«Πλήρωσε, έχεις δεν έχεις…»

Αν κι άνεργος, θα καταβάλει διατροφή για τα έξοδα της ανήλικης κόρη του! Αυτό έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείου Βόλου (απόφαση υπ΄ αριθμόν διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων 28/2016).

Ρεπορτάζ: Πωλίνα Βασιλοπούλου

Στη Δικαιοσύνη είχε προσφύγει η πρώην σύζυγος, ζητώντας να ληφθούν από το δικαστήριο ασφαλιστικά μέτρα, ώστε να υποχρεωθεί προσωρινά ο πατέρας της κόρης της σε καταβολή προς αυτήν χρηματικού ποσού 300 ευρώ μηνιαίως, ως συμμετοχή του στα έξοδα διατροφής της άνω ανήλικης, καταβλητέου από την επίδοση της αίτησης και εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης μέχρις εξοφλήσεως.
Ωστόσο, η πρώην σύζυγος ζητούσε, επίσης, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, να υποχρεωθούν προσωρινά οι γονείς του πρώην συζύγου της να καταβάλουν σ’ αυτήν το ποσό των €150 μηνιαίως ο καθένας, «ως συμμετοχή τους στα έξοδα διατροφής της ανήλικης ως άνω εγγονής τους, καταβλητέου του εν λόγω ποσού από της επιδόσεως της αιτήσεως και εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσεως μέχρις εξοφλήσεως, για το λόγο ότι οι καθ’ ων είναι υπόχρεοι σε διατροφή του εν λόγω ανηλίκου ύστερα από τον υιό τους και πατέρα του παιδιού, ο οποίος στερείται εισοδημάτων και περιουσίας, ενώ αυτοί δύνανται, κατά τα λεπτομερώς αναφερόμενα στην αίτηση, να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες του ανηλίκου, το οποίο δεν μπορεί να αυτοδιατραφεί λόγω της έλλειψης εισοδημάτων και περιουσίας».

Το ιστορικό της υπόθεσης

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης ο πατέρας είχε υποχρεωθεί στην καταβολή διατροφής 200 ευρώ, ωστόσο όπως σημειώνει το δικαστηρίου «από τον Οκτώβριο του έτους 2015 και εντεύθεν έχει παύσει να καταβάλει για την κάλυψη των εξόδων διαβίωσης του άνω ανηλίκου τέκνου του το προαναφερόμενο ποσό κατά μήνα, το οποίο μέχρι τότε κατέβαλε».

Στην προκείμενη περίπτωση ο πατέρας είναι πλέον άνεργος και λαμβάνει ως επίδομα ανεργίας το ποσό των 396 ευρώ μηνιαίως. Το δικαστήριο υπογραμμίζει ωστόσο ότι:
«Λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του (38 ετών), της καλής κατάστασης της υγείας του και της προηγούμενης εργασιακής εμπειρίας του, έχει τις δυνατότητες, αλλά και την υποχρέωση, προκειμένου να ικανοποιήσει τις διατροφικές ανάγκες του παραπάνω ανηλίκου τέκνου του, να εξεύρει αντίστοιχη της επαγγελματικής του εμπειρίας εργασία, έστω με περιορισμένο ωράριο, από την οποία πιθανολογείται ότι τα μηνιαία εισοδήματα του δεν θα υπολείπονται των 500 ευρώ κατά μήνα (βλ. και Ανδρουλάκη στον ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου υπ’ άρθρο 1487 παρ. 31, 32 σελ. 721).

Είναι ιδιοκτήτης ενός ιδιωτικής χρήσης επιβατικού αυτοκινήτου, ενώ διαμένει με τους γονείς του, χωρίς να βαρύνεται με την καταβολή ενοικίου. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή δεν πιθανολογήθηκε ότι διαθέτει, πλην όμως βαρύνεται κατά νόμο με την διατροφή τρίτων προσώπων και συγκεκριμένα της ανήλικης θυγατέρας του την οποία απέκτησε στις 22.3.2011 από τον δεύτερο γάμο του με την (…).

Με βάση τις ως άνω οικονομικές δυνατότητες των γονέων της και τις εν γένει περιστάσεις οι μηνιαίες διατροφικές ανάγκες της ανήλικης ως άνω θυγατέρας των διαδίκων στην από 14.9.2015 και με αριθμό κατάθεσης 693/2015 αίτηση ανέρχονται, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, στο ποσό των 450 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι ανάλογο με τις ανάγκες της, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής της και ανταποκρίνεται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή, συντήρηση και εκπαίδευση της».

Τη… γλύτωσαν οι παππούδες

Και συνεχίζει η δικαστική απόφαση: «Από το ποσό αυτό ο καθ’ ου είναι σε θέση να καταβάλει το ποσό των 200 ευρώ, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η δική του διατροφή. Το υπόλοιπο μέρος της δικαιούμενης διατροφής της ανήλικης οφείλει να το επιβαρυνθεί η μητέρα της, η οποία έχει την οικονομική δυνατότητα να το προσφέρει με παροχές είτε σε είδος (με την προσωπική της καθημερινή φροντίδα) είτε σε χρήμα (από το προσωπικό της εισόδημα), ως έχουσα, κατά νόμο, συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών και εν γένει δυνατοτήτων της, υποχρέωση διατροφής της».
Παράλληλα, το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα να καταβάλλουν τη διατροφή οι γονείς του πατέρα καθώς όπως επισημαίνεται στην απόφαση «δεν έχουν υποχρέωση καταβολής διατροφής στην προρρηθείσα εγγονή τους, αφού, όπως προαναφέρθηκε, ο τελευταίος (σ.σ. ο πατέρας του παιδιού) έχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του για τη διατροφή του τέκνου του και, επομένως, δεν γεννάται αξίωση και κατ’ αυτών, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1490 του ΑΚ (ΑΠ 282/2012 τ.ν.π. ΔΣΑ)».