Μήνυμα σε Μητσοτάκη το «μανιφέστο» Σαμαρά

Καμία διάθεση πολιτικής αποστρατείας δεν δείχνει ο Αντώνης Σαμαράς. Ο πρώην πρωθυπουργός, χωρίς να αμφισβητεί τον σημερινό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας -αντίθετα τον στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις-, το τελευταίο διάστημα δίνει δυναμικό «παρών» στα πολιτικά δρώμενα τόσο εντός όσο και –κυρίως– εκτός συνόρων.

Ρεπορτάζ: Κώστας Παπαδόπουλος

Φύσει δραστήριος και μαχητικός άνθρωπος, ο κ. Σαμαράς κατέθεσε «μανιφέστο» για την Ασφάλεια στην Ευρώπη, με ομιλία του στο πλαίσιο των εργασιών του συνεδρίου του European Ideas Network (ENI) που διεξήχθη στην Ρώμη. Ο πρώην πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι είχε προειδοποιήσει τους Ευρωπαίους ηγέτες για το επαπειλούμενο «τσουνάμι» ανεξέλεγκτης μετανάστευσης όταν άρχιζε η Ελληνική Προεδρία τον Ιανουάριο του 2014, άσκησε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιρρίπτοντάς της συγκεκριμένες ευθύνες για τους χειρισμούς της στο μεταναστευτικό, προσθέτοντας ότι επί των ημερών του με την πολιτική που εφάρμοσε είχε αποτρέψει αυτήν την δυσάρεστη εξέλιξη. Χρήζει αναφοράς το γεγονός ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός δεν αρκέστηκε στην κριτική, αλλά κατέθεσε συγκεκριμένο σχέδιο με προτάσεις και λύσεις για μία Ευρώπη ασφαλή που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς να εξαθλιώνει ανθρώπινες ψυχές.

«Για να εγγυηθεί κανείς την Ασφάλεια δεν αρκεί απλώς να “αποφεύγει τον κίνδυνο”. Δεν αρκεί μια στατική συντηρητική προσέγγιση. Η ασφάλεια είναι δυναμική έννοια στρατηγικού χαρακτήρα. Πηγαίνει πολύ πέρα από την “διασφάλιση”, πολύ πιο πέρα από την απλή “πρόληψη”, πολύ πιο πέρα από το να αντιμετωπίζει κανείς “εστίες κινδύνου”. Η Ασφάλεια απαιτεί διορατικότητα στο μέλλον, για να διορθώνονται ενδεχόμενες ανισορροπίες, πριν ανατρέψουν την σταθερότητα. Με δύο λέξεις, η “Ασφάλεια” είναι η άλλη όψη της “Σταθερότητας”», επεσήμανε χαρακτηριστικά ο Αντώνης Σαμαράς.

Στην συνέχεια, ο πρώην πρωθυπουργός παρουσίασε μία δέσμη τεσσάρων προτάσεων τις οποίες και ανέλυσε στο think tank του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Τέσσερις προτάσεις

* «Πρώτον, πρέπει μια και καλή να κάνουμε τον κρίσιμο διαχωρισμό ανάμεσα στους πραγματικούς πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες. Πρόσφυγες είναι άνθρωποι που έρχονται από εμπόλεμες ζώνες, από κράτη διαλυμένα, από εμφυλίους πολέμους ή από τυραννικά καθεστώτα. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τους γυρίσουμε την πλάτη! Και ασφαλώς δεν μπορούμε να τους γυρίσουμε πίσω, απ’ όπου μας ήλθαν! Οι παράνομοι μετανάστες, από την άλλη πλευρά, είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση: Έρχονται στην Ευρώπη αναζητώντας “ευκαιρίες”, αλλά δεν δέχονται καμιά από τις ευθύνες μιας ανοικτής δημοκρατίας. Συνήθως ασκούν κάθε είδους λαθρεμπόριο: ναρκωτικά, σωματεμπορία, ακόμα και “τζιχάντ”. Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό! Η Ελευθερία και ο ανοικτός χαρακτήρας των κοινωνιών μας συνεπάγονται και ευθύνες! Και πλήρη σεβασμό των νόμων μας, βεβαίως. Έτσι λοιπόν, οφείλουμε να κάνουμε και πρακτικά αυτό τον διαχωρισμό ανάμεσα στους πραγματικούς πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες. Οφείλουμε να δεχθούμε και να φιλοξενήσουμε τους πραγματικούς πρόσφυγες, αλλά να αποθαρρύνουμε τους παράνομους μετανάστες».

