απόλυτος άρχοντας και έχει τα κλειδιά της χώρας, ενδεχομένως έως το 2029, Ασφαλώς η επόμενη ημέρα στην γείτονα χώρα δεν θα είναι η ίδια αφού ο πανίσχυρος πλέον Ερντογάν με την ενίσχυση των εξουσιών θα αλλάξει ριζικά την ήδη διχασμένη Τουρκία.

Ήδη στην Τουρκία έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την επόμενη μέρα, αφού η Αναθεώρηση αποτελεί μόνο το πλαίσιο και θα χρειαστεί τώρα μια διαδικασία για τους νέους εφαρμοστικούς νόμους του Προεδρικού συστήματος.

Νομικοί τονίζουν ότι θα πρέπει να αλλάξουν τουλάχιστον 144 άρθρα σε 7 νόμους, του εκλογικού συστήματος και του νόμου περί πολιτικών κομμάτων μεταξύ αυτών. Θα ξεκινήσει δηλαδή μια νέα περίοδος αναζήτησης συμμαχιών εντός Βουλής. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται πως ο πιο πιθανός συνοδοιπόρος της κυβέρνησης θα είναι ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί και το Εθνικιστικό κόμμα. Έτσι ίσως εξηγείται και η τόσο επίμονη επανάληψη του θέματος της θανατικής ποινής από τον Πρόεδρο Ερντογάν.

Ο κ. Ερντογάν έκανε εξάλλου και μια συμβολική κίνηση. Επισκέφθηκε τον τάφο του Προέδρου Οζάλ με αφορμή την 24η επέτειο θανάτου του. Ο Τ. Οζάλ, υποστήριζε σθεναρά ένα Προεδρικό σύστημα κοντά σε αυτό των ΗΠΑ.

Ο Ταγγίπ Ερντογάν είπε πως παρατήρησε ότι στην Νοτιοανατολική Τουρκία υπάρχει σημαντική αύξηση των ψηφοφόρων που δεν ακολούθησαν την γραμμή του «ΟΧΙ», την οποίαν επέλεξε το κουρδικό κόμμα. Ενώ το απόγευμα τόνισε πως η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» δεν ήταν η τελευταία αλλά η πρώτη και αν χρειαστεί θα ακολουθήσουν και άλλες. Είναι ξεκάθαρο πως στην νέα αυτή περίοδο που ξεκινά για τον πολιτικό βίο στην Τουρκία θα εξακολουθεί να είναι καθοριστικό και το κουρδικό ζήτημα.

Οι δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης ότι δεν συζητά (η κυβέρνηση) πρόωρες εκλογές ενίσχυσαν χθες την τουρκική λίρα, αλλά ξένοι οίκοι εκτιμούν οτι η επίδραση αυτή είναι παροδική. Την πορεία της οικονομίας είναι βέβαιο πως θα επηρεάσουν οι εξελίξεις στις σχέσεις με την Ε.Ε., τα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή και η εκτόνωση ή μη, της πόλωσης που απεικονίζεται και στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Τι θα αλλάξει στην Τουρκία

Περισσότερο ή λιγότερο δημοκρατική Τουρκία;

Με τη νίκη του αυτή ο Ερντογάν αποκτά σημαντικά ενισχυμένες εξουσίες και θεωρητικά μπορεί να παραμείνει στην προεδρία ως το 2029. Η εκτελεστική εξουσία θα είναι συγκεντρωμένη στα χέρια του προέδρου. Το αξίωμα του πρωθυπουργού θα καταργηθεί.

Οι υποστηρικτές του προέδρου λένε πως αυτό ήταν απαραίτητο για να σταθεροποιηθεί η κυβέρνηση και να υπάρξει σαφής διάκριση με τη δικαστική και τη νομοθετική εξουσία.

Όμως οι αντίπαλοί του εκφράζουν φόβους ότι δεν υπάρχει πλέον κανένα αντίβαρο, κανένας μηχανισμός ελέγχου της εξουσίας του με το νέο σύστημα, κάτι που ανοίγει τον δρόμο για την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος.

Το προεδρικό σύστημα «συγκεντρώνει άνευ προηγουμένου εξουσίες στα χέρια ενός άνδρα και μόνο», υπογραμμίζει ο Άλαν Μακόφσκι του ινστιτούτου μελετών Centre for American Progress.

Ποιο είναι το μέλλον της σχέσης της  με την Ευρώπη;

Οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδεινώθηκαν ραγδαία το τελευταίο διάστημα, με τον Ερντογάν να κατηγορεί ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για «ναζιστικές πρακτικές».

Σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο, οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας στην ΕΕ, που βρίσκονται σε τέλμα εδώ και καιρό, θα τεθούν και πάλι «στο τραπέζι» μετά το δημοψήφισμα. Ο Ερντογάν αναφέρθηκε χθες στην πιθανή διοργάνωση ενός ακόμη δημοψηφίσματος, για την επαναφορά της θανατικής ποινής—κάτι που αποτελεί κόκκινη γραμμή για τις Βρυξέλλες.

«Η τακτική του να επιτίθεται συνεχώς στην ΕΕ (…) για να εξυπηρετήσει εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες πλέον φτάνει στα όριά της», σύμφωνα με τον Μαρκ Πιερινί του κέντρου μελετών Carnegie Europe.

Μετά τη νίκη του στο δημοψήφισμα, ο Ερντογάν δεν αποκλείεται να εγκαταλείψει τον στόχο η χώρα να ενταχθεί στην ΕΕ και να προκρίνει απλά μια διμερή σχέση επικεντρωμένη στο εμπόριο, για παράδειγμα με την προώθηση μιας ενισχυμένης τελωνειακής ένωσης.

Πόλεμος ή ειρήνη με τους Κούρδους;

Μετά την κατάρρευση της ιστορικής εκεχειρίας με το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) το καλοκαίρι του 2015, η νοτιοανατολική Τουρκία έχει βυθιστεί σε μια δίνη αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και των κούρδων αυτονομιστών.

Οι νέες ευρείας κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις συνοδεύτηκαν από την διεύρυνση της καταστολής των Κούρδων, συμπεριλαμβανομένων πολλών πολιτικών και μέσων ενημέρωσης, που κατηγορούνται ότι συνδέονται με τις «τρομοκρατικές» ενέργειες του PKK.

Καθώς η νίκη του «ναι» επιτεύχθηκε με οριακή διαφορά, ο Ερντογάν ίσως υιοθετήσει μια πιο «συμβιβαστική» στάση στο κουρδικό ζήτημα, εκτιμά η Ασλί Αϊντιντασμπάς του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων.

Μολαταύτα, προς το παρόν η ρητορική του παραμένει πολεμική, και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος έκανε λόγο περί μιας επικείμενης χερσαίας επιχείρησης εναντίον του PKK στο βόρειο Ιράκ αμέσως μετά το δημοψήφισμα.

Συμφιλίωση ή πόλωση;

Η τουρκική κοινωνία είναι έντονα πολωμένη τα τελευταία χρόνια όσον αφορά το πρόσωπο του Ερντογάν. Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για το δημοψήφισμα, ο Τούρκος πρόεδρος δαιμονοποίησε τους αντιπάλους του, κατηγορώντας τους ότι συνεργάζονται με τους «τρομοκράτες» και τους «πραξικοπηματίες».

Ο Ερντογάν «κερδίζει (τις εκλογικές αναμετρήσεις), όμως, τελικά, η μισή χώρα τον αγαπά και η άλλη μισή τον απεχθάνεται. Αυτή είναι η αιτία της κρίσης της σύγχρονης Τουρκίας», κρίνει ο Σονέρ Τσαγκαπτάι, αναλυτής του Washington Institute.

Ο Τούρκος πρόεδρος συμμάχησε με τους υπερεθνικιστές για να κερδίσει τη μάχη του δημοψηφίσματος, γεγονός που ίσως δείχνει περισσότερο ρεαλισμό από πλευράς του σε σχέση με το παρελθόν.

Ορισμένοι παρατηρητές ανέμεναν ότι ο Ερντογάν θα υιοθετήσει πιο συμφιλιωτική ρητορική μετά το δημοψήφισμα, αν κερδίσει αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Τώρα έχει έλθει η ώρα της αλληλεγγύης, της ενότητας (…) όλοι μαζί είμαστε η Τουρκία», είπε χθες ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ.

Ανάκαμψη της οικονομίας ή πτωτική πορεία;

Οι αγορές θεωρούσαν ότι το «ναι» θα κέρδιζε στο δημοψήφισμα και προσβλέπουν σε μια επιστροφή της σταθερότητας στην Τουρκία, η οποία επλήγη τον τελευταίο ενάμιση χρόνο από αλλεπάλληλες τρομοκρατικές ενέργειες και την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου.

Όμως μεσοπρόθεσμα κυριαρχεί η αβεβαιότητα. Η μείωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στους θεσμούς, η αυξημένη πόλωση της κοινωνίας και η καθυστέρηση της υιοθέτησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ίσως επηρεάσουν την ανάπτυξη.

