Ταινία σεξ χωρίς σενάριο…

Μπορεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης να μην μπήκε στη βουλή αλλά σε… ταξί για να τον πάει (όπως δείχνει η αυτοσαρκαστική διαφήμιση της Λαϊκής Ενότητας) στο Νομισματοκοπείο, ωστόσο πολλοί ήταν αυτοί που θυμήθηκαν τον πρώην υπουργό την εβδομάδα που πέρασε.’
Αιτία η δημοσία κουβέντα που άνοιξε με αφορμή τις δηλωσίες του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Ξυδάκη, περί δραχμής και της ευημερίας που υπήρχε με το εθνικό νόμισμα.
Όσο κι αν ο κ. Ξυδάκης προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και ανεξαρτήτως του αν ήταν εξαιρετικά ατυχής η χρονική συγκυρία της τοποθέτησής του, η αλήθεια είναι ότι οι παλινωδίες δανειστών και κυβέρνησης έχουν αναστήσει το φάντασμα του καλοκαιριού του 2015 και των σεναρίων για Grexit.
Όσο δε η κοινωνία συμπιέζεται από τις αλλεπάλληλες αφαιμάξεις των εισοδημάτων της κι όσο καταλληλότερος πρωθυπουργός αναδεικνύεται (δημοκοπικά) ο… ΚΑΝΕΝΑΣ, τότε τα επιχειρήματα όσων φλερτάρουν με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ακούγονται θελκτικά.
Είναι όμως ρεαλιστικά; «Όχι» απαντά σχεδόν η πλειοψηφία των οικονομιών αναλυτών.
Για παράδειγμα, οι ελληνικές συστημικές τράπεζες εκτιμούσαν το καυτό καλοκαίρι του 2015 ότι έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε ως συνέπεια την υποτίμηση κατά 50% των συνολικών περιουσιακών στοιχείων των πολιτών, ενώ παράλληλα θα εκτόξευε τον πληθωρισμό ίσως και μέχρι το 20% σε ετήσια βάση.
Άλλοι οικονομολόγοι όπως ο κ. Ν. Οικονομίδης –καθηγητής στο Stern School of Business, NYU– αρθρογραφούσε το 2015 για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή περιγράφοντας ακόμη πιο ζοφερές εικόνες.
Εξηγούσε τότε ο κ. Οικονομίδης ότι το Grexit θα ήταν μία καταστροφική εξέλιξη του μεγέθους της Μικρασιατικής καταστροφής, με μία νέα δραχμή βαθιά υποτιμημένη με ισοτιμία 1.000 νέες δραχμές προς ένα ευρώ, με τριπλασιασμό των τιμών των καταναλωτικών αγαθών και πρόκληση ακραίας φτώχειας και κοινωνικής αναταραχής.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 2014, ο καθηγητής Οικονομικών Επιστημών, Παναγιώτης Πετράκης, υπογράμμιζε σε μελέτη του ότι σε περίπτωση Grexit το εθνικό νόμισμα που θα αντικαθιστούσε το ευρώ θα υποτιμάτο από 50% ως 90%, προκαλώντας άμεση χρηματοδοτική ανάγκη της ελληνικής οικονομίας της τάξης των 110 με 150 δισ. ευρώ.
Ακόμη όμως και αυτοί που επιχειρηματολογούν για τα όποια οφέλη από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα (π.χ. ο Κώστας Λαπαβίτσας με το «Σχέδιο Κοινωνικής Αλλαγής και Εθνικής Ανασυγκρότησης για την Ελλάδα»), δεν αρνούνται ότι η αξία του νέου νομίσματος θα μειωθεί σημαντικά σε σχέση με το ευρώ και άλλα νομίσματα, προκαλώντας αρνητικές συνέπειες για τις αγορές, τις εισροές και τα τελικά αγαθά. Δεν αρνούνται, επίσης, ότι κατά τη διάρκεια του χρόνου που χρειάζεται η ισοτιμία για να αποκτήσει τη νέα ισορροπία οι εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές με τον υπόλοιπο κόσμο θα διαταραχθούν με σημαντικό αρνητικό στο ΑΕΠ.

Ας γίνει, λοιπόν, αυτή η κουβέντα για να δούμε τελικά ποιο σενάριο θα δώσει καλύτερες προοπτικές για τα παιδιά μας.
Αν και πολύ φοβόμαστε ότι τελικά την καλύτερη απάντηση μάλλον τη δίνει το πενάκι του γνωστού Έλληνα σκιτσογράφου Γιάννη Δερμεντζόγλου, ο οποίος απεικόνισε δύο συνταξιούχους να μιλούν σε ένα παγκάκι λέγοντας ο ένας στον άλλον ότι «Θα έπρεπε ως χώρα να έχουμε ένα σενάριο παραμονής στο ευρώ κι ένα σενάριο εξόδου…».
Για να λάβει πληρωμένη απάντηση από ένα διερχόμενο: «Δεν έχει σενάριο άνθρωπέ μου, σε τσόντα παίζουμε…».