Χάλασε η πυξίδα στην ισοφάριση!

Θα παίξει 3-4-3; Θα αγωνιστεί με 3-6-1; Μήπως είναι τελικά ένα ιδιότυπο 3-5-2; Περιμένοντας τον Παναθηναϊκό να παραταχθεί πριν από μία ευρωπαϊκή αναμέτρηση, το να προβλέψεις το σχηματισμό στο γήπεδο είναι δυσκολότερο από το να πιάσεις το Τζόκερ.

Η εντυπωσιακές διασυνδέσεις του Αντρέα Στραματσιόνι με την παγκόσμια αγορά παικτών δεν αμφισβητούνται. Πρέπει επίσης να παραδεχθούμε ότι ο Ιταλός κατάφερε και έπεισε πρωτοκλασάτους παίκτες να έρθουν στο Κορωπί, ακόμη και ως δανεικοί. Τι μένει; Να φτιάξει ένα σύνολο που θα έχει αγωνιστική ισορροπία και θα μπορεί να κάνει υπερβάσεις που φυσικά δεν είναι οι νίκες δια περιπάτου στη Λιβαδειά.

Κόντρα στον Άγιαξ συνέβη αυτό που πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού φοβόντουσαν. Αποδιοργανώθηκε η ομάδα στην πρώτη «στραβή». Μετά από πέντε ματς που δεν είχε δυσλειτουργήσει η ενδεκάδα του Στραματσιόνι, ήρθε το έκτο παιχνίδι όπου η ισοφάριση του Άγιαξ έκανε όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού να κοιταχτούν αποσβολωμένοι μεταξύ τους και να αναρωτηθούν: «Τώρα τι κάνουμε;».

Αυτό είναι το κακό του να μαζεύεις πολλούς παίκτες ποιότητας, χωρίς ωστόσο να έχεις κάνει ιδιαίτερη διατριβή για το που παίζει ο καθένας και που αποδίδει καλύτερα. Ο Στραματσιόνι δεν έχει προλάβει να δουλέψει στη χημεία και πώς να το κάνει όταν πολλοί ποδοσφαιριστές αγωνίζονται σε διαφορετικές θέσεις. Φυσιολογικό είναι λοιπόν κόντρα σε αδύναμους αντιπάλους ο ΠΑΟ να φαντάζει ομαδάρα και κόντρα σε δυνατούς, να εμφανίζει προβλήματα. Λογικό είναι να έχει σκαμπανεβάσματα ακόμη και μέσα στον αγώνα, από ημίχρονο σε ημίχρονο.

Ο αγώνας του ΠΑΟ με τον Άγιαξ μεταδόθηκε από ένα κανάλι και τέσσερις διαφορετικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς , καταγράφηκε σε εφημερίδες και «ανέβηκε» σε δεκάδες ιστοσελίδες. Αν ψάξετε όλες τις περιγραφές, θα βρείτε 4-5 διαφορετικά συστήματα με τα οποία αγωνίστηκε! Γιατί; Μα διότι και οι ίδιοι οι παίκτες δεν κατάφεραν να κινηθούν εκεί ακριβώς που τους ζητούσε ο προπονητής τους, πόσο μάλιστα να καταλάβουν οι δημοσιογράφοι το σύστημα.  Δεν είναι τυχαίο ότι το καλύτερο διάστημα του Παναθηναϊκού ήταν το ξεκίνημα, όταν τα πνευμόνια είναι γεμάτα αέρα και δεν παίζει ρόλο το σύστημα, αλλά ο ενθουσιασμός και τα τρεξίματα. Όταν δέχθηκε την ισοφάριση ο ΠΑΟ και έπρεπε να μεταλλαχτεί η φιλοσοφία των παικτών μέχρι να βγει το ημίχρονο, ο Στραματσιόνι έκανε δύο τρία νοήματα από τον πάγκο. Ε, μέχρι να καταλάβουν οι παίκτες τι πρέπει να κάνουν, επικράτησε τρικυμία. Το ίδιο και μετά το 1-2. Σαν να χάλασε η πυξίδα μετά από ένα κεραυνό που τάραξε τον ηλεκτρομαγνητισμό της περιοχής.

Ο ΠΑΟ πρέπει να έχει σύστημα και πλάνο. Ο Στραματσιόνι έδειξε να τα χάνει με την απώλεια του Ιμπάρμπο και την προσπάθειά του να παρατάξει μία ομάδα ωσάν να έπαιζε ο Ιμπάρμπο, δίνοντας τον αντίστοιχο ρόλο στον Λουντ. Δεν είναι κακό να παίζεις με τρεις στην άμυνα, αρκεί οι υπόλοιποι επτά που κινούνται μπροστά να ξέρουν τους ρόλους τους.

Το παρήγορο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει περιθώρια βελτίωσης. Το ζητούμενο είναι να μη βγει εκτός στόχων και να προετοιμάζεται σωστά πριν από τα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρα  ομάδα του προπονητή του. Φέρνουμε ως αντιπαράδειγμα την ΑΕΚ, που επεξεργάζεται το 4-2-3-1 από τη Γ’ Εθνική και που σήμερα είναι σχεδόν ίδια ομάδα και όλοι σχεδόν ξέρουν πως θα παίξει με Σιμόες, Γιόχανσον στα χαφ, τον Μάνταλο «δεκάρι», τον Αλμέιδα μπροστά και δύο παίκτες στα άκρα. Ο προπονητής της Ένωσης είναι εκεί για να εμπνέει, να τους έχει στην τσίτα, να κάνει σωστές αλλαγές στα ματς. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως η ΑΕΚ είναι δημιούργημα του Κετσπάγια…

Στον Παναθηναϊκό ο κόουτς έχει περισσότερη δουλειά. Θα την κάνει σωστά ο Ιταλός; Αν καταφέρει να μείνει εντός στόχων είναι πιθανό. Πρόβλεψή μας είναι ότι ο ΠΑΟ θα φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα με τους μικρούς και θα είναι ο πιο προβληματικός από τους τέσσερις διεκδικητές του τίτλου στα ντέρμπι. Όσο αφορά στην Ευρώπη, έχει τη φανέλα να προχωρήσει.