Η καταραμένη στιγμή του Χρήστου Κωστή
Ήταν μόλις 25 χρονών. Μπροστά του είχε ακόμη δέκα γεμάτα ποδοσφαιρικά χρόνια.
Η «πάστα» του; Μοναδική και σπάνια! Οι αγωνιστικές του δυνατότητες; Πολλές και διαρκώς αυξανόμενες. Η θέση του; Περιφερειακός επιθετικός που σκόραρε με κάθε τρόπο. Το ατού του; Η αποτελεσματικότητα, σε συνδυασμό με το απίθανο, μοναδικό θέαμα που προσέφερε!
Ο Χρήστος Κωστής αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική σε ηλικία 17 ετών. Φόρεσε τη φανέλα του Ηρακλή και με το καλημέρα φάνηκε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο αποκτά ένα νέο επιθετικό-φαινόμενο. Το 1994 παίρνει μετεγγραφή για το τότε αφεντικό του ελληνικού ποδοσφαίρου, τη φαντεζί ΑΕΚ. Ήταν γραφτό να ταιριάξει αμέσως στην ομάδα που έπαιζε την καλύτερη μπάλα.
Την πρώτη του χρονιά με συμπαίκτες τον Σαραβάκο, τον Δημητριάδη, τον Κετσπάγια, τον Σαβέφσκι, τον Τσιάρτα η ΑΕΚ δεν μπορεί να συνδυάσει πρωταθλητισμό και Champions League, καθώς οκτώ ματς για τον κορυφαίο θεσμό σε μία εποχή που οι ελληνικές ομάδες δεν ήταν συνηθισμένες σε τέτοιες προκλήσεις, αφήνουν την ΑΕΚ εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος. Ο Χρήστος Κωστής σημειώνει 11 γκολ σε 31 παιχνίδια πρωταθλήματος (δεν σκόραρε σε δέκα ματς Κυπέλλου και στα οκτώ ματς για το Champions League).
Τη σεζόν 1995-96 ο Κωστής έχει πλέον ενσωματωθεί για τα καλά με την ομάδα. Σε μία… αστροφυσική για τα ελληνικά δεδομένα σεζόν, η ΑΕΚ παίζει διαστημικό ποδόσφαιρο, χάρη και στη συμβολή του Χρήστου Κωστή. Είναι μόλις 23 ετών. Τα στατιστικά του ζαλίζουν: Σε 49 συμμετοχές έχει 27 γκολ! Τα 19 στο πρωτάθλημα (έχει και έξι δοκάρια) και τα 8 στο Κύπελλο που τελικά κατακτήθηκε! Ο Κωστής δεν σκοράρει απλά, κάποια από τα γκολ του είναι απίθανα, μοναδικά, ανάγκαζαν τον κόσμο στη Νέα Φιλαδέλφεια και στα άλλα γήπεδα να χειροκροτά για ώρα!
Την επόμενη χρονιά ο Χρήστος Κωστής είναι πάλι φανταστικός. Η Ελλάδα έχει αρχίσει να ζαλίζεται με τη συμπεριφορά του και ο Θεσσαλονικιός στράικερ συνθέτει με τον Ντέμη Νικολαΐδη ένα απίστευτο δίδυμο. Σε 48 ματς έχει 24 γκολ (και πέντε δοκάρια)! Εννοείται πως ήδη αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της Εθνικής μας ομάδας και σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό Κυπέλλου σηκώνει την κούπα.
Και φτάνουμε στη σεζόν 1997-98. Έχει ξεκινήσει και πάλι δαιμονισμένα. Σε οκτώ ματς μετράει ήδη πέντε γκολ. Στο ένατο παιχνίδι, όμως, σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια, το ελληνικό ποδόσφαιρο χάνει έναν ανεπανάληπτο επιθετικό. Ο Χρήστος Κωστής τραυματίζεται σοβαρά στον αγώνα με τη Στουρμ Γκρατς και η ΑΕΚ αντί να πανηγυρίζει για μία ευρωπαϊκή νίκη, στην ουσία χάνει για πάντα έναν παίκτη που μάλλον δεν έχουμε καταλάβει πως όδευε για να σπάσει κάθε ρεκόρ σε παραγωγή τερμάτων.
Ένα παιδί με απίστευτη κράση και φυσική κατάσταση, που έβγαζε με άνεση 50 ματς στη σεζόν, που δεν δεχόταν κάρτες, που ήταν αλτρουιστής σε εκνευριστικό βαθμό – ίσως επειδή είχε συμπαίκτες αυτούς που είχε – και που θα έδινε στην ΑΕΚ γκολ για πάντα ή θα έπαιρνε μετεγγραφή για τεράστια ομάδα του εξωτερικού, έμεινε για πάντα στο χορτάρι του Νίκος Γκούμας, διότι στην πραγματικότητα δεν επέστρεψε ποτέ στην ενεργό δράση. Το σπάσιμο κνήμης και περόνης ήταν συντριπτικό, τα πρώτα δύο χειρουργεία αποτυχημένα και η πλήρης αποκατάσταση δεν ήρθε ποτέ.
Στις 23 Οκτωβρίου του 1997 η ΑΕΚ βίωσε ίσως την πιο άτυχη αγωνιστική της στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της που ήρθε και έδεσε με τον αδιανόητο αποκλεισμό από τη Λοκομοτίβ Μόσχας στην εξέλιξη της χρονιάς. Το ελληνικό ποδόσφαιρο απώλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα όλων των εποχών. Τυχεροί όσοι φίλοι της ΑΕΚ πρόλαβαν μετά από τα συνεχόμενα πρωταθλήματα να ζήσουν τα τρία επόμενα χρόνια που συνδυάστηκαν με τρεις τελικούς κυπέλλου (και δύο κατακτήσεις) και το κυριότερο, με το αξέχαστης ομορφιάς τριγωνομετρικό ποδόσφαιρο που προσέφερε ο συνδυασμός παικτών όπως ο Τσιάρτας, ο Ντέμης, ο Κετσπάγια, ο Μπατίστα, ο Σαβέφσκι και φυσικά ο Χρήστος Κωστής.
Περνάει τον μισό ΠΑΟΚ, παίζει το ένα-δύο με τον Μπατίστα και κάνει το πλασέ να φαίνεται τόσο εύκολο