Κάποιοι δεν κάνουν τους… Κινέζους

Η εισβολή των Κινέζων στα παγκόσμιο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι έχει παραγίνει… Την προηγούμενη δεκαετία ήταν τα πετροδόλαρα των Αράβων και τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια των ομάδων των ΗΠΑ που προσέλκυαν μεγάλους σε ηλικία ποδοσφαιριστές. Αυτή η πρακτική δεν ήταν… ενοχλητική, καθώς κάποιοι σπουδαίοι παίκτες σε ηλικία 35 ετών έφευγαν για τα ξένα χωρίς να αφήνουν δυσαναπλήρωτο κενό στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Σήμερα, όμως, το κακό έχει παραγίνει. Το κομουνιστικό κόμμα της Κίνας έχει αποφασίσει να επενδύσει στο ποδόσφαιρο και έχει δώσει εντολή στις επαγγελματικές ομάδες της χώρας να κάνουν τεράστια οικονομικά ανοίγματα. Αποτέλεσμα: Ένας – ένας να φεύγουν μεγάλοι παίκτες για το πρωτάθλημα της Κίνας, αφού τα συμβόλαια που προσφέρουν είναι πέραν κάθε φαντασίας, με την κυβέρνηση να προσφέρει παροχές στο φίλαθλο κόσμο της αχανέστατης χώρας για να γεμίζει τα γήπεδα, συμβαδίζοντας με την ξαφνική αθλητική επένδυση του κυβερνόντος κόμματος.

 

Άλλοι Κίνα, άλλο Αραβία, άλλο Αμερική

Η διαφορά των κουβαρντάδων Κινέζων με τους Αμερικάνους και τους Άραβες είναι σημαντική. Οι Αμερικάνοι στοχεύουν σε παίκτες σχεδόν… συνταξιοδοτημένους, όχι τόσο για να παίξουν μπάλα, αλλά για να πουλήσουν μπλουζάκια, να τους παρουσιάσουν σε κανένα τηλεοπτικό σόου και για να ταΐσουν τους μάλλον άσχετους με το σπορ φιλάθλους της χώρας με έναν επώνυμο που κουβαλά μία σημαντική ποδοσφαιρική ιστορία.

Οι Άραβες από την πλευρά τους δεν ψάχνουν απαραίτητα το μεγάλο όνομα, δίνουν πολλά λεφτά σε παίκτες δευτεροκλασάτους γιατί ξέρουν ότι έτσι θα τους πείσουν και θα ανεβάσουν έστω και λίγο το επίπεδο της ομάδας. Οι Κινέζοι, όμως, ανήκουν σε άλλο επίπεδο. Βολιδοσκοπούν μεγάλα ονόματα, προσφέρουν χρυσά συμβόλαια και το κάνουν διότι έχουν κυβερνητική εντολή.

 

Διαχώρισε η ήρα από το στάρι

Αυτή η νέα ποδοσφαιρική μόδα μας έκανε να καταλάβουμε τι βρίσκεται βαθιά χωμένο στα μυαλά και στις καρδιές των ποδοσφαιριστών. Θα σας παραθέσουμε δύο συν ένα τρανταχτά παραδείγματα: Πρώτα απ’ όλα, αυτές τις μέρες βλέπουμε τη διαφορά στη σκέψη του Μπράουν Ιντέγιε και του Κώστα Μήτρογλου.

Ο 29χρονος Έλληνας επιθετικός της Μπενφίκα εισπράττει αυτή τη στιγμή δύο εκατομμύρια το χρόνο. Οι Κινέζοι του έδιναν 8.000.000 ευρώ το χρόνο! Αυτά κι αν είναι λεφτά. Ωστόσο, ο Μήτρογλου είπε όχι, διότι είναι ξεκάθαρο πως (τουλάχιστον για την ώρα) τον γεμίζει ο ποδοσφαιρικός του «πλανήτης», απολαμβάνει την πρόοδο της καριέρας του και αδιαφορεί για τα εκατομμύρια που θα λάμβανε στην Κίνα. Προφανώς το μεθύσι της συμμετοχής στο Champions League – στο οποίο όχι απλά μετέχει, αλλά πρωταγωνιστεί – δεν μπορεί να συγκριθεί στο μυαλό του Κώστα με τα έξι επιπλέον εκατομμύρια.

Πάμε και στον Ιντέγιε. Ο πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος και μελλοντικός πρωταθλητής, δεν θέλει ούτε να παλέψει για το Europa League, ούτε για το νταμπλ ούτε για την καλοκαιρινή προκριματική προσπάθεια συμμετοχής στο Champions League. Γιατί; Διότι τα 4.000.000 ευρώ που θα έχει να λαμβάνει στην Κίνα έχουν μεγαλύτερη σημασία για εκείνον. Μπορεί κανείς να τον ψέξει για τα περιορισμένα ποδοσφαιρικά του όνειρα; Θα σας πει, έχω μία οικογένεια πίσω στην Αφρική να θρέψω και δεν θα έχει άδικο…

 

Η περίπτωση Κάρλος Τέβες

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία εντελώς διαφορετική ιστορία. Ο Κάρλος Τέβες άφησε τη Γιουβέντους και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο επειδή ένιωσε νοσταλγία για την Αργεντινή και γεμάτος από την ευρωπαϊκή του σταδιοδρομία. Επέστρεψε, λοιπόν στη Μπόκα Τζούνιορς. Μέχρι εδώ καλά. Τι συνέβη, όμως, πριν από λίγους μήνες όταν η Σαγκάη του προσέφερε 40 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο; Έβγαλε βίζα και έγινε… Κινέζος. Ούτε νοσταλγία, ούτε τίποτα, είδε τα λεφτά και έτρεξε. Κι εδώ που τα λέμε καλά έκανε.

 

Τι να περιμένουμε σε δέκα χρόνια

Πάρα πολλά πράγματα. Οι Κινέζοι μόλις πρόσφατα άρχισαν να επενδύουν στο ποδόσφαιρο. Χτίζουν καινούρια γήπεδα εν ριπή οφθαλμού και έχουν ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Τον… πληθυσμό. Οι ομάδες τους δεν είναι ιστορικές, αλλά εκπροσωπούν μεγαλουπόλεις και ένας ή δύο σπουδαίοι ποδοσφαιριστές είναι ικανοί να γεμίσουν γήπεδα των 40.000 θέσεων. Σημειώνουμε πως οι Κινέζοι εδώ και χρόνια επενδύουν σε καλούς προπονητές, ενώ το άθλημα έχει γίνει μάθημα στα σχολεία και μπαίνει στα σπίτια των κατοίκων μέσω της τηλεόρασης με βομβαρδισμό διαφημίσεων και μεταδόσεων αγώνων. Από τη στιγμή που επέλεξαν να ασχοληθούν και με την μπάλα, προβλέπεται και ποδοσφαιρική επανάσταση στην Κίνα. Για την ώρα, επιτρέπονται μετρημένοι ξένοι παίκτες σε κάθε ομάδα, αφού στόχος τους είναι να μάθουν μπάλα και όχι να εισάγουν μόνο παικταράδες, αλλά αυτό δεν αποκλείεται να αλλάξει.