Μίλησε το συναίσθημα (και τα λεφτά της πρόκρισης…)
Ο ΠΑΟ έκανε κινήσεις ουσίας της τελευταίας στιγμής και ο ΠΑΟΚ μετά τον Μακ έφερε και τον Βιεϊρίνια, ωστόσο η ομάδα που υποχρέωσε τον κόσμο της να σπεύσει στο αεροδρόμιο για να αποθεώσει έναν ποδοσφαιριστή ήταν η ΑΕΚ.
Ο Σέρτζιο Αραούχο στο περσινό β’ γύρο του πρωταθλήματος ήταν αυτός που έδωσε την απαραίτητη ώθηση για να απεγκλωβιστεί η ομάδα του από την έκτη θέση και τελικά να οδηγηθεί στα προκριματικά του Champions League, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ήταν το γεμάτο πάθος και αποτελεσματικότητα παιχνίδι του, αλλά και η προσήλωση που έδειξε στην ομάδα στοιχεία αρκετά για να τον «ερωτευτούν» οι φίλοι της ΑΕΚ και να δημιουργήσουν όλο αυτό το χαμό με την επιστροφή του! Ας αναλύσουμε αγωνιστική και οικονομικά τι σημαίνει αυτή η προσθήκη για την Ένωση.
Ταμάμ για όλα τα συστήματα
Σε καθαρά αγωνιστικό πλαίσιο ο Αραούχο εκτινάσσει την αξία της επιθετικής γραμμή της Ένωσης για πολλούς λόγους. Ένας μη φανερός λόγος είναι ότι ανεβάζει τη «σημαντικότητα» της παρουσίας του Λιβάγια. Όπως όλοι είδαν στο ματς της ΑΕΚ με τον ΠΑΣ, που η Ένωση χωρίς τον Μάνταλο αντιμετώπισε δημιουργικό πρόβλημα, ο Λιβάγια δεν μπορεί να προσφέρει ως σέντερ φορ σε μία ομάδα που δεν δημιουργεί. Αντίθετα, μπορεί να προσφέρει ως δεύτερος επιθετικός που έρχεται να πάρει την μπάλα έξω από την περιοχή και να απειλήσει. Στα Γιάννινα αυτή η μοναδική του ενέργεια στη φάση του δοκαριού ήταν απόδειξη του τι υποχρεώθηκε να κάνει και του τι… δεν θα υποχρεούται να κάνει πια με Αραούχο και Μάνταλο στην ενδεκάδα. Ο Λιβάγια γίνεται 100 φορές πιο χρήσιμος, όχι μόνο επειδή «κουμπώνει» στο 3-5-2 ή στο 4-4-1-1 πίσω από τον Αραούχο, αλλά επειδή πέρσι ήταν συμπαίκτες στη Λας Πάλμας, άρα έχουν κοινό σημείο επαφής.
Πέραν του ότι με τον Κροάτη μπορεί αποδεδειγμένα να συνεργαστεί, πρόκειται για έναν φορ οξυδερκή που έκανε πέρσι τον Μάνταλο στο β’ γύρο σε ορισμένα ματς να μοιάζει με… Εζίλ! Ο αρχηγός της ΑΕΚ του έβγαλε ασίστ πέραν πάσης φαντασίας, κάθετες οι περισσότερες και με τον Μάνταλο φέτος να δείχνει ανεβασμένος, ο κόσμος δικαίως ονειρεύεται.
Εννοείται, επίσης, πως ο Αραούχο θα προσφέρει διότι δεν χρειάζεται προσαρμογή, θα έχει τον ίδιο προπονητή και φυσικά θα αγωνιστεί στην ομάδα που ήθελε!
Μικρότερο το κόστος απ’ όσο παρουσιάζεται!
Μερίδα του Τύπου επέκρινε τον τρόπο απόκτησης του Αραούχο, διότι έρχεται ως δανεικός, θεωρώντας πως η ΑΕΚ αποκτά «αέρα». Τα πράγματα δεν έχουν έτσι ακριβώς.
Κατ’ αρχάς το συμβόλαιό του αντισταθμίζεται από αυτό που γλιτώνει η ΑΕΚ με την αποχώρηση του Αλμέιδα. Το δε περσινό του δύσκολο γκολ στη Νέα Σμύρνη που έστειλε την ΑΕΚ στα προκριματικά του Champions League χάρισε στην ΠΑΕ 400.000 ευρώ (συν τα έσοδα του αγώνα με την ΤΣΚΚΑ). Άρα στην πραγματικότητα η ΠΑΕ έβγαλε καθαρά από τα ταμεία της 800.000 ευρώ για τον δανεισμό που πράγματι δεν μπορούν να εξαργυρωθούν με κάποιο τρόπο. Άλλο 800.000 ευρώ, όμως κι άλλο δύο εκατομμύρια ευρώ που εμφανίζουν κάποια Μέσα. Είτε ερχόταν δανεικός, είτε όχι, το συμβόλαιό του θα το πλήρωνε η ΑΕΚ, άρα δεν μπορεί να μπαίνει στην εξίσωση το ποσό του συμβολαίου, η εφορία, τα έξοδα για το σπίτι του κτλ. Αυτές είναι… μπακαλιές για να μειώσουν την επιτυχία μίας μετεγγραφής που οφείλεται εν πολλοίς στο άριστο κλίμα που υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια στην ομάδα, αλλά και η προοπτική που αναπτύσσεται (Ευρώπη, Αγία Σοφία, πρωταθλητισμός κτλ) και που ανάγκασαν έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή σε μία εξαιρετική ηλικία να προτιμήσει το ελληνικό πρωτάθλημα εις βάρος του ισπανικού.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως ο Δημήτρης Μελισσανίδης προτίμησε το καλό της ομάδας του και άφησε στην άκρη τον εκνευρισμό του για τις ενέργειες του προέδρου της Λας Πάλμας. Σημασία έχει πως αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ διαθέτει Αραούχο, Λιβάγια και Γιακουμάκη, ενώ πριν από δύο χρόνια στην επιστροφή της στη Super League είχε τον Αραβίδη, τον τραυματία Τζιμπούρ και τον ανεπαρκή Κρισάντους. Δεν μιλάμε για απλή πρόοδο, αλλά για εκτίναξη.