Τι ζητάει η Λαγκάρντ, τι προσφέρει ο Τσίπρας, τι θα κάνουν οι εταίροι

Εάν υπάρχει ένας λόγος που η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, αυτός είναι οι πιέσεις που ασκεί το Ταμείο στου Ευρωπαίους για ελάφρυνση του δημοσίου χρέους.

Την ίδια ώρα, βέβαια, μπορεί το ΔΝΤ να μην ζητάει νέα μέτρα λιτότητας για το 2018, ωστόσο, δεν αποδέχεται ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι 3,5%, ούτε φυσικά ότι η ανάπτυξη θα προσεγγίζει το 2,6-2,7%, με την πρόβλεψη του να είναι για μόλις 1%. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη συνάντηση που είχαν το Σάββατο οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Κριστίν Λαγκάρντ, η Γαλλίδα αξιωματούχος ξεκαθάρισε ότι σε περίπτωση απόκλισης του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2018, η μπάλα περνά στην περιοχή των Ευρωπαίων και του Βερολίνου που θα πρέπει να προχωρήσουν σε ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους για να βγαίνει το πρόγραμμα.

Οι ίδιες πηγές διευκρίνισαν ότι το δημοσιονομικό κενό για το 2018 υπολογίζεται από τους ελεγκτές σε 2,3 – 2,4 δισ. ευρώ, αν και οι ευρωπαίοι ειδικοί προβλέπουν ότι θα επιτευχθεί ο στόχος 3,5% του ΑΕΠ, όπως συνέβη την τελευταία τριετία. Οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων μπορεί να γεφυρωθούν καθώς στην υφιστάμενη συμφωνία προβλέπεται ότι «στην περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα εκπληρώσει πλήρως τις πολιτικές δεσμεύσεις της και επιτύχει τον δημοσιονομικό στόχο του Ταμείου (πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ), αλλά την ίδια στιγμή αποτύχει στους στόχους του προγράμματος του ESM (πλεόνασμα 3,5%), τότε η πρόσβαση της Ελλάδας στα δάνεια του ESM θα συνεχιστεί και οι στόχοι του προγράμματος του ESM θα επανεξεταστούν».

Σε αυτή την περίπτωση, των μεγάλων αποκλίσεων, οι πιέσεις προς την κυβέρνηση για τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού θα ενταθούν.