Η νίκη του «ναι»  «ενδέχεται να γίνει δεκτή με ικανοποίηση από τις αγορές βραχυπρόθεσμα», είχε εκτιμήσει πριν από την ψηφοφορία το γραφείο της εταιρείας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών BCG Partners στην Κωνσταντινούπολη. Όμως η ανάπτυξη «παραμένει ασθενική και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις (της μετατροπής) του συστήματος (σε προεδρικό) παραμένουν ακόμη άγνωστες», συμπλήρωσε.

«Το δημοψήφισμα θα αλλάξει τη μοίρα της Τουρκίας για πολλές γενιές»

Από την πλευρά της τη θλίψη της για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία, που ανέδειξε νικητήριο το «ναι» με οριακή διαφορά, εκφράζει σε άρθρο στη La Republica η Ελίφ Σαφάκ, η δημοφιλέστερη συγγραφέας της Τουρκίας.

Η Σαφάκ επισημαίνει πόσο θα επηρεαστούν οι επόμενες γενιές, τονίζοντας ότι «η ελίτ που κυβερνά την Τουρκία δεν καταλαβαίνει ότι για μια αυθεντική και πλουραλιστική δημοκρατία δεν αρκούν οι κάλπες».

Η συγγραφέας μιλάει για τις σχέσεις της χώρας της με την Ευρώπη, τονίζοντας ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει λοιπόν να διακόψει τον διάλογο με την προοδευτική κοινωνία της Τουρκίας».

Αναλυτικά το άρθρο

Διαβάστε το πλήρες άθρο της που αναδημοσιεύει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Είμαι θλιμμένη και ανήσυχη για την πατρίδα μου. Η Τουρκία είναι μια χώρα βαθιά διχασμένη και πολωμένη. Υπάρχουν δύο Τουρκίες, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Το δημοψήφισμα αυτό θα αλλάξει τη μοίρα της Τουρκίας για πολλές από τις επόμενες γενιές. Αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία μπορεί να έχουν επιπτώσεις σε μια ολόκληρη περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος που το δημοψήφισμα ήταν εξαιρετικά σημαντικό. Η απόφαση όμως να περάσει η Τουρκία σε ένα προεδρικό σύστημα ελήφθη με πολύ μικρή διαφορά. Και η εκστρατεία που είχε προηγηθεί ήταν μονομερής και άδικη. Μια τόσο σημαντική απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς ευρεία συναίνεση και εθνική αρμονία. Είναι πολύ θλιβερό.

Αυτό που βλέπουμε στην Τουρκία είναι το τέλος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οσοι υπερασπίζονται το προεδρικό σύστημα προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σημασία του λέγοντας ότι το ίδιο ισχύει στη Γαλλία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά δεν είναι έτσι. Και δεν είναι έτσι επειδή εμείς από τη δημοκρατία έχουμε μόνο την εξωτερική μορφή, όχι την κουλτούρα. Η ελίτ που κυβερνά την Τουρκία δεν καταλαβαίνει ότι για μια αυθεντική και πλουραλιστική δημοκρατία δεν αρκούν οι κάλπες. Η Τουρκία δεν έχει το σύστημα των αντίβαρων, το κράτος δικαίου, τη διάκριση των εξουσιών και τον ελεύθερο Τύπο που έχουν οι ΗΠΑ και η Γαλλία με τα προεδρικά τους συστήματα. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στην Τουρκία είναι η σχεδόν απόλυτη μονοπώληση της εξουσίας. Το αποτέλεσμα θα είναι μόνο δυστυχία και τα δυστυχισμένα κράτη δεν μπορούν να είναι σταθερά» λέει η Σαφάκ.

Και συμπληρώνει:

«Κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει στο μέτωπο του ΟΧΙ ευθύνη για την ήττα, καθώς δεν υπήρξε ισοτιμία στην προεκλογική εκστρατεία. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, τόσο οι εφημερίδες όσο και τα κανάλια, προπαγάνδιζαν μέρα νύχτα το ΝΑΙ. Το μέτωπο του ΟΧΙ δεν είχε τον ίδιο χώρο ούτε ένα βήμα για να εκφράζει τις ανησυχίες του.

