«Ιερή» δικαστική διαμάχη θεολόγων

Θεολόγοι εναντίον θεολόγων διασταύρωσαν τα ξίφη τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας! Συγκεκριμένα η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων άσκησε προσφυγή (τριτανακοπή) σε βάρος του σωματείου με την επωνυμία «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης».

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων προσέφυγε κατά της δικαστικής απόφασης αναγνωρίστηκε το σωματείο με την επωνυμία «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος “ΚΑΙΡΟΣ” για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης». Σημειώνεται πως μια τέτοια –δικαστική– διαμάχη είναι πολύ πιθανό να ξεσπάσει το προσεχές διάστημα και μεταξύ των δικαστικών ενώσεων καθώς η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων εξετάζει να καταθέσει ένδικα μέσα κατά της ίδρυσης της Ένωσης Ανώτατων και Ανώτερων Δικαστών και Εισαγγελέων, συνεπώς το σκεπτικό του δικαστηρίου με αφορμή την «μάχη» των θεολόγων αποκτά και ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων επικαλείται πως ο σύνδεσμος «Καιρός» από το χρόνο ίδρυσής του, απέβλεπε σε σκοπό παράνομο, δηλαδή την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, η διδασκαλία του οποίου κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα, τον νόμο και το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ.

Στην απόφαση του δικαστηρίου τονίζεται πως «το τριτανακόπτον σωματείο ιδρύθηκε το 1951 με την επωνυμία “Ένωσις Ελλήνων Θεολόγων” και τροποποιήθηκε το 1977 ως “Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων”, με το ισχύον ως σήμερα κωδικοποιημένο του καταστατικό, από το οποίο προκύπτει ότι ο σκοπός του σωματείου είναι πολυδιάστατος, με επιστημονικές, θρησκευτικές – κοινωνικές – ηθικές, εκκλησιαστικές – εθνικές – κανονικές, και επαγγελματικές εκφάνσεις, βασικός δε προσανατολισμός της δράσης του είναι η διαφύλαξη και διάδοση της θρησκευτικής γνώσης. Ακολούθως, το καθ’ ού σωματείο ιδρύθηκε το 2011, με την επωνυμία “Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος “ΚΑΙΡΟΣ” για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης”, και τον διακριτικό τίτλο “ΚΑΙΡΟΣ”».

Όπως τονίζεται χαρακτηριστικά στην απόφαση, η ίδρυση του σωματείου δεν αποδεικνύεται αντίθετη προς τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, διότι είναι επιτρεπτή η συνύπαρξη πλειόνων σωματείων στον ίδιο γεωγραφικό και στον ίδιο ή παρεμφερή επαγγελματικό-κοινωνικό χώρο, καθόσον δεν παρεμποδίζεται η εύρυθμη λειτουργία καθενός από αυτά, αλλά αντιθέτως αμιλλώνται προς επίτευξη των σκοπών τους, ούτε επέρχεται σύγχυση μεταξύ των δύο σωματείων, ενόψει των ακολούθων:

# H επωνυμία τους είναι σαφώς διαφορετική, καθώς ναι μεν το πρώτο σκέλος της επωνυμίας του καθ’ ού ομοιάζει, δίχως όμως να ταυτίζεται, με την επωνυμία του τριτανακόπτοντος, κυρίως δε στην επωνυμία του καθ’ ού υφίσταται ολόκληρη επιπλέον φράση, ενώ όπως προκύπτει από τα κείμενα των προσκομιζόμενων ανακοινώσεων και δημοσιευμάτων, τα δύο σωματεία αυτοπροσδιορίζονται ή χαρακτηρίζονται πολύ συχνά από τις συντομογραφίες «Π.Ε.Θ.» και «ΚΑΙΡΟΣ» οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους.

# Σαφώς διακριτές είναι και οι σφραγίδες των δύο σωματείων, τόσο κατά το σχήμα όσο και κατά τα αναγραφόμενα και απεικονιζόμενα σ’ αυτές, κατά τρόπο που δεν επιτρέπει σύγχυση.

# Επιπλέον, και πέραν των ομοιοτήτων στις διατάξεις περί τακτικών και τα επίτιμων μελών, σύμφωνα με καταστατικό του καθ’ ού, προβλέπεται και η κατηγορία των συνεργαζόμενων μελών, η οποία δεν υπάρχει στο τριτανακόπτον, και στην οποία μπορεί να ενταχθεί κάθε εκπαιδευτικός ανεξαρτήτου ειδικότητας και βαθμίδας. Επιπλέον προκύπτει ότι το καθ’ ού σωματείο περιλαμβάνει και μέλη που αποχώρησαν από το τριτανακόπτον σωματείο, λόγω διαφωνιών που είχαν, δίχως όμως να είναι παράλληλα μέλη και στα δύο και δίχως να δημιουργείται εκ του λόγου αυτού σύγχυση για τις απόψεις των σωματείων, ενώ και ο σημερινός αριθμός των μελών του καθ’ ού, ήτοι 430 μέλη, δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέος και συνεπώς δεν στερείται αντιπροσωπευτικότητας.

«Δεν υπάρχει σύγχυση…»

Παράλληλα, στη δικαστική απόφαση (υπ΄αριθμόν 1796/2016) τονίζεται πως: «Δεν αποδείχθηκαν συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία να φανερώνουν σύγχυση από οιονδήποτε σχετικά με την ταυτότητα και τις θέσεις των δύο σωματείων, στα πέντε περίπου χρόνια που υφίστανται και δρουν παράλληλα, αντιθέτως δε από τις καταθέσεις των μαρτύρων αλλά και τα προσκομιζόμενα δημοσιεύματα προκύπτει ότι είναι ευρέως γνωστή, στον οικείο χώρο, η διάσταση των ιδεών των δύο σωματείων και η διακριτή δράση τους. Αναφορικά δε με τον επιδιωκόμενο καταστατικό σκοπό των δύο σωματείων, από τον οποίο προκύπτει και η έντονη διαφωνία των δύο σωματείων, είναι φυσικό ανάμεσα σε σωματεία με μέλη κυρίως άτομα της ίδιας επαγγελματικής – επιστημονικής εξειδίκευσης, να υπάρχει μια ομοιότητα, όμως και πάλι παρατηρείται ότι υφίσταται ειδοποιός διαφορά συνιστάμενη στο γεγονός ότι ο σκοπός του καθ’ ού εμφανίζεται πολύ πιο συγκεκριμένος και στοχευμένος σε σχέση με τον καταστατικό σκοπό του τριτανακόπτοντος». Τελικά, το δικαστήριο απέρριψε την τριτανακοπή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων.