Τι σηματοδοτεί για Ε.Ε. και Ελλάδα η εκλογή Ρούτε

Νίκη ανάσα για την Ευρώπη η οποία μπορεί να ξεφυσήξει με ανακούφιση λίγο πριν ξεκινήσει η επόμενη κούρσα των εκλογών σε Γαλλία και Γερμανία, αλλά  και γερό χτύπημα στο λαϊκισμό αποτελεί η νίκη του  Μάρκ Ρούτε απέναντι στον ισλαμοφοβικό Γκέεερ Βίλντερς στην Ολλανδία.

Ασφαλώς το αποτέλεσμα της κάλπης και η επικράτηση του νυν κεντροδεξιού πρωθυπουργού , ο οποίος ετοιμάζεται και για την τρίτη θητεία του, στέλνει πολλαπλά μηνύματα και στην Ελλάδα.

Συσπείρωσε τους οπαδούς και έφερε κόσμο στις κάλπες

Ο Μ. Ρούτε, ο θαυμαστής της Θάτσερ και του Τσόρτσιλ με μια υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία που περιέλαβε και το σχέδιο ρήξης με την Τουρκία, κατάφερε να συσπειρώσει τους οπαδούς του αλλά και να φέρει κόσμο στις κάλπες αφού η συμμετοχή έφτασε το 81%. Παρά το γεγονός ότι το κεντροδεξιό κόμμα έχασε έδρες, παραμένει κυρίαρχη πολιτική δύναμη και ως φαίνεται θα συνεχίσει να κυβερνά σε συνεργασία με άλλα φιλοευρωπαϊκά κόμματα.

Η μεγάλη συμμετοχή και ο φόβος των πολιτών για το τι θα έφερνε μια νίκη της ακροδεξιάς συνέβαλαν στο να μην καταφέρει ο Βίλντερς να βάλει τους ακροδεξιούς στα σαλόνια της Ευρώπης. Χωρίς, βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να αισθάνεται νικητής αφού αυξάνει την πολιτική επιρροή του και θα συνεχίσει να προκαλεί με τις ακραίες θέσεις του.

Σαν ένα πρώτο μήνυμα, σύμφωνα με την Ημερησία, είναι ότι σημειώθηκε μια πρώτη ήττα για την ακροδεξιά στην Ευρώπη η οποία θέλει να παίξει κυρίαρχο ρόλο. Εστάλη ένα μήνυμα και στη Γαλλία αλλά και στη Γερμανία που έχουν εκλογές ότι πρέπει να μπει φραγμός στα ακραία, ρατσιστικά, ξενοφοβικά, αντιευρωπαϊκά κόμματα, όπως αυτό της Λεπέν και το Afd.

Φανταστείτε τι θα γινόταν αν πρώτο κόμμα ήταν αυτό του Βίντερς. Το μήνυμα θα ήταν ότι η ακροδεξιά μπορεί παντού να είναι νικήτρια, κάτι που θα άλλαζε τα δεδομένα σε πολλές χώρες. Και στην Ελλάδα όπου η Χρυσή Αυγή φαντάζει σταθερή σε ποσοστά κοντά στο 7% αλλά θα ήταν «θείο δώρο» γι’ αυτήν η επικράτηση των ακραίων, ξενοφοβικών και αντιευρωπαϊκών δυνάμεων.

Εφυγε ένα βάρος

Ένα δεύτερο μήνυμα είναι ότι οι Βρυξέλλες κυρίως αλλά και το Βερολίνο εν συνεχεία αισθάνονται ανακουφισμένες. Ένα βάρος έφυγε αφού θα ήταν πλήγμα για την Ευρώπη η επικράτηση Βίλντερς.

Όμως, το ίδιο μήνυμα λέει ότι επικρατούν στις εκλογές οι «σκληροί», με δεξιά αντζέντα. Αλλωστε, ο Ρούτε προκειμένου να κερδίσει δεν δίστασε να ρίξει στα… σκυλιά τους Τούρκους διαδηλωτές.

Δεινή είναι η ήττα των Σοσιαλδημοκρατικών, ουσιαστικά των Εργατικών με τον γνωστό σε όλους μας Γ. Ντάισελμπλουμ. Οι ιδέες τους δεν περνούν εύκολα καθώς ο κόσμος δείχνει να επιλέξει την ασφάλεια, την απομόνωση, τα εθνικά κλειστά σύνορα σε μια συνέχεια της νίκης του Ντ. Τραμπ.

Είναι προφανές ότι η κεντροαριστερά στην Ολλανδία θα πρέπει να ανασυνταχθεί και να αναζητήσει μια πιο ισχυρή ηγεσία και πιο καθαρές θέσεις.

Μεγάλη νίκη για τους Πράσινους Αριστερούς, κάτι που όμως δεν βοήθησε στο να ανέβει συνολικά η λεγόμενη Κεντροαεριστερά. Αντιθέτως σε σταθερές βάσεις κινείται η Ολλανδική κεντροδεξιά η οποία ενισχύθηκε από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα.

Ως μια πρώτη εικόνα, μπορεί να πει κανείς ότι νίκησε η Ευρώπη ή εν προκειμένου τα κόμματα που δεν θέτουν θέμα διάλυσης της ΕΕ. Κι αυτό είναι ένα καλό μήνυμα στη Γαλλία ώστε οι πολίτες να μπλοκάρουν τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς. Ομοίως να μπει φρένο και στο γερμανικόAfD.

Όμως, δεν είναι ώρα για πανηγύρια. Η ΕΕ κρέμεται σε μια κλωστή και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τους φιλοευρωπαϊστές να μπλοκάρουν εκείνους που επιθυμούν τη διάλυσή της χωρίς να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις.

Αλλά η στροφή δεξιά θα πρέπει να προβληματίσει τα σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα, όπως π.χ. τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, τον Μ. Σουλτς στη Γερμανία, τον εκλεκτό των Γάλλων σοσιαλιστών Αμόν στη Γαλλία, τους κεντροαριστερούς στην Ιταλία. Αλλωστε, ο Ρούτε θεωρείται σκληρός και απέναντι στην Ελλάδα. Μπορεί να μην επιθυμεί το Grexit αλλά σίγουρα η γραμμή είναι καθαρά… γερμανική.

Τίποτε δεν έχει τελειώσει. Και στην Ολλανδία αλλά και σε όλη την Ευρώπη είναι όλα ρευστά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την επόμενη ημέρα.

Αντισυμβατικός, με μεταχειρισμένο αυτοκίνητο  και ντυμένος με τζιν και αθλητικά παπούτσια

Χαλαρός, αισιόδοξος και προσιτός, ο Ρούτε έχει κερδίσει φίλους εντός και εκτός του κοινοβουλίου. Αντισυμβατικός εργάζεται με μερική απασχόληση ως καθηγητής σε μια Σχολή Εμπορικών Σπουδών σε μια φτωχική συνοικία της Χάγης, όπου διδάσκει κάθε Πέμπτη μια ώρα.

Μάλιστα, σε σχετική ερώτηση του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου NOS μετά το εκλογικό αποτέλεσμα ο Ρούτε απάντησε ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει σήμερα το πρωί είναι να πάει στη σχολή για να διδάξει, στη συνέχεια θα έχει συνάντηση με τα στελέχη του κόμματός του και έπειτα με τους ηγέτες άλλων κομμάτων.

Οδηγεί ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, χρησιμοποιεί ένα κινητό τηλέφωνο παλιάς τεχνολογίας και εξακολουθεί να μένει στο διαμέρισμα που αγόρασε όταν αποφοίτησε από το ιστορικό πανεπιστήμιο του Λέιντεν, το παλαιότερο στην Ολλανδία, με μεταπτυχιακό στην Ιστορία το 1992.

Ντυμένος με τζιν, φούτερ και αθλητικά παπούτσια, ο ψιλόλιγνος πολιτικός εμφανίζεται συχνά τις Παρασκευές τα απογεύματα στο κέντρο της Χάγης, κάποιες φορές μάλιστα γευματίζει σε τοπική πιτσαρία.

Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως άνθρωπο της ρουτίνας, που εξακολουθεί να τρώει με την 90χρονη μητέρα του ινδονησιακή κουζίνα τα Σαββατόβραδα.

Ο Ρούτε έχει παραδεχτεί ότι επηρεάστηκε βαθιά από τον θάνατο του πατέρα του καθώς και ενός από τους αδελφούς του, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1989.

«Πάντα υπήρξαμε μια φιλελεύθερη οικογένεια και η αιτία θανάτου του αδελφού μου δεν ήταν ποτέ ταμπού». Παρότι τα αρχικά του σχέδια ήταν να γίνει πιανίστας, στο πανεπιστήμιο εντάχθηκε στο φιλελεύθερο κόμμα και αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην πολιτική.

«Ο Μαρκ Ρούτε είναι ένας Ολλανδός με το αμερικανικό όνειρο», γράφει στη βιογραφία του πρωθυπουργού που κυκλοφόρησε το 2010 με τίτλο «Όλα για την πολιτική», ο επί τουλάχιστον 20ετία φίλος του Ντερκ Γιάν Έπινγκ.

«Για εκείνον, η δύναμη μιας πόλης όπως η Νέα Υόρκη ή μιας χώρας όπως οι ΗΠΑ είναι ότι οι άνθρωποι που γεννιούνται χωρίς τίποτα μπορούν στ΄αλήθεια να κάνουν κάτι στη ζωή τους», προσθέτει ο Ερικ Τριντάμερ, ο πρώην εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

Πίσω από την φιλική και ευγενική προσωπικότητα αυτή κρύβεται ένας οξυδερκής πολιτικός, ο οποίος συγκρίνει τον εαυτό του με τους τους συντηρητικούς της Βρετανίας -είναι καλός φίλος του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον- ή με προσωπικότητες από την CDU της Άνγκελα Μέρκελ.

Ο Ρούτε έδειξε για πρώτη φορά την δύναμη και την πυγμή του στη διάρκεια εσωκομματικής σύγκρουσης το 2006-07 όταν τελικά απομάκρυνε τον κυριότερο αντίπαλό του επειδή επανειλημμένως αμφισβητούσε τις ικανότητές του να ηγηθεί του κόμματος.

Σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση εντασσόμενος σε συνασπισμό τον οποίο υποστήριζε το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του ακροδεξιού Βίλντερς που αποχώρησε από τις συνομιλίες για τα μέτρα λιτότητας τον Απρίλιο του 2012 ρίχνοντας έτσι την κυβέρνηση.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα