ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δημοσιογράφος για… Πούλιτζερ

Ήταν Νοέμβριος του 2016 όταν ο δημοσιογράφος, με αξιοπρόσεκτη πορεία στο ρεπορτάζ της Νέας Δημοκρατίας σε ΑΝΤ-1 και ΕΡΤ, Σπύρος Παπαδάκης, εμφανίστηκε πρώτη φορά στα γραφεία της «Άποψης». Έχοντας μείνει για αρκετό καιρό εκτός αγοράς, ξεκίνησε την εργασία του στην εφημερίδα μας.

Ο ζήλος του κράτησε μερικές μόλις ημέρες, καθώς σύντομα άρχισαν οι… εκπτώσεις στα συμφωνηθέντα. Πότε ένα έκτακτο επαγγελματικό ραντεβού, πότε μία πολύωρη συνεδρίαση στη Βουλή ή στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, πότε ένα οικογενειακό πρόβλημα, ο Σπύρος Παπαδάκης άρχισε από πολύ νωρίς τις «εκπτώσεις» στη δουλειά του. Όχι όμως και στις απολαβές του, καθώς σε μία περίοδο που οι καθυστερήσεις καταβολής μισθοδοσίας στον κλάδο των ΜΜΕ είναι κανόνας, ο ίδιος όχι μόνο αμείβονταν με συνέπεια τα συμφωνημένα, αλλά –παραμονές του Πάσχα 2017- πήρε και προσωπικό δάνειο από τον εκδότη της «Άποψης», ύψους 2.000 ευρώ, με το πρόσχημα της αγοράς αυτοκίνητου.

Λίγες ημέρες αργότερα, ενώ άπαντες στην εφημερίδα ετοιμάζονταν για τη λειτουργία της ανανεωμένης ιστοσελίδας που ο ίδιος είχε αναλάβει να «στήσει», εξαφανίστηκε. Για την ακρίβεια «χάθηκε» τις δύο πιο κρίσιμες ημέρες για την έκδοση της εφημερίδας (Πέμπτη, Παρασκευή) και ως εκ θαύματος «εμφανίστηκε» του πρωινές ώρες του Σαββάτου που μόνο η γραμματέας βρίσκονταν στον χώρο της εφημερίδας, μάζεψε τα λιγοστά πράγματα του, ενημέρωσε ότι «πετάγομαι στο φαρμακείο» και δεν επέστρεψε ποτέ.

Στις αλλεπάλληλες οχλήσεις συνεργατών, αλλά και του εκδότη της «Άποψης» απαντούσε πως έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, το οποίο δεν του επιτρέπει να εργαστεί. Κάποια στιγμή, μάλιστα, επικοινώνησε με γραπτό μήνυμα στο οποίο ανέφερε ότι έχει μόλις έξι μήνες ζωής, λόγω βαρύτατης ζημιάς που έχει υποστεί ο οργανισμός του. Καλή τι πίστει, συνάδελφοι και εκδότης προσφέρθηκαν να τον βοηθήσουν σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής του, ο ίδιος όμως απλά χάθηκε από προσώπου γης. Το διάστημα που ακολούθησε, στα γραφεία της «Άποψης» έφταναν διάφορες πληροφορίες περί ενασχόλησης του με καλλιστεία, καλλιτεχνικά κάστινγκ και άλλου είδους εργασίες, εκτός του δημοσιογραφικού κλάδου. Κανείς, όμως, δεν έδωσε βάση, καθώς δεν χωρά ανθρώπου νους ότι ένας γνωστός δημοσιογράφος θα μετέρχονταν τέχνασμα όπως ο επικείμενος θάνατος του, προκειμένου να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του. Η εφημερίδα και το site της «Άποψης» συνέχισαν να λειτουργούν κανονικά και κανείς δεν ασχολήθηκε ξανά με την περίπτωση του Σπύρου Παπαδάκη, παρά την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά που επέδειξε.

Το περασμένο Σάββατο, όμως, σε ένα τυχαίο ξεφύλλισμα των πολιτικών εφημερίδων πέσαμε πάνω σε ρεπορτάζ με την υπογραφή του, το οποίο –ω του θαύματος- ήταν ακριβώς ίδιο με ρεπορτάζ που είχε δημοσιευτεί στην «Άποψη» τον Ιανουάριου του 2017. «Κόπι πάστε» που θα έλεγε και ο «γίγαντας» Παύλος Πολάκης… Σε τίτλους, πλαγιότιτλους, μεσότιτλους και φυσικά ούτε κόμμα αλλαγμένο. Αφήνοντας στην άκρη το γελοίον του πράγματος, ότι ένα πολιτικό ρεπορτάζ δεν μπορεί να είναι ίδιο κι απαράλλακτο σχεδόν 9 μήνες μετά, αφήνοντας στην άκρη ότι απαγορεύεται η αναδημοσίευση κειμένου χωρίς τη γραπτή άδεια του εκδότη, δεν μπορεί κανείς να μην σταθεί στο γεγονός της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς ενός δημοσιογράφου, μέλους της ΕΣΗΕΑ, με καριέρα στην κρατική τηλεόραση. Αυτό ακριβώς και όχι «τα δανεικά κι αγύριστα», είναι και ο λόγος που θεωρήσαμε σκόπιμο να ενημερώσουμε την εφημερίδα που βρήκε «καταφύγιο», έχοντας προφανώς διαφύγει τον υποτιθέμενο κίνδυνο για τη ζωή του.

Δυστυχώς, σε μία περίοδο που βλέπουμε δημοσιογράφους να δίνουν έντιμο αγώνα –ακόμη και με απεργία πείνας- για την διατήρηση του ασφαλιστικού τους ταμείου (ΕΔΟΕΑΠ), που δουλεύουν ώρες ατελείωτες για να βγάλουν τα προς το ζην αλλά και για να εκπληρώσουν με τον καλύτερο τρόπο το λειτούργημα τους, που παραμένουν άνεργοι επί μήνες ίσως και χρόνια, κάποιοι «συνάδελφοι» τους –στα λόγια και μόνο- να δυσφημίζουν με τις πράξεις τον κλάδο.
Το θέμα πρέπει να απασχολήσει την ΕΣΗΕΑ –για τη Δικαιοσύνη θα το σκεφτούμε- και αναμένουμε την παρέμβαση της Ένωσης στο ακραίο αυτό δημοσιογραφικό ολίσθημα.

Η «Άποψη»