Το 50ετές θαύμα του Άγιαξ!

Ουδέποτε στο παρελθόν έχει υπάρξει τέτοια ποδοσφαιρική φιλοσοφία ωσάν αυτή του «Αίαντα»

 

Η λειτουργία του τεράστιου ποδοσφαιρικού κλαμπ που λέγεται Άγιαξ είναι συγκεκριμένη. Αν απέκτησε τη φιλοσοφία αυτή επειδή άφησε την αστερόσκονή του ο Γιόχαν Κρόιφ, ή αν αυτή ήταν η φιλοδοξία των ιδρυτών, δεν είναι το ζητούμενο…

Αυτό που κατάφερε για μία ακόμη φορά ο Άγιαξ δεν το λες ανεπανάληπτο, διότι το έχει ξανακάνει. Το λες, όμως, μοναδικό, διότι το επιτυγχάνει μόνο το συγκεκριμένο κλαμπ. Η ομάδα του Άμστερνταμ έφτασε στον τελικό του Europa League με παιδάκια. Με παίκτες που στην Ελλάδα θα αγωνίζονταν ως δανεικοί ή στη β’ ομάδα.

Στον «Αίαντα», όμως, σημασία δεν έχει η ηλικία, αλλά η εκπαίδευση, η εκγύμναση, η τακτική φιλοσοφία, το «δέσιμο» μεταξύ των παικτών, το «υπακούειν» σε αυτά που λέει ο κόουτς, η ομαδικότητα. Αυτά διδάσκονται στο ποδοσφαιρικό σχολείο του Άγιαξ και ο νεαρός Ολλανδός που έχει ταλέντο λόγω γονιδίων και ευνοϊκό περιβάλλον λόγω των χιλιάδων γηπέδων ποδοσφαίρου στην επίπεδη Ολλανδία, αν είναι καλός μαθητής φτάνει πολύ γρήγορα σε υψηλό επίπεδο.

Ο Άγιαξ έχει αυτόν τον τρόπο κάθε φορά που χαμηλώνει σε κλίμακα δυναμικής, να ανεβαίνει ξανά, με τον δικό του τρόπο, που δεν είναι άλλος από τη «γέννηση» παικτών και φυσικά όχι την αγορά τους.

Κοιτάξτε με ποια ομάδα έφτασε στον ευρωπαϊκό τελικό, την ώρα που κάνει πρωταθλητισμό στην Ολλανδία ο Άγιαξ:

Ονάνα 21, Ντόλμπεργκ 19, Βέλτμαν 25, Σάντσες 20, Ντε Λιτ 17, Βιέργκεβερ  27, Σένε 30, Κλάασεν 24, Ζίγιετς 24, Τραορέ 21, Γιουνές 23, Κλάιφερτ 18, Φαν Ντε Μπέεκ 20, Τετέ 21.

Μιλάμε για μέσο όρο ηλικίας κοντά στα 22 χρόνια. Απίστευτο κι όμως ολλανδικό. Δεν έχει τόση σημασία αν τελικά θα κατακτήσει κάποιον τίτλο. Το γεγονός ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 λειτουργεί με τον ίδιο –πετυχημένο– τρόπο είναι από μόνο του το τεράστιο τρόπαιο του «Αίαντα».

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα