Η μισή και… παραπάνω ντροπή δική του!
Όταν στα μισά της σεζόν συμφωνείς να αναλάβεις μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα με στόχο την έξοδο στο Champions League και το εγχώριο Κύπελλο και δέχεσαι το συμβόλαιο να έχει ισχύ μικρότερη του έτους, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να σπεύσει η διοίκηση να σου ανανεώσει το συμβόλαιο πριν καν εξασφαλίσεις έναν από τους δύο στόχους, επειδή έκανες τρεις νίκες στα ντέρμπι.
Η ΑΕΚ έχει νικήσει και στο παρελθόν τους τρεις μεγάλους αντιπάλους της σε μία σεζόν, έχει κάνει τέσσερις νίκες σε μία χρονιά επί ΠΑΟ και ΟΣΦΠ, έχει πάρει τρία σερί πρωταθλήματα, έχει κατακτήσει δέκα τίτλους μέσα σε 13 χρόνια. Δεν καταφέρατε και τίποτα σπουδαίο κύριε Πογιέτ! Αυτό μπορεί να του το μεταφράσει κάποιος;
Σύμφωνοι, μετά από δύο χρόνια στις μικρότερες κατηγορίες, ήταν «υποχρεωμένη» η ΑΕΚ να υπενθυμίσει στο φίλαθλο κόσμο πως παραμένει μεγάλη ομάδα και οι νίκες στα ντέρμπι ήταν ζητούμενο. Ωστόσο, καμία διοίκηση παγκοσμίως δεν είναι υποχρεωμένη να ανανεώνει συμβόλαια εκατομμυρίων επειδή πιέζει ο προπονητής. Η απόφαση είναι πάντα κοινή. Ιδίως όταν ζητάς πολλά. Ιδίως όταν εδώ και ένα μήνα η ομάδα προβληματίζει.
Ο Πογιέτ απαίτησε να γίνει η συνάντηση δύο μέρες πριν από τον ημιτελικό, αιτήθηκε 1.250.000 ευρώ για ετήσιο συμβόλαιο και 550.000 ευρώ για τους τρεις βοηθούς του και έθεσε ως όρο απάντηση εντός 24ώρου! Ο Δημήτρης Μελισσανίδης του ζήτησε λίγο χρόνο παραπάνω, εκείνος το εξέλαβε ως «όχι» και ήρθε το τέλος με ένα όχι και τόσο βελούδινο τρόπο, με τον Πογιέτ να παραιτείται σχεδόν από τον Τύπο. Έλεος!
Ο λαός λέει ότι η μισή ντροπή δική σου και η άλλη μισή δική του, αλλά στην περίπτωσή μας, ο Γκουστάβο Πογιέτ φέρθηκε αντιεπαγγελματικά. Μετά την αναβολή του αγώνα με τον Ατρόμητο και το παραλίγο Grexit, ο Ουρουγουανός είχε ξενερώσει και ήθελε μάλλον να φύγει. Κατανοητό. Αλλά δεν… πλάσαρε σωστά την επιθυμία του. Αντίθετα, έβγαλε ένα κακό πρόσωπο το οποίο αντανακλάστηκε και στην εικόνα της ομάδας, μίας άνευρης και ανόρεκτης ομάδας σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια των τελευταίων εβδομάδων, με αποκορύφωμα αυτό της Λιβαδειάς, όπου ο τραγικός Πογιέτ κοιτούσε χωρίς να μιλάει από τον πάγκο, έβγαλε στην ανάπαυλα τον καλύτερο παίκτη του πρώτου ημιχρόνου, τον Μάνταλο κι άφησε στο γήπεδο το παιδί που προ μηνών έλεγε πως δεν του κάνει, τον Μπουονανότε.
Όσοι φίλοι της ΑΕΚ παραλίγο να… λιποθυμήσουν από την κάκιστη εικόνα της ομάδας με τον Παναθηναϊκό, την οργιώδη αστοχία στο Αγρίνιο, τη μετριότητα της Τρίπολης, την «αναιμία» στη Μυτιλήνη και την κωμωδία της Λιβαδειάς, σίγουρα δεν στεναχωριούνται που φεύγει ο Πογιέτ. Όσοι πάλι ήταν ικανοποιημένοι επειδή η ΑΕΚ νίκησε στα ντέρμπι και έκανε δύο άνετα «διπλά» στα Γιάννινα και στα Χανιά χάρη στον Ανέστη (τον οποίο ο Πογιέτ εξαφάνισε περιέργως) θα το ξεπεράσουν σύντομα.
Κάποιοι έλεγαν πως ένας προπονητής δεν μπορεί να κρίνεται από το τι θα κάνει σε μία σειρά 8-9 αγώνων και ότι είναι ερασιτεχνισμός η διοίκηση να φέρεται έτσι. Εμείς θα πούμε πως ένας προπονητής μισής χρονιάς από αυτά ακριβώς τα παιχνίδια θα κριθεί! Αφού αποκαλύφθηκε και ο χαρακτήρας του, πάλι καλά που έφυγε νωρίς. Προπονητές σαν τον Πογιέτ υπάρχουν πολλοί. Ομάδες σαν την ΑΕΚ ελάχιστες.