Το (τρίτο) γερμανικό «νούμερο» του… στρατιώτη Τάκη

 

Ο Τάκης Λεμονής είναι μακράν του δεύτερου ο πιο πιστός στρατιώτης στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού και η τρίτη θητεία του στον πάγκο των «ερυθρόλευκων» αποτελεί τόσο για τον ίδιο, όσο και για τη διοίκηση Μαρινάκη ένα στοίχημα με αυξημένο βαθμό ρίσκου.

Αναλαμβάνει τα ηνία στην τελική ευθεία της σεζόν, χωρίς το παραμικρό περιθώριο χρόνου και ελιγμών, με μοναδικό στόχο την κατάκτηση του… καπαρωμένου πρωταθλήματος και του πιο αμφίρροπου Κυπέλλου στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Όχι ότι τις προηγούμενες φορές η κατάσταση ήταν εύκολη. Άλλωστε, στο λιμάνι δεν θέλει και πολύ για να απομυθοποιηθεί κάποιος εκ των λατρεμένων της εξέδρας σε χρόνο ρεκόρ. Όμως ο 59χρονος παλαίμαχος άσος, που γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη καταξίωση ως προπονητής, έβρισκε πάντα τον τρόπο να οδηγεί τον πειραϊκό σύλλογο σε τίτλους και διακρίσεις.

Ως ποδοσφαιριστής έχει κατακτήσει με τον Ολυμπιακό 4 πρωταθλήματα (1980, 1981, 1982, 1987) και ένα κύπελλο (1981), την εποχή που το ελληνικό ποδόσφαιρο έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία υποστηρικτές του Ολυμπιακού τον θυμούνται σαν έναν… αέρινο εξτρέμ με ταχύτητα και τεχνική, που μπορούσε να διαλύσει μόνος του την αντίπαλη άμυνα, αλλά να χάσει το πιο εύκολο γκολ. Για κακή του τύχη εκείνη την εποχή οι ασίστ δεν καταγράφονταν σαν στατιστικό στοιχείο, με τον ίδιο να μοιράζει αφειδώς τελικές πάσες στους συμπαίκτες του επιθετικούς.

 

Τρεις σεζόν στον πάγκο,

ισάριθμα πρωταθλήματα

 

Στο… λιμάνι έμεινε συνολικά εννέα σεζόν μέχρι το 1987, γράφοντας 190 συμμετοχές και 19 τέρματα και επέστρεψε ως προπονητής το 2000 σε μία εποχή που ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη έπαιρνε το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Ανταποκρίθηκε με το παραπάνω στις προσδοκίες κερδίζοντας άλλα δύο πρωταθλήματα (2001, 2002), αλλά λατρεύτηκε όσο ποτέ άλλοτε μετά το επικό 1-4 επί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο για το Κύπελλο (21/3/2001), αλλά και το αξέχαστο 4-3 κόντρα στην ΑΕΚ σε ντέρμπι τίτλου στο ΟΑΚΑ λίγο πριν από το φινάλε της σεζόν.

Τον Οκτώβριο του 2002 θα πληρώσει μία ακόμα κακή πορεία των «ερυθρόλευκων» στο ΤσάμπιονςΛιγκ, όμως τον Δεκέμβριο του 2006 θα επιστρέψει στην τεχνική ηγεσία των Πειραιωτών για να καλύψει το κενό που άφησε πίσω του ο ΤροντΣόλιντ και θα καταφέρει να πάρει ένα ακόμα πρωτάθλημα.

Με τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο, ο Ολυμπιακός θα καταφέρει, μάλιστα, να… ξορκίσει την «κατάρα» των εκτός έδρας αναμετρήσεων στο ΤσάμπιονςΛιγκ, οδηγώντας τους Πειραιώτες σε μεγαλειώδη νίκη (1-3) στη Βρέμη κόντρα στη Βέρντερ, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια και 31 αποτυχημένες προσπάθειες…

 

Η νέα πρόκληση

 

Στα 57 του και αφού στο διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία του παρουσία στον Ολυμπιακό βρέθηκε να δουλεύει ακόμα και στη μακρινή Σαουδική Αραβία, ο Τάκης Λεμονής καλείται ξανά να διαχειριστεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση.

Σαν γνήσιος στρατιώτης του Θρύλου ήταν αδύνατο να αρνηθεί την πρόταση του Βαγγέλη Μαρινάκη και μένει να δούμε αν θα καταφέρει να βελτιώσει την κατάσταση στο αγωνιστικό κομμάτι.

Η διαφορά των 6 βαθμών από τον δεύτερο Πανιώνιο και το ευνοϊκό πρόγραμμα των 5 τελευταίων αγωνιστικών αποτελούν μεγάλη αβάντα για τον ίδιο και την ομάδα του, όμως στο Κύπελλο που παραδοσιακά δεν κερδίζει ως προπονητής των «ερυθρόλευκων» (έχει 2 στους 2 χαμένους τελικούς) η αποστολή του είναι πολύ πιο δύσκολη.