Όποιος τολμούσε να πει δημοσίως ότι θα ψήφιζε ΟΧΙ δεχόταν απειλές ή επιθέσεις. Πολλοί έχασαν τη δουλειά τους. Η Τουρκία έχει γίνει η μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων στον κόσμο, ξεπερνώντας και την Κίνα. Καθηγητές πανεπιστημίου απολύθηκαν επειδή υπέγραψαν μια διακήρυξη υπέρ της ειρήνης. Οι ηγέτες του κουρδικού κόμματος HDP, όπως και δήμαρχοι της περιοχής, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Σε ένα τέτοιο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας πώς μπορεί να διεξαχθεί ένα δίκαιο και τίμιο δημοψήφισμα;

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη έχουν φτάσει στο ναδίρ. Αλλά τα πράγματα αυτά αλλάζουν, με πρωτοβουλία είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς. Οι τούρκοι πολιτικοί καθοδηγούνται πολύ από το συναίσθημα και τα συναισθήματα αλλάζουν διαρκώς. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στην Τουρκία υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ανοιχτούς ορίζοντες που επιθυμούν μια καλύτερη δημοκρατία. Η Ευρώπη δεν πρέπει λοιπόν να διακόψει τον διάλογο με την προοδευτική κοινωνία της Τουρκίας».

Κλείνοντας η γνωστή συγγραφέας προσθέτει:«Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπε ο Ερντoγάν στην επινίκια ομιλία του αφορούσε την επαναφορά της ποινής του θανάτου. Αυτό θα σήμαινε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση των σχέσεων με την ΕΕ. Ο ηγεμονικός λόγος σήμερα στην Τουρκία κυριαρχείται από τον ισλαμισμό, τον τουρκικό εθνικισμό και τον ευρωσκεπτικισμό.

Οι πολιτικοί και οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες λένε στους νέους ότι είναι καλύτερα να εγκαταλείψουν κάθε ευρωπαϊκή προοπτική και να ακολουθήσουν την αντίθετη κατεύθυνση. Τους λένε ότι είναι καλύτερα να ενταχθούν στο Σύμφωνο της Σαγκάης, μαζί με το Κιργιστάν, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν, τη Ρωσία και την Κίνα. Είναι αλήθεια ότι μια χώρα με τόσο κακές επιδόσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια τέτοια οικογένεια πρέπει να ανήκει. Όμως την ίδια στιγμή η Τουρκία είναι σημαντική για την Ευρώπη και η Ευρώπη είναι σημαντική για την Τουρκία. Οι σχέσεις ανάμεσά τους πρέπει λοιπόν να συνεχιστούν».

Τι γράφουν Guardian και Finacial Times

«Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Τουρκία έχει εισέλθει σε ένα τρομακτικό και απρόσμενο νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της» αναφέρει ο Guardian που αναλύει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής σημειώνοντας ότι δίνονται στον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «πρωτοφανείς και διευρυμένες εξουσίες».

Σύμφωνα με βρετανικό δημοσίευμα «αν υλοποιηθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν θα αναδημιουργήσουν παρά ένα σουλτανάτο, σχεδόν έναν αιώνα αφού ο Ατατούρκ ίδρυσε τη δημοκρατία στα ερείπια της οθωμανικής αυτοκρατορίας».

«Για την Ευρώπη, καθώς και για τους δυτικούς συμμάχους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, ο μετασχηματισμός είναι πιθανό να έχει σημαντικές συνέπειες. Οι σχέσεις, ήδη τεταμένες, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθούν περαιτέρω, σε μία στιγμή που η συνεργασία της Τουρκίας στο προσφυγικό ζήτημα συγκεκριμένα εξακολουθεί να είναι κρίσιμη», τονίζει ο Guardian και συνεχίζει αναφερόμενος στην «επιφυλακτική» αντίδραση των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του Παρισιού μαρτυρεί αυτή τη νέα δυσφορία. Όπως υπενθυμίζει, ο Ερντογάν είχε ήδη προειδοποιηθεί ότι αν εκπληρώσει την απειλή του και επαναφέρει τη θανατική ποινή, θα τερματίσει αμέσως κάθε προοπτική προσέγγισης με την ΕΕ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα ούτε η μικρή διαφορά με τη οποία επικράτησε το «ναι» στο δημοψήφισμα ούτε οι κατηγορίες της αντιπολίτευσης για παραβιάσεις στη διαδικασία, αλλά και οι έκθεση κόλαφος των διεθνών παρατηρητών, δεν εμπόδισε τον Τούρκο Πρόεδρο και τους υποστηρικτές του κόμματός του (ΑΚP) να προαναγγείλει αυτό που βλέπει ως μία νέα εποχή που προορίζεται να εδραιώσει τη δύναμη ενός ανθρώπου όπως και τη δύναμη και την αντοχή ενός έθνους στην αντιμετώπιση των εξωτερικών και εγχώριων εχθρών».

«Το νέο Σύνταγμα θα μετατρέψει τον πρόεδρο σε έναν σύγχρονο σουλτάνο με όλες τις εκτελεστικές εξουσίες χωρίς έλεγχο, δίνοντάς του τη μεγάλη ευκαιρία να ολοκληρώσει την καθυπόταξη των τουρκικών θεσμών» γράφουν οι Financial Times.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα