ΠΑΕ ΑΕΚ: Όχι στα λάθη του παρελθόντος

Δύο είναι οι τάσεις που έχουν διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή στην ομάδα της ΑΕΚ μετά το τέλος των μετεγγραφών και το ξαφνικό ντεμαράζ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ που «πάγωσαν» τον κόσμο της Ένωσης, ο οποίος περίμενε μάταια τον επιθετικό της τελευταίας στιγμής. Η μία τάση λέει πως ορθώς η διοίκηση δεν ανοίγεται και δεν κάνει τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και η άλλη πως οι οικονομική πολιτική ήταν σφικτή όσο ποτέ άλλοτε.

Ας αναλύσουμε τις δύο αυτές τάσεις για να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα:

Τάση Α! Καλά κάνει η ΠΑΕ και δεν «ανοίγεται»

Ως γνωστόν, η ΑΕΚ υποβιβάστηκε το 2013 στην ερασιτεχνική κατηγορία λόγω αδυναμίας διαχείρισης των υπέρογκων χρεών. Κι αν επί Ψωμιάδη οι ένοχοι ήταν αυτοί που επέτρεψαν να εμπλακεί με την ΠΑΕ και να ξεκινήσει η δημιουργία του δυσβάσταχτου χρέους, στη μετά Ντέμη εποχή έγιναν τεράστια λάθη διαχείρισης. Το 2004 και το 2005, στην ΑΕΚ του Μπούρμπου και του Κρασσά και των 25.000 εισιτηρίων μέσο όρο, αλλά και στην ομάδα του 2006 και του 2007 με τη συμμετοχή στους ομίλους του Champions League και τα 30.000 και βάλε διαρκείας όλα κυλούσαν υπέροχα, το χρέος από τα 40.000.000 ευρώ είχε πέσει στα μισά και το πλάνο λειτουργούσε άψογα με μία μικρή λεπτομέρεια να χαλάει τα πάντα. Δεν ερχόταν το πρωτάθλημα. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Ήρθε ο Ριβάλντο τη μία χρονιά, ήρθε ο Σκόκο την επόμενη, δόθηκε τρελή αποζημίωση στον Φερέρ και γενικά η διοίκηση ξέφυγε, με αποτέλεσμα το χρέος να φτάσει μέσα σε 1,5 χρόνο ξανά στα 30 και βάλε εκατομμύρια. Το πρωτάθλημα του 2008 χάθηκε, την επόμενη σεζόν η ΑΕΚ αποκλείστηκε από την Ομόνοια και γενικώς το πράγμα κατρακύλησε. Όταν το 2012 η ΠΑΕ δεν μπόρεσε να φέρει τις απαραίτητες εγγυήσεις για να βγει στην Ευρώπη, όλοι ήξεραν που πάει το πράγμα. Στην οριστική διάλυση.

Αυτό είναι που θέλουν να αποφύγει η σημερινή διοίκηση και επιπλέον υπάρχουν δύο συνισταμένες που προστίθενται σε αυτή την πολιτική. Η μία είναι το Financial Fair Play που επιτρέπει μέσα στο οικονομικό έτος χρήματα για μεταγραφές που ξεπερνούν τα έσοδα μόνο κατά 20% και η άλλη η ανάγκη για οικονομία λόγω του γηπέδου!

Υπό αυτό το πρίσμα είναι απόλυτα δικαιολογημένη η πολιτική της ΠΑΕ. Δόθηκαν 160.000 ευρώ στην Κέρκυρα, ενώ περίπου 3.000.000 ευρώ είναι τα νέα συμβόλαια, με μεγαλύτερο αυτό του Μπουονανότε. Τα δε έσοδα προέρχονται από τα 8.000 εισιτήρια διαρκείας, τα χρήματα από το τηλεοπτικό συμβόλαιο (περίπου 1,5 εκ. ευρώ) και τις διάφορες χορηγίες. Μία ή άλλη δηλαδή.

Τάση Β! Εκνευριστικά σφικτή η πολιτική, δεν ταιριάζει με το σύνθημα «Ερχόμαστε»

Υπάρχει προφανώς και η ανυπόμονη τάση, αυτή που ισχυρίζεται πως μία απλή χορηγία του Δημήτρη Μελισσανίδη μέσω της Aegean θα μπορούσε να αυξήσει τα έσοδα και να δικαιολογήσει μία ή δύο μεγάλες μεταγραφές (για να ξεπεραστεί ο βραχνάς του FFP). Προφανώς μία τέτοια ενέργεια δεν είναι απλή υπόθεση, ενώ την ίδια ώρα υποτίθεται ότι γίνεται μία μεγάλη οικονομία για το γήπεδο!

Υπάρχουν κι αυτοί που λένε πως τα χρήματα που δίνονταν για τον Ορλάντο Σα, τον Τζιοβάνι και τον Σκόκο είναι δείγμα του ότι η ΠΑΕ μπορούσε να δώσει και το κάτι παραπάνω, αλλά δεν το έκανε. Προφανώς και ισχύει κάτι τέτοιο, ωστόσο το μήνυμα που πέρασε η ΠΑΕ από το Μάιο κιόλας ήταν ξεκάθαρο: «Θα πάρουμε μόνο παίκτες που μας ενδιαφέρουν και πιστεύουμε ότι θα πιάσουν. Δεν θα φέρουμε κανέναν μόνο για να τον φέρουμε!»

Λογική η απογοήτευση του κόσμου

Όλα αυτά τα λογιστικά, βέβαια, δεν αρέσουν στον κόσμο που βλέπει μεταγραφές εκατομμυρίων στον Πειραιά, στην Τούμπα και στη Λεωφόρο. Ωστόσο, έτσι έχουν τα πράγματα. Όταν δεν παίζεις Ευρώπη τα έσοδα είναι περιορισμένα. Και όταν ο τηλεοπτικός χορηγός σε κατατάσσει στους νεοφώτιστους και σου στερεί στην πραγματικότητα 2.000.000 ευρώ (τουλάχιστον δύο μεταγραφές δηλαδή) δεν μπορείς να κάνεις και πολλά περισσότερα.

Ο κόσμος είναι παγωμένος, αλλά δύο καλά αποτελέσματα μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω, είναι γνωστό αυτό στην μπάλα. Και στην τελική, τόσο ο Μπουονανότε, όσο και ο Βάργκας δεν είναι τυχαίες μεταγραφές, ούτε μπορείς να ψέξεις μία διοίκηση και έναν τεχνικό διευθυντή όταν καταφέρνει και ρίχνει τιμές ή κάνει καλά παζάρια. Διότι για να φτάσει η ΑΕΚ να χάνει παίκτες με δραματικό τρόπο (Τζιοβάνι, Χαφέζ), κατάφερε να κάνει και διαπραγματεύσεις που γλίτωσαν πολλά εκατομμύρια.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα