«Κρατάμε το μηδέν και βλέπουμε!»

Κι αν ο Γκουστάβο Πογιέτ συνεχίζει τα πειράματα από τη μέση και μπροστά, επιδιώκοντας τον αιφνιδιασμό του αντιπάλου, εφαρμόζοντας παράλληλα και ροτέισον, η άμυνά του δείχνει σε κάθε αγώνα ομοιογένεια και ασφάλεια, ακόμη κι αν παρατάσσει διαφορετική «εξάδα».

Αυτή τη φορά στον αγώνα Κυπέλλου της Λιβαδειάς έπαιξε ο Ανέστης στο τέρμα, ο Κορδέρο ως «κόφτης» και οι Σοϊλέδης, Μπακάκης, Κολοβέτσιος και Λαμπρόπουλος στην τετράδα της οπισθοφυλακής. Δηλαδή πέντε αναπληρωματικοί! Αν το σκεφτεί κανείς, οι έξι βασικοί της ΑΕΚ είναι οι Μπαρόχα, Κολοβέτσιος, Άρθο, Ντιντάκ, Γκάλο και Σιμόες! Κι όμως, αυτή η εξάδα των αμυντικών  που αγωνίστηκε στο 0-1 της Λιβαδειάς λειτούργησε ωσάν να παίζει χρόνια μαζί, αναγκάζοντας τον Λεβαδειακό για 75 λεπτά να μείνει μακριά από την εστία της Ένωσης. Απροσδόκητα εντυπωσιακή παρουσία της αμυντικής γραμμής, έργο Πογιέτ σε κάθε περίπτωση. Και δεν είναι μόνο το ματς της Λιβαδειάς. Σε όλα τα παιχνίδια με τον Ουρουγουανό προπονητή η ΑΕΚ παίζει εξαιρετικά πειθαρχημένα στην άμυνα, δέχεται γκολ μόνο ειδικών συνθηκών (με παίκτη λιγότερο με τον Αστέρα, μετά από ατομικά λάθη με τον Λεβαδειακό και με ευθύνη των χαφ στη Νέα Σμύρνη).

Μπροστά, βέβαια, η ΑΕΚ δεν είναι φαντασμαγορική. Ναι μεν διατηρεί τη δεύτερη καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα και την καλύτερη στο Κύπελλο, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε «πολυβόλο». Σε κάποια ματς κάνει μετρημένες ευκαιρίες, σε κάποια άλλα που κάνει περισσότερες δεν είναι αποτελεσματική. Με τόσους ποιοτικούς παίκτες ίσως θα έπρεπε η επίθεση να είναι το δυνατό της χαρτί, αλλά δεν είναι. Ενδεχομένως αυτό να συμβαίνει επειδή οι Μάνταλος, Μπουονανότε, Βάργκας, Αραβίδης, Τζιμπούρ, Μπαρμπόσα δεν παίζουν πάντα και δεν αποκτούν μομέντουμ, ή επειδή αλλάζουν ρόλους κι έτσι  χάνεται η «χημεία». Όπως και να έχει, ο Πογιέτ δεν δείχνει να ανησυχεί και προτιμά να αλλάζει τακτική και πρόσωπα ανά 90λεπτο, μέχρι να βρει το κατάλληλο σχήμα! Όσο η άμυνα του το επιτρέπει, τότε αυτά τα πειράματα θα συνεχιστούν.