Μιχάλης Μαθιουδάκης: «Η αισιοδοξία είναι μονόδρομος»

Στο θέατρο «Βέμπο» έχει ανέβει μια παράσταση αλλιώτικη από τις άλλες, καθώς η επιθεώρηση που γνωρίζαμε παλιά ντύθηκε τα σύγχρονά της κοστούμια και έρχεται να αγκαλιάσει την νέα γενιά, χαρίζοντάς της πλούσιο γέλιο, χωρίς τους ξεπερασμένους εκχυδαϊσμούς. Πρόκειται για την επιθεώρηση «Τι Ζούμε;» σε κείμενα του Λάμπρου Φισφή και σκηνοθεσία δική του και του Γιάννη Σαρακατσάνη. Δίπλα τους αξιόλογοι ηθοποιοί και, χωρίς να είναι στις προθέσεις μας να αδικήσουμε κανέναν, κάναμε την τυχαία επιλογή να μιλήσουμε με τον Μιχάλη Μαθιουδάκη, ηθοποιό και συγγραφέα. Έναν νέο ταλαντούχο άνθρωπο, που δείγμα της δουλειάς του είναι οι παραστάσεις «Κωμικό μπουμ» (παίρνουμε την κωμωδία στα σοβαρά) (2016), «Όλο λάθος» (2016), «Summer Comedy Party» (2017), και φυσικά η συμμετοχή του στο «Τι Ζούμε;» (2017). Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης αναφέρθηκε στην νέα γενιά stand up κωμικών ηθοποιών και στο όραμά τους για μια επιθεώρηση νεανική, σύγχρονη, πρόσχαρη…

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

 

⇒ Μια νέα γενιά stand up κωμικών αποφασίζει να αναβιώσει την παλιά καλή επιθεώρηση. Πόσο ρίσκο υπάρχει πίσω από αυτήν την κίνηση;

«Η αλήθεια είναι πως στην ομάδα δεν είμαστε όλοι stand up κωμικοί. “Γνήσιος” κωμικός είναι ο Λάμπρος Φισφής. Εγώ και ο Ζήσης ο Ρούμπος έχουμε διπλή ιδιότητα, είμαστε και stand up κωμικοί αλλά και ηθοποιοί. Τα υπόλοιπα 5 μέλη της ομάδας είναι εξαιρετικοί κωμικοί ηθοποιοί (και όχι μόνο).   

»Στην πραγματικότητα, δεν προσπαθούμε να αναβιώσουμε την επιθεώρηση. Αυτό που θέλουμε είναι να την αναμορφώσουμε, αλλάζοντάς της κάποια δομικά στοιχεία ως προς τον τρόπο γραφής των “σκετς”. Προσπαθούμε να εισαγάγουμε έναν πιο “ευρωπαϊκό” τρόπο γραφής, με πιο πυκνά γέλια, καλύτερα αστεία και κυρίως αποστασιοποιημένο από τα πολιτικά και σεξιστικά κλισέ.

»Επίσης, δεν θεωρώ ότι παίρνουμε κάποιο μεγάλο ρίσκο. Αφ’ ενός επειδή ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι τα κείμενα που γράφουμε “δουλεύουν” (όλα δοκιμάζονται σε ζωντανό κοινό, όπως γίνεται και στο εξωτερικό), αφετέρου επειδή τα μέλη της ομάδας έχουν μεγάλη εμπειρία από πολλές μορφές κωμωδίας, όπως το improv, το stand up, το sketch comedy κ.λπ. Με έναν τρόπο η ελληνική επιθεώρηση “συγγενεύει” με όλα τα παραπάνω είδη, οπότε παρ’ ότι είμαστε σε “ξένα νερά”, ταυτόχρονα νιώθουμε και μια παράξενη οικειότητα με αυτό το είδος».

⇒ Ποια καλλιτεχνική ανάγκη σάς οδήγησε σ’ αυτήν την απόφαση;

«Το απωθημένο του Λάμπρου Φισφή. Αυτός μας… τρέχει όλους, αυτόν να ρωτήσετε…»

⇒ Ποια στοιχεία ήταν εκείνα που έκαναν την επιθεώρηση τα τελευταία χρόνια ένα θεατρικό είδος με πολλούς πολέμιους;

«Ο λαϊκισμός, τα πολιτικά και σεξιστικά κλισέ που ανέφερα προηγουμένως, και αρκετές φορές η φτήνια οδήγησαν την επιθεώρηση όχι τόσο στο να έχει πολέμιους (πολλοί την αγαπούν και πολλοί την αντιμετωπίζουν ακόμα και σήμερα ως κάτι cult), αλλά σε κάτι πολύ χειρότερο: την οδήγησαν στο να χάσει την επαφή της με την νέα γενιά. Και νέα γενιά εννοώ τους ανθρώπους κάτω των 35. Θυμάμαι και τον εαυτό μου μικρό όταν έβλεπα επιθεώρηση ένιωθα ότι αυτά τα αστεία τύπου ΠΑΣΟΚ –  Ν.Δ. είναι για γέρους.  Ένιωθα πως από αυτό που έβλεπα –όσο σπουδαίοι και αν ήταν οι ηθοποιοί– τίποτα δεν με αφορούσε».    

⇒ Εσείς τι κρατάτε και τι αφήνετε πίσω από τα στοιχεία της κλασικής επιθεώρησης;

«Κρατάμε την επαφή με το κοινό, τον σουρεαλισμό, την άγρια σκηνική ελευθερία, τα χορευτικά των 2 βημάτων, τα playback στα τραγούδια, τις γιαγιάδες, την αισιοδοξία, αυτό το ξαφνικό αίσθημα ευφορίας που μας καταλαμβάνει για την ζωή, και την φράση από τις αφίσες “γέλια, γέλια, γέλια”.

»Το τι αφήνουμε πίσω θα μας το πείτε εσείς, όταν θα έρθετε να μας δείτε…»

 ⇒ Τι ρόλο παίζει το stand up στην παράσταση «Τι Ζούμε;»;

«Είναι ο συνδετικός ιστός όλης την παράστασης, ο Λάμπρος Φισφής σε ρόλο κονφερασιέ, που μπαινοβγαίνει ανάμεσα στα σκετς ορίζοντας τον ρυθμό, και σε μεγάλο βαθμό το ύφος του έργου. Επίσης παίζει –χωρίς να προσβάλλει– με το κοινό και το καλεί να συμμετάσχει και αυτό ενεργά στην διαμόρφωση κάποιων από τα  σκετς. Περισσότερα δεν μπορώ να πω».

⇒ Στο ερώτημα «Τι Ζούμε;» η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό σας είναι αισιόδοξη ή απαισιόδοξη;

«Αισιόδοξη. Είναι μονόδρομος».

⇒ Οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας είναι πηγή έμπνευσης γι’ αυτήν την παράσταση που ήδη έχει χαρίσει το γέλιο σε χιλιάδες θεατές. Σαν λαός έχουμε χιούμορ, διαθέτουμε όμως αυτοσαρκασμό;

«Θεωρώ ότι ως λαός έχουμε αυτοσαρκασμό, αλλά είμαστε λίγο δύσκολοι. Θεωρώ ότι ο Έλληνας ως θεατής είναι ανοιχτός στην αυτοκριτική μόνο αν βρεις το “κουμπί” του. Αλλιώς, αντιδράει.  Θέλει να οδηγηθεί σε αυτό το πεδίο από μία πολύ συγκεκριμένη οδό ύφους.

»Αν καταφέρεις όμως και αγγίξεις την καρδιά του, νομίζω ότι θα σε ακολουθήσει σε αυτό που θέλεις να πεις μέχρι το τέλος».

Λάμπρος Φισφής: «Θέλουμε την επιθεώρηση κοντά στους νέους»

Ο Λάμπρος Φισφής καταφέρνει να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής που όλοι αγαπάμε να μισούμε (ή και αντίστροφα). Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που και το «Τι Ζούμε;», η πρώτη επιθεώρηση που υπογράφει και συν-σκηνοθετεί με τον πολυτάλαντο Γιάννη Σαρακατσάνη, αποτελεί μια ωδή στην καθημερινότητα, μέσα από ήρωες της διπλανής πόρτας… Ζητήσαμε από τον αγαπημένο Λάμπρο Φισφή να μας περιγράψει το πώς προέκυψε η επιθεώρηση «Τι Ζούμε;». Και εκείνος φυσικά μας απάντησε ότι…

«…Η ιδέα αυτής της παράστασης ήταν να φέρουμε ξανά την επιθεώρηση στους νέους. Να ανανεώσουμε αυτό το είδος και να το ενώσουμε, αφαιρώντας πράγματα όπως η πολιτική σάτιρα και να εισαγάγουμε νέες μορφές κωμωδίας όπως τον αυτοσχεδιασμό, το stand up comedy και την διά-δραση που έχει αγαπήσει ο κόσμος. Οι ιστορίες και τα θέματα της κωμωδίας “Τι Ζούμε;” έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά μας και οι πρωταγωνιστές είναι ήρωες με τους οποίους ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί. Το αποτέλεσμα είναι ένα comedy show με στοιχεία επιθεώρησης που πιάνει μια μεγάλη γκάμα θεμάτων μέσα από έναν καταιγιστικό ρυθμό! 12 σκετς, 45 χαρακτήρες και πολύ γέλιο…»

«Τι Ζούμε;»

Κείμενα: Λάμπρος Φισφής

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης, Λάμπρος Φισφής

Ερμηνεύουν: Γιώργος Αγγελόπουλος, Μιχάλης Μαθιουδάκης, Δημήτρης Μακαλιάς, Αλεξάνδρα Ούστα, Ζήσης Ρούμπος, Γιάννης Σαρακατσάνης, Λάμπρος Φισφής, Ειρήνη Ψυχράμη

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Καραπούλιου Μαρία

Συμβολή στα κείμενα: Μιχάλης Μαθιουδάκης, Γιάννης Σαρακατσάνης

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

Θέατρο «Βέμπο», Καρόλου 18 Αθήνα, μετρό Μεταξουργείο (τηλ.: 210-5229519)