Και ήττες και θλάσεις και τρύπιο τέρμα!
Όταν είχε έρθει ο Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι στον Ολυμπιακό, οι εφημερίδες της εποχής (καλοκαίρι του 1987) έγραφαν πως ο Πολωνός ήταν ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που είχε έρθει ποτέ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μπορεί και να ήταν…
Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε μόλις επτά φορές. Ήταν αρκετές για να καταλάβουν πως ο άνθρωπος είχε κάποιο πρόβλημα όρασης. Ο Λουκ Στιλ, όμως, συνεχίζει και παίζει και παίζει και παίζει. Είναι που είναι ο Παναθηναϊκός προβληματικός, έχει και τον Άγγλο πορτιέρο να μην μπορεί να επέμβει θετικά στα μακρινά σουτ, απ’ όπου κι αν προέρχονται!
Πέρσι είχε εμφανίσει κάποια πρώτα δείγματα, όταν δέχθηκε ένα μακρινό φάουλ από τον Τάσο Μπακασέτα. Τότε πολλοί είπαν πως είχε να αντιμετωπίσει το πιο δυνατό πόδι της Λίγκας. Φέτος, όμως, δέχεται ένα σωρό γκολ από φάουλ, από μακρινή απόσταση, από πλάγια θέση, σουτ που δεν πάνε καν γωνία. Όχι κάποια σουτ που σκάνε μπροστά του, ή που κοντράρει η μπάλα στο τοίχος… Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, όχι μόνο για τον Στιλ, αλλά και για τον δεύτερο πορτιέρο τους, που προφανώς είναι και αυτός ανεπαρκής για να μην παίρνει ευκαιρίες (ο Βλαχοδήμος).
Κατά τα άλλα, η εμφάνιση των «πράσινων» ήταν υποτυπωδώς καλή (αλλά και παθητική), μέχρι να γίνει το 1-0 του Άγιαξ, και απογοητευτική μετά από το γκολ στο 39’. Ο «Αίαντας» αγωνίστηκε με τα δεύτερα, με παιδιά που έπαιζαν για πρώτη ή για δεύτερη φορά με την ομάδα, κι όμως έκανε πλάκα στον Παναθηναϊκό. Και να ήταν μόνο αυτό. Άλλο ένα ματς «βγήκε» με μυϊκούς τραυματισμούς. Θλάση ο Σάμπα, τράβηγμα ο Λεντέσμα. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και πλέον είναι ξεκάθαρο πως ο Στραματσιόνι προετοίμασε το καλοκαίρι την ομάδα για να περάσει στους ομίλους και έδειξε τεράστιο ερασιτεχνισμό, μην κατορθώνοντας να δημιουργήσει ένα αξιόμαχο και γερό σύνολο τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβρη… Το ότι παραμένει στην ομάδα μάλλον οφείλεται στο ότι η διαφορά των επτά πόντων από την κορυφή δεν είναι ακόμη καταδικαστική.