«Θεωρούσαμε ότι η διοργάνωση θα ήταν από τις… εύκολες»!
Ο Θοδωρής Ζαγοράκης παραχώρησε συνέντευξη στην κυπριακή εφημερίδα «24» αποκαλύπτοντας τον αλαζονικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε η Εθνική ομάδα την προκριματική φάση για το EURO 2016, με τα γνωστά αποτελέσματα…
Ο ευρωβουλευτής, πλέον, αναφέρθηκε και στο… έπος του 2004, ενώ δήλωσε πως δεν παρακολουθούσε τα παιχνίδια της εποχής εκείνης στο βίντεο, αλλά έχει αρχίσει και τα βλέπει μετά από… απαίτηση του γιου του! Αναλυτικά η συνέντευξη του άλλοτε αρχηγού της Εθνικής ομάδας:
Πώς αισθάνεστε κάθε φορά που βρίσκεστε όλοι μαζί;
«Δεν το συζητάμε αυτό. Βλέπετε κι εσείς το κλίμα, είναι ακόμη καλύτερο από τότε. Έχουν περάσει 11 χρόνια, αλλά βλέπεις ανθρώπους που δεν έχεις χάσει τη σχέση ποτέ, αυτό λέει πολλά πράγματα».
Πόσες φορές έχετε τα δει τα βίντεο από εκείνη την πορεία;
«Να σου πω την αλήθεια, όχι πάρα πολλές φορές. Περισσότερο λόγω του γιου μου τώρα που μεγαλώνει και αρχίζει να ζητάει να τα δει, εκεί καθόμαστε. Αλλά ακόμη είναι νωπές οι αναμνήσεις, δεν ξέρω μέχρι πότε…».
Μάλλον για πάντα…
«Ναι, δεν σβήνονται. Απλά καμιά φορά όταν βλέπεις ένα βίντεο μπορεί να θυμηθείς κάποιες στιγμές που δεν μπορείς να τις έχεις συνεχώς στο μυαλό σου».
Η ντρίπλα στον Λιζαραζού είναι η καλύτερη στιγμή, μέσα σε ροή αγώνα;
«Είναι μία στιγμή από όλη την πορεία, από όλο το όνειρο που ζήσαμε εκεί. Είναι μία στιγμή και αυτή».
Τελικά, τι είχε εκείνη η ομάδα και την έκανε ξεχωριστή;
«Αυτό που βλέπετε τώρα νομίζω ότι λέει πολλά πράγματα. Έτσι ήμασταν και τότε. Ο ένας παρέσυρε τον άλλο, υπήρχε χημεία. Όταν έχεις να κάνεις με 25 ανθρώπους, ενήλικες, ο καθένας με την οικογένειά του, τα προβλήματά του, σίγουρα θα υπάρχουν και προβλήματα, είναι αναπόφευκτα αυτά. Πιστεύω λοιπόν ότι υπήρχε αυτή η ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης, και είμαστε τυχεροί που κατακτήσαμε τον τίτλο».
Η τωρινή ομάδα τι δεν έχει;
«Εγώ πιστεύω ότι είναι συγκυρία. Αν γυρίσουμε λίγους μήνες πριν, θα δούμε ότι από μία διαδικασία των πέναλτι που είναι και θέμα τύχης δεν πήγε στα προημιτελικά του Μουντιάλ. Είναι μία συγκυρία, άσχημη βέβαια, αλλά δεν τελείωσε τίποτα ακόμη».
Είναι ωστόσο αυτή μία δεκαετία που η Εθνική Ελλάδας, αν και δεν έχει ξεκινήσει καλά σ’ αυτά τα προκριματικά, έχει μπει στον παγκόσμιο χάρτη. Ήταν εκείνη η επιτυχία που έδωσε την ώθηση; Αισθάνεστε διπλή χαρά που δώσατε εσείς αυτή την ώθηση;
«Δεν το συζητάμε. Κοίτα, η Εθνική ομάδα είχε φανέλα, απλά ίσως της έλειπε μία επιτυχία σε κρίσιμες διοργανώσεις. Το ότι κατέκτησε τον τίτλο αυτό έδωσε μεγαλύτερη έμφαση. Μην ξεχνάμε όμως ότι αμέσως μετά το Ευρωπαϊκό, η ομάδα δεν πέρασε στην τελική φάση του Μουντιάλ. Εκείνο ήταν ένα ηχηρό χαστούκι, ώστε να ξαναβρούμε ή να ξαναχτίσουμε αυτό που είχε χαθεί.
Η Εθνική είχε διάρκεια και πιστεύω ότι θα έχει διάρκεια. Γιατί βλέπουμε ότι έχει καλούς ποδοσφαιριστές, οπότε θα το πω και πάλι, ίσως λόγω συγκυρίας δεν είναι εκεί που πρέπει. Θεωρούσαμε κιόλας ότι αυτή η διοργάνωση είναι και από τις εύκολες διοργανώσεις, επειδή περνούν δύο και ο τρίτος με μπαράζ. Θα δούμε, έχει δρόμο ακόμη».
Υπάρχουν πάντως πολλά κέρδη από την πορεία εκείνη. Πέρα από την κατάκτηση του τίτλου, του απόλυτου θαύματος, είναι και η αγάπη του κόσμου προς την Εθνική, γεμίζει πλέον το γήπεδο στα παιχνίδια της…
«Το θέμα είναι να μείνει. Καλώς ή κακώς ο κόσμος στις επιτυχίες είναι κοντά. Με την Εθνική όμως ήταν και στις αποτυχίες τα δύο επόμενα χρόνια που δεν πήγαμε στο Μουντιάλ. Υγιές περιβάλλον νομίζω ότι χρειάζονται οι ομάδες».
Από εκείνη τη διοργάνωση ποια ήταν η πιο τρελή στιγμή;
«Ήταν πολλές στιγμές. Δεν ήταν μία ή δύο. Ήταν πάρα πολλές στιγμές. Από το πρώτο ματς, μετά με τη Ρωσία που έχασε ένα γκολ στο 90′, θα μας άφηνε απ’ έξω, μέχρι την κεφαλιά του Δέλλα, το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή στον τελικό. Υπάρχουν στιγμές… και σας λέω τώρα κάποια πράγματα γρήγορα. Γι’ αυτό είπα και πριν, όταν βλέπεις τα βίντεο, βλέπεις πολλά περισσότερα και σου έρχονται καταστάσεις που ούτε η κάμερα αποτυπώνει».
Το πιο πειραχτήρι σε εκείνη την αποστολή;
«Είχαμε πολλούς. Και παραμένουν έτσι. Και νομίζω ότι κι αυτό είναι ένα κομμάτι της ομάδας, αυτό που είπα, ότι ο ένας παρασύρει τον άλλο».
Ο αρχηγός τι ρόλο είχε στην ομάδα;
«Αρχηγοί ήταν όλοι. Δεν ήταν επίτευγμα του ενός. Ειδικά σε μία Εθνική ομάδα που είμαστε παιδιά από διαφορετικές ομάδες. Το σύνολο ήταν αυτό που έπαιξε ρόλο και οπωσδήποτε με την καθοδήγηση του προπονητή, πάνω από όλους. Από εκεί ξεκινούν όλα».
Παραμένει μάλλον ο πιο συμπαθητικός Γερμανός στους Έλληνες ο Ότο Ρεχάγκελ…
«Νομίζω ότι το εισπράττει και ο ίδιος αυτό».