* «Δεύτερον, αφού τους διαχωρίσουμε πρέπει να τους κρατάμε χωριστά. Και να τους μεταχειριστούμε διαφορετικά. Οι πρόσφυγες περιμένουν κανονικό άσυλο και μετεγκατάσταση σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Οι παράνομοι μετανάστες πρέπει να ελεγχθούν καλά και να κρατούνται σε φυλασσόμενους χώρους, περιμένοντας τον επαναπατρισμό τους στις χώρες προέλευσής τους (όχι αναγκαστικά μέσω Τουρκίας). Οι χώρες προέλευσής τους συνήθως δέχονται πολύ γενναιόδωρη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οπότε μπορούμε να τις “πείσουμε” να τους δεχθούν. Σε μια Ενωμένη Ευρώπη 300 εκατομμυρίων μπορούμε εύκολα να φιλοξενήσουμε ένα ή δύο εκατομμύρια πρόσφυγες! Με ένα λογικό σύστημα “αναλογικής κατανομής” (quota system). Αλλά είναι αδύνατο να αντέξουμε μια συνεχή εισροή εκατομμυρίων ή δεκάδων εκατομμυρίων παράνομων μεταναστών που κλιμακώνεται ασταμάτητα».

* «Τρίτον, πρέπει να είμαστε απόλυτα σαφείς με την έννοια του “διαχωρισμού”. Οι πρόσφυγες ΔΕΝ μπορούν και ΔΕΝ πρέπει να διαμένουν μαζί με τους παράνομους μετανάστες. Κάτι τέτοιο θα ήταν απάνθρωπο. Κινδυνεύουν να υποστούν μύριες ταλαιπωρίες. Να τους κλέψουν, να τους ληστέψουν, να υποστούν άγριους ξυλοδαρμούς και βιασμούς. Μερικοί να χάσουν και την ζωή τους ακόμα! Οι πρόσφυγες είναι κατά κανόνα οικογενειάρχες, άνθρωποι μέσης ηλικίας, γυναίκες παιδιά και ηλικιωμένοι. Οι παράνομοι μετανάστες είναι πολύ νεότεροι και πολύ λιγότερο “πειθαρχημένοι”. Επαναλαμβάνω: είναι απάνθρωπο να κρατούνται όλοι μαζί σε κοινούς καταυλισμούς. Κι είναι απόλυτα ανεύθυνο από την πλευρά μας, να αφήνουμε τη “διαχείρισή” τους σε μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Μόνο εθνικές και ευρωπαϊκές αρχές μπορούν να κρατήσουν τους πρόσφυγες απόλυτα ασφαλείς, και τους παράνομους μετανάστες καλά φυλασσόμενους. Αν αφήσουμε την “διαχείρισή” τους σε πάσης φύσεως “οργανώσεις” πολύ σύντομα μπορεί να προκύψουν όλα τα δεινά».

* «Τέταρτον, πρέπει να υιοθετήσουμε και μια πιο μακροχρόνια στρατηγική για τις χώρες προέλευσης των ανθρώπων αυτών. Να τις βοηθήσουμε να μεταρρυθμιστούν και να αναπτυχθούν, ώστε να μπορούν να κρατήσουν τους πληθυσμούς τους εκεί. Βεβαίως, δεν μπορούμε εμείς να τις “μεταμορφώσουμε” ενάντια στην θέλησή τους. Όμως, ασφαλώς μπορούμε να τους παρέχουμε όλα τα απαραίτητα κίνητρα και τα μέσα για να μεταρρυθμιστούν μόνες τους. Μια ελεύθερη, σταθερή και ευημερούσα Ενωμένη Ευρώπη χρειάζεται μια ελεύθερη, σταθερή και ευημερούσα “περιφέρεια” να την περιβάλλει από παντού. Πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό. Αξίζει τον κόπο».

Ιδεολογική πλατφόρμα

Σε μία χρονική συγκυρία που η Νέα Δημοκρατία δείχνει να στρίβει προς το… κέντρο, με ιδιαίτερα μετριοπαθείς θέσεις ακόμη και για κεντροδεξιό κόμμα, η τοποθέτηση αυτή του Αντώνη Σαμαρά αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Ο πρώην πρωθυπουργός, καταθέτοντας την δική του ξεκάθαρη ιδεολογική πλατφόρμα, έρχεται να υπενθυμίσει στην σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις από το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα δεξιά των Χριστιανοδημοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ άνοιξε η πληγή του ακραίου AfD, όπου δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εκμεταλλευτεί την χαλαρή στάση της καγκελαρίου απέναντι στο πρόβλημα. Με απλά λόγια, ο κ. Σαμαράς δείχνει στον κ. Μητσοτάκη ότι πρέπει να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα σε δεξιά και κέντρο, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που το «τζιχάντ» βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης.