Οι «ξεγραμμένοι» μπορούν ακόμα να ονειρεύονται!

Τίποτα δεν προϊδέαζε ότι αυτή η Εθνική, θα εξέπληττε, για μία ακόμη φορά, όχι μόνο τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «ανθέλληνες», αλλά ακόμη και τους φανατικότερους υποστηρικτές της. Και όμως, το «μέταλλο» που απέκτησε αυτή η ομάδα το μαγικό 2004, δεν «σκούριασε». Και το ταξίδι συνεχίζεται…

Η Ελλάδα πήγε στη Βραζιλία με σκοπό να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορούσε. Αυτό το… καλύτερο, ήταν η πρόκριση από τη φάση των ομίλων. Η κλήρωση δεν… φέρθηκε καλά στον Φερνάντο Σάντος και τους παίκτες του, καθώς έφερε στο δρόμο της την εκπληκτική Κολομβία, τη γεμάτη παίκτες παγκόσμιας κλάσης, Ακτή Ελεφαντοστού και την εκρηκτική και πάντα φιλόδοξη Ιαπωνία. Η διοργάνωση ξεκίνησε με εφιαλτικό τρόπο. Το 3-0 από την Κολομβία στην πρεμιέρα προκάλεσε απογοήτευση και αρκετή μουρμούρα. Ωστόσο, οι περισσότεροι στάθηκαν στη «βιτρίνα». Στο αποτέλεσμα. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είδαν μέσα από άλλο πρίσμα το ατυχές αυτό παιχνίδι. Διότι η Ελλάδα, κόντρα στην Κολομβία, δέχθηκε τρία γκολ από καραμπόλες, είχε περισσότερες και κλασικότερες ευκαιρίες από τους Κολομβιανούς, είχε ένα… άχαστο δοκάρι με τον Φάνη Γκέκα, ο οποίος θα έβαζε και πάλι δυνατά την Ελλάδα στο παιχνίδι και γενικά έδειξε εξαιρετικά στοιχεία, τα οποία, όπως αποδείχθηκε, ήταν ο προάγγελος μίας φωτεινής συνέχειας.

Η ισοπαλία με την Ιαπωνία διατήρησε την ελπίδα ζωντανή. Μπορεί οι Έλληνες διεθνείς να μην απόδωσαν ποδόσφαιρο επιπέδου… Βραζιλίας, μπορεί να μην έκαναν τις φαντεζί ενέργειες ή να καθήλωσαν στην άμυνά τους, τους Ιάπωνες, όμως διατήρησε την ελπίδα ζωντανή και έδωσε στόχο στον Φερνάντο Σάντος και τους παίκτες του.

Φτάνοντας στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού, η Ελλάδα ήθελε μόνο τη νίκη, Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, θα την έστελνε στο αεροπλάνο της επιστροφής. Οι οιωνοί ήταν οι χειρότεροι δυνατοί. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο 30άλεπτο, ο Σάντος αναγκάστηκε να κάνει δύο αλλαγές, καθώς οι Κονέ, Καρνέζης τραυματίστηκαν και αποχώρησαν. Όμως αυτή η ομάδα αποδεικνύεται πως είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα. Είναι φτιαγμένη από ατσάλι. Κουβαλάει αυτό το «μέταλλο», που απέκτησε τόσο ξαφνικά εκείνο το καλοκαίρι του 2004, στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Η αναγκαστική αλλαγή, ο Σάμαρης, ήταν εκείνος που άνοιξε το σκορ. Η ισοφάριση των Ιβοριανών αποτέλεσε επίσης ένα καίριο πλήγμα. Όμως οι Έλληνες διεθνείς έδειξαν ότι διακατέχονται από μία διαφορετική νοοτροπία. Όχι μόνο δεν τα παράτησαν, αλλά ενίσχυσαν τις προσπάθειές τους. Τρία δοκάρια, αρκετές ευκαιρίες και μία επιθετική παρουσία που παραπέμπει ακόμα και σε διεκδικήτριες του τροπαίου, ήταν ο απολογισμός πριν… το έμφραγμα – για τους Ιβοριανούς – του τελευταίου λεπτού των καθυστερήσεων. Ο Σαμαράς κέρδισε το πέναλτι. Ο Σαμαράς το εκτέλεσε και ο Σαμαράς έβγαλε όλη την Ελλάδα στους δρόμους να πανηγύριζε μέχρι το πρωί!

Όμως δεν είναι μόνο αυτά που είδαμε στην Εθνική ομάδα. Είδαμε το σεβασμό των αστέρων της Ακτή Ελεφαντοστού στον αρχηγό, Γιώργο Καραγκούνη. Η αγκαλιά του Ντρογκμπά, ο σεβασμός του Γιάγια Τουρέ, ο τρόπος που κοιτούσαν άπαντες οι Ιβοριανοί τον πολύπειρο μέσο, θα έπρεπε να μας έχει στείλει ένα μήνυμα. Ότι τελικά, οι εκτός συνόρων, σέβονται πολύ περισσότερο την Εθνική μας ομάδα, απ’ ότι οι εντός, που… τελικά, πανηγυρίζουμε τις μεγάλες επιτυχίες!

Είδαμε τον Γιώργο Σαμαρά να… χάνεται σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά τελικά, να είναι ο MVP της Ελλάδας, διότι έβγαλε την πάσα στο πρώτο γκολ, κέρδισε και εκτέλεσε το πέναλτι στο δεύτερο! Είδαμε έναν εκπληκτικό Γιάννη Μανιάτη, να πραγματοποιεί ένα από τα πιο ώριμα παιχνίδια στην καριέρα του. Ήταν σχεδόν αλάνθαστος. Ήταν η ήρεμη δύναμη στη μεσαία γραμμή. Είδαμε έναν Χολέμπας να οργώνει την αριστερή πλευρά. Έκοβε, μάρκαρε, έδινε μάχες και δημιουργούσε. Είδαμε έναν Λάζαρο Χριστοδουλόπουλος να «χορεύει» τους Ιβοριανούς αμυντικούς, να τους «τρέχει» και να απειλεί την εστία τους. Αντίπαλοί του δεν ήταν τίποτα παιδάκια. Ήταν ο Κόλο Τουρέ και η παρέα του, παίκτες παγκόσμιας κλάσης, με συμβόλαια που προκαλούν… ναυτία!

Η Ελλάδα συνεχίζει στο Μουντιάλ. Κόντρα σε κάθε πρόβλεψη. Κόντρα σε κάθε «ειδικό». Κόντρα στα πικρόχολα σχόλια «φίλων» και «εχθρών». Μπροστά της πλέον, βρίσκεται η Κόστα Ρίκα. Μία ομάδα που εντυπωσίασε, που διαθέτει στις τάξεις της τον φορμαρισμένο «γνωστό μας», Τζόελ Κάμπελ, αλλά που στο κάτω – κάτω, δεν είναι το μεγαθήριο που θα ορθώσει τείχος μπροστά στον Φερνάντο Σάντος και τους παίκτες του. Η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει την πορεία της και να φτάσει στους «8» του Μουντιάλ. Αν το πάρουμε αναλογικά, είναι ένας πραγματικός άθλος. Η Ελλάδα της κρίσης, η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, η Ελλάδα που προσπαθεί να απεμπλακεί από τη λαίλαπα των μνημονιακών της υποχρεώσεων, που πασχίζει να επιβιώσει, αυτή η Ελλάδα, μπορεί και αναβλύζει ελπίδα, στέκεται όρθια απέναντι σε μεγαθήρια και προκαλεί τον παγκόσμιο θαυμασμό, κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Ας απολαύσουμε το ταξίδι. Στο κάτω – κάτω, η διαδρομή είναι πιο διασκεδαστική από τον προορισμό…